Είσαι άρρωστος με τον ΠΑΟΚ όταν..

από **ABOLEYTOI** » Κυρ Απρ 01, 2012 6:02 pm

να υποθέσω ότι πέτυχε διάνα, έτσι;

από **Maximus** » Τετ Απρ 04, 2012 6:45 am

...μπαίνεις στην φίσκα από κόσμο ΔΕΗ των Αγιων Αναργύρων στην Αθήνα με κοντομανικο ΠΑΟΚ...

ΥΓ.

Καλα, δεν είναι κάτι το τρελό ή συγκλονιστικό, αλλά τουλαχιστον ο παππούς βαριοταν να περιμενει στην ουρά , γνώρισε εναν αδερφό και περασε λίγο η ώρα... :opaokara:

edit: Δεν μπήκα εγω με κοντομανικο , αλλα ο άλλος (εγω κρύωνα)

από **Parolos** » Παρ Απρ 20, 2012 11:39 pm

από DC » Σάβ Απρ 21, 2012 12:11 am

από **guardian4** » Σάβ Απρ 21, 2012 2:09 am

Οταν βλεπεις ονειρο πως βρισκεσαι στη συνεδρια της σουπερλιγκ με ολα τα ζωα μπροστα και τους φωναζεις για τις αδικιες που εφαγε ο ΠΑΟΚ τοσα χρονια ενω σου εχει ανεβει το αιμα στο κεφαλι εμφανεστατα σε κατασταση ΑΜΟΚ, και τις κατονομαζεις μια μια, ενω οι υπολοιποι κανουν τουμπεκι.

από **goran 64** » Τετ Ιουν 15, 2016 8:41 pm

Παλεύεις για το άθλημα που αγαπάς πολύ (πλην ποδοσφαίρου) και ασχολείσαι κάποια χρόνια τώρα απ τα 39 σου, κάθε ολόκληρη αθλητική σεζόν, από αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι μέσα Μαΐου, κυνηγώντας κάθε χρονιά μια σταδιακή παιχτική καλυτέρευση, όντας Θεσσαλονικιός, Πολίτης στην καταγωγή και αυτονόητα Π.Α.Ο.Κ.τσής...

Ταξιδεύεις λοιπόν κάθε χρονιά, σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση όλους αυτούς τους μήνες, σε Χανιά, Ηράκλειο, Αθήνα, Πάτρα, Κέρκυρα, Γιάννινα, Αλεξανδρούπολη, Σέρρες, Βόλο, Λάρισα, Λαμία δίνοντας επίσημους αγώνες της Ομοσπονδίας του αθλήματος σου, με προσωπική σου επιβάρυνση όλα τα έξοδα μετακίνησης, διαμονής και διατροφής και με επιπλέον χρηματικά παράβολα αγώνων, για να μαζέψεις βαθμούς που πιθανά κάποτε θα σε προκρίνουν στα τελικά του Ατομικού Πρωταθλήματος της κατηγορίας σου...

Προκρίνεσαι εν τέλει για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια στα περιβόητα τελικά των Αθηνών (μόνιμο φαινόμενο σαν τους τόσους τελικούς Κυπέλλου του Π.Α.Ο.Κ. ως γηπεδούχος στο πουστοτήγ@νο, το κουλογήπεδο και το πουστογ@υρικό στάδιο), "κατεβαίνεις" και πάλι με όλα τα έξοδα να σε βαραίνουν, παίζεις το Σάββατο στο προκριματικό γκρουπ ανάμεσα στους καλύτερους αντιπάλους απ όλη την Ελλάδα και προκρίνεσαι στα τελικά των τελικών για το πρωί της Κυριακής...

Ξεκινάς την Κυριακή στα προημιτελικά και σε δύο ώρες προκρίνεσαι στα ημιτελικά...

Προχωράς στα ημιτελικά και σε άλλη μιάμιση ώρα περνάς στον μεγάλο Τελικό...

Όλα αυτά στην ηλικία των 44 χρόνων...Γνωστικός ή τρελός, ακόμα δεν το έχεις αποφασίσει όμως...

Κοιτάζεις το ρολόι σου αμήχανα, την ώρα που τα μηνίγγια σου χτυπάνε σαν να τα κοπανάνε σφυριά απ την αδρεναλίνη και απ την προσμονή της προσωπικής σου επιβράβευσης μιας ολόκληρης χρονιάς γεμάτης μεγάλους κόπους και έξοδα, με αυτήν την πολυπόθητη πρώτη θέση και το 1ο σου χρυσό μετάλλιο...

Ξαφνικά κάτι σου καίει την καρδιά και σου τριβελίζει το μυαλό...Έχεις αργήσει...Ενημερώνεις αμέσως τον υπεύθυνο αγώνων ότι σου έτυχε κάτι εντελώς απρόοπτο για να μην τιμωρηθείς κι ότι πρέπει άμεσα να φύγεις...

Μαζεύεις παραπατώντας όλα σου τα σύνεργα, μπάλες, παπούτσια και όλα τα συναφή, τα φορτώνεσαι όλα μόνος σαν τον χαμάλη και το βάζεις στα πόδια σχεδόν σαν τον Road Runner (μπιμπίπ...)...

Καβαλάς ένα αυτοκίνητο 1.600 κ.ε. και σε τρεισήμισι ώρες ακριβώς (ξεκινώντας απ την Λεωφ. Καβάλας στο ύψος του ΧαΪδαρίου) προσπερνάς στα διόδια Μαλγάρων ένα πούλμαν με αθηναϊκές πινακίδες και κιτρινόμαυρα κασκόλ, ίσα προλαβαίνοντας να δεις τα χανουμάκια να τα παραχώνουν στους κόρφους τους για να μην φαίνεται τίποτα...

Το σφύριγμα της έναρξης το ακούς 5 λεπτά αφού κάθεσαι πλέον στο καρεκλάκι σου, φτύνοντας παράλληλα κάθε λίγο και λιγάκι όρθιος και με σφιγμένη την γροθιά το λαρυγγάκι σου...

Όχι ρε παιδιά, δεν είχε ξεχάσει ο άρρωστος ότι έπαιζε Π.Α.Ο.Κ. - κούλα εκείνη την Κυριακή...Το καρτελάκι του διαρκείας του το κουβαλούσε έτσι κι αλλιώς πάντα μαζί του...Το αποτέλεσμα εκείνου του ματς δεν έκρινε τίποτα απολύτως, γι αυτό και απλά θέλησε να προσπαθήσει για ένα χρυσό μετάλλιο, για μια προσωπική επιβράβευση 5 χρόνων που δεν την κατέκτησε τελικά όμως ποτέ, μια επιβράβευση που την χάρισε στον Αθηναίο αντίπαλο του δίχως καν να παίξει τον αγώνα...Γιατί???

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΚΑΨΟΥΡΑ ΤΟΥ...ΤΗΝ Π.Α.Ο.Κ.ΑΡΑ ΤΟΥ ΡΕ... :nairepaok:

Γιατί απλά καιγόταν η καρδιά του και τριβελιζόταν το μυαλό του...

Γιατί...Π.Α.Ο.Κ. είσαι, οι άλλοι όλοι τι να καταλάβουν τώρα γι αυτό???

Γιατί την άλλη επιβράβευση την θεώρησε τελικά πολύ μικρότερη απ την παντοτινή του να βρίσκεται δίπλα στην ομάδα του, στην Π.Α.Ο.Κ.άρα του, σ αυτήν που από μικρό παιδί έδινε και δίνει μέχρι και την ψυχή του ακόμα...

Γιατί όταν είσαι Π.Α.Ο.Κ.τσής, όσο καταφέρνεις και προσφέρεις στην Π.Α.Ο.Κ.άρα σου που σε κρατάει ψηλά τα ιδανικά σου όσο ζεις, τόσο δεν υπάρχει για σένα πιο άξιο χρυσό μετάλλιο απ το να είσαι πάντα εκεί, κοντά της, ακριβώς στο πλάι της, να ουρλιάζεις πάντα σαν τον τρελό για πάρτη της δίχως καμία λογική...

Υ.Γ. Μιας και οι απονομές έγιναν καμιά ώρα αφ' ότου έφυγα, πλήρωσα και 15 ευρώ για να παραλάβω το αργυρό μου μετάλλιο 3-4 μέρες μετά...

από **Spiros_S** » Τετ Ιουν 15, 2016 9:03 pm

.... είσαι ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο τη δεκαετία του '80. Στο γυμνάσιο δεν έχεις κανέναν να μοιραστείς χαρές και λύπες αλλά δε γαμείς. Και κοιτάς με έκπληξη και χαρά τον πετρελαιά όταν βλέπεις ότι έχετε το ίδιο σηματάκι με το Δικέφαλο από το πρώτο "ΠΑΟΚ εμπιστευτικό" που πήρες για να αισθανθείς κοντά στην ομάδα σου.

Όταν παλεύεις να εξηγήσεις σε γαύρους ότι στο μπάσκετ δεν υπάρχει οφσάιντ.

Και, όταν, πατέρας πια, νανουρίζεις την κόρη σου πρώτα και τον γιο αργότερα με τραγούδια της ομάδας σου.

Όταν τρελαίνεσαι που στις Αφίδνες που ήρθες να μείνεις έχεις βρει ακόμη άλλους 3 για να τα λέτε. Και όταν η οικογένεια της καλύτερης φίλη της κόρης σου στον παιδικό προκύπτουν φανατικοί και τα τρία κορίτσια (ένα δικό μου και δύο δικά τους) τραγουδάνε στο ξεκάρφωτο "Εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια...." στην παραλία και χαζεύουν όλοι.

από **τσιριγώτης** » Τετ Ιουν 15, 2016 9:13 pm

Πολύ ωραίο

από **Spiros_S** » Τετ Ιουν 15, 2016 9:18 pm

Σ' ευχαριστώ.
Το να είσαι ΠΑΟΚ τότε στο Αγρίνιο ήταν πολύ μοναχικός δρόμος αδερφέ. Ευτυχώς είχα τον πατέρα μου (αεκ ήταν) που μου έλεγε ότι αφού δεν είμαι γαύρος, όλα τα άλλα φτιάχνουν.

Ειλικρινά δεν θυμάμαι πια τί ήταν αυτό που έκανε το κλικ. Και 30+ χρόνια μετά δεν έχει και σημασία.

από **goran 64** » Τετ Ιουν 15, 2016 9:19 pm

Spiro_S +++++++++++++++++ Π.Α.Ο.Κ. είσαι ρε αρρωστάκι...

από **Kostas_Peraia4** » Τετ Ιουν 15, 2016 9:21 pm

...Οταν θα μπορουσες να εχεις παρει το πτυχιο στην ωρα σου,αλλα ακομα και οταν φτανει η υστατη στιγμη εσυ εισαι κολλημενος στα sites,twitter,facebook,google μπας και διαβασεις κανενα μεταγραφικο νεο.

από **sn0ufel4** » Τετ Ιουν 15, 2016 9:30 pm

Βασικα παντα....

από **goran 64** » Τετ Ιουν 15, 2016 9:31 pm

Kostas_Peraia4 έγραψε:...Οταν θα μπορουσες να εχεις παρει το πτυχιο στην ωρα σου,αλλα ακομα και οταν φτανει η υστατη στιγμη εσυ εισαι κολλημενος στα sites,twitter,facebook,google μπας και διαβασεις κανενα μεταγραφικο νεο.

Καλά, αυτό όμως, ειδικά για σένα, είναι ενός τύπου πρωθύστερο μεταπτυχιακό!!!!

από **Δημητρης17** » Τετ Ιουν 15, 2016 9:36 pm

...οταν 1984 πηγαινοντας προς τον Πανελληνιο για εισητηριο, 500 μετρα απ' το σταθμο Λαρισης τρως σουτια απο αδερφους Παοκτσηδες οι οποιοι μολις εχουν σκασει με το τρενο, και εχοντας παρει στο κυνηγι ενα τσουρμο συνασπισμένων βαζελοχανουμόγαβρων για κακη σου τυχη σε εχουν περασει για τέτοιον (λαθος τοπος - λαθος χρονος, κι αντε να προλαβεις να εξηγησεις οτι δεν εισαι ελεφαντας :lol: