Paokmania.Gr

nikolasf έγραψε:

Ένα σου καταλογίζω και έχω μεγάλο παράπονο

Δεν μου έδωσες τη δυνατότητα να φωνάξω μέσα σε καφέ της χαβουζας¨"Έτσι γ@μ@ει η България"

Πόσο δίκιο έχεις... Η ονείρωξη κάθε ΠΑΟΚτση στη χαβούζα...

SM-G935F

Αδερφέ pgetsos , δεν έχω καν δύναμη να επιχειρηματολογήσω στ΄αυτονόητα!
Σε νιώθω τι εννοείς, αλλά είμαι 100% πως και συ με καταλαβαίνεις.
Τέλος πάντων, το έκανα edit μιας και δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί αυτή η παρωδία!
Ας κλειδώσει αύριο να ηρεμήσουμε...

Τι να γράψεις εδω


Κλείστε το Μπας κ ξεχάσουμε

Εύχομαι να έχει μια καλή κουβέντα να λέει για τον Π.Α.Ο.Κ. και τη Τούμπα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο κέρδος, πλέον.


Καλή συνέχεια!

nikolasf έγραψε:Ένα σου καταλογίζω και έχω μεγάλο παράπονο

Δεν μου έδωσες τη δυνατότητα να φωνάξω μέσα σε καφέ της χαβουζας¨"Έτσι γ@μ@ει η България"

Να συζεις με τη Μονικα Μπελουτσι (εστω στα 50+ της ,ειναι ακομα η Μονικα) για ενα χρονο και το μονο που χεις παρει ειναι ενα κλεισιμο του ματιου.

MANIAKOS έγραψε:Τι να γράψεις εδω


Κλείστε το Μπας κ ξεχάσουμε

Πινουμε αλλα δεν...

ΚΑΤ θα θελαμε την αποψη σας για τη συνεντευξη τύπου

Για Μιχελς ,Ιβιτς ? Δε ειδα γιατι ετρεχα πανικοβλητος.Απ τα λιγα που διαβσα μετα καλα τα ειπανε.

Ναι

Νομίζω σωστός μέχρι κεραίας.......και ίσως με αυτόν τον απολογισμό από 'τρίτους' αυτό το νήμα μπορεί να κλειδώσει......

Σωτήρης Μήλιος
Από τον Berba10v στον… ΜπερμπάτOFF! Ποιός έφταιξε;

"Το πιο ακριβό ποδοσφαιρικό βίτσιο του Σαββίδη έφυγε ξεθωριασμένο μέσα σε 10 μήνες χωρίς να αφήσει τίποτα πίσω. Τίποτα; Ίσως λίγη παραπάνω γνώση στον ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος.
Τα λάθη, τα πάθη, τα γούστα και οι μαγκιές σε αυτή τη ζωή πάντα πληρώνονται. Τις περισσότερες φορές ακριβά. Χωρίς αυτά όμως είναι σαν να μην έζησες. Είσαι τα λάθη σου. Είσαι Τα πάθη σου. Τα γούστα σου. Οι μαγκιές σου. Αρκεί όλα αυτά να αφήνουν κάτι πίσω. Λίγη επίκτητη γνώση.

Το είπε σε μία στιγμή άκρατου ενθουσιασμού, στις αρχές ακόμα με νωπά τα σημάδια του νεοπαραγοντισμού και της μεγαλομανίας. «Θα φέρω τον Ροναλντίνιο, τον Μπερμπάτοφ και τον Ντρογκμπά». Δεν έκανε πλάκα. Το εννοούσε! Κι όχι μόνο αυτό. Το προσπάθησε. Το πήγε ως εκεί που δεν πήγαινε. Τους βρήκε. Τους μίλησε. Τους έταξε ένα σκασμό λεφτά. Μία, δύο, τρεις τον Βούλγαρο τον «έψησε».

Για τον Ιβάν Σαββίδη αυτό έμοιαζε με… ποδοσφαιρικό οργασμό. Κατάφερε να φέρει στον ΠΑΟΚ (του) έναν από τους λίγους παίκτες που ήξερε και πριν την καθημερινή του ενασχόληση με την μπάλα. Ένα παίκτη που τον έκανε κέφι. Κι αυτός και οι γιοι του και η γυναίκα του και ο… σκύλος του ακόμα. Ο Μπερμπάτοφ ήταν ένας νταλκάς του… Πόντιου. Κι όποιος έχει περάσει -έστω και μία φορά- την αρρώστια της καψούρας ξέρει πολύ καλά πόσο πολύ μπορεί να σε διασύρει, αν τυφλωθείς από το λάθος πρόσωπο.

Οι γάμοι είναι περίεργη υπόθεση. Οποιοσδήποτε έχει αντιρρήσεις πρέπει να τις εκφράζει πριν περάσουν οι βέρες, διαφορετικά οφείλει να σιωπά για πάντα. Διαφορετικά, δεν είναι παρά ένας… εξυπνάκιας μετά Χριστόν προφήτης, ένας τσάμπα μάγκας από τους οποίους γεμίσαμε, ειδικά στα μέρη μας. Δεν θυμάμαι κανέναν να διαφωνούσε όταν ο Βούλγαρος περνούσε θριαμβευτικά το τελωνείο του Προμαχώνα με soundrack την τρομπέτα του Τάσου για να συνεχίσει την θριαμβευτική του πομπή στην «Τούμπα». Το μόνο που θυμάμαι είναι μία ποδοσφαιρική κα…α. Τίποτα άλλο.

Μία ημέρα μετά την πομπώδη παρουσίαση του Βούλγαρου, ακριβώς στα ίδια μέρη, είχα γράψει επί λέξει πως: «Όσοι ονειροβατούν και ζουν στα σύννεφα, θα απογοητευτούν. Ο Βούλγαρος δεν είναι Θεός, ούτε μάγος. Δεν θα περπατήσει στο νερό, ούτε θα τους περνάει όλους σαν σταματημένους. Το ποδόσφαιρο άλλαξε. Ο ένας δεν κερδίζει τους 11. Δεν το κάνει ούτε ο Μέσι». Στον επίλογο πρόσθεσα: «Επιτυχία για τον Μπέρμπα δεν θα είναι αν βγάλει στην τελική σούμα 10 ή 15 γκολ.

Δεν θα είναι ο διψήφιος αριθμός σε ασίστ, ούτε η ατομική βελτίωση των συμπαικτών του. Δεν θα είναι τα εμπορικά έσοδα που θα φέρει, ούτε η δημοσιότητα που έδωσε στο brand-name ΠΑΟΚ. Αληθινή επιτυχία θα είναι, αν ο Μπέρμπα του χρόνου τον Μάιο θα περάσει τα σύνορα, έχοντας πίσω του την ίδια πομπή, που τον ακολούθησε στην πορεία του από τον Προμαχώνα ως την Τούμπα». Υπό αυτό το πρίσμα, ο Βούλγαρος φεύγει εντελώς αποτυχημένος. Στην πραγματικότητα, δεν φταίει κανείς. Ήταν ένα απλό -μα πανάκριβο- λάθος στο κάστινγκ!

Αν υπάρχει ποδοσφαιρικός Θεός θα πρέπει να γελούσε εκείνο το απόγευμα της 3ης Σεπτεμβρίου, όταν μες το λιοπύρι ο Βούλγαρος έκανε την «Τούμπα» να αναστενάξει στην παρουσίαση του. Μέσες - άκρες το είπε «ήρθα ως ένας στρατιώτης», αλλά τέτοιες ώρες ποιος να κάτσει να διαβάσει πίσω από τις γραμμές;

Τώρα που το βλέπει κανείς ψυχρά ήταν η απόλυτα αντιποδοσφαιρική κίνηση. Το ημερολόγιο έδειχνε 3 Σεπτεμβρίου. Η σεζόν είχε ήδη ξεκινήσει. Η ομάδα είχε ήδη μονταριστεί. Ξαφνικά έπρεπε να αναθεωρηθούν όλα για να ενσωματωθεί, κάποιος που δεν είχε κάνει προετοιμασία. Κάποιος που προσγειώθηκε από έναν άλλο πλανήτη. Το χειρότερο; Αυτός ο «κάποιος» δεν έπρεπε απλά να μπει στο κόλπο. Έπρεπε η ομάδα να χτιστεί γύρω του κι ας μην είχε κάνει προετοιμασία. Ήταν το πιο βαρύ όνομα και το μεγαλύτερο συμβόλαιο. Όχι μόνο έπρεπε να παίξει άμεσα, να ηγηθεί, αλλά αυτό να συνδυαστεί με σκληρό πρωταθλητισμό. Συγνώμη, αλλά αυτά δεν γίνονται ούτε στα video games.

Υπήρχαν ακόμα χειρότερα νέα. Ο «Μίτκο» έπεσε σε ένα προπονητή που ποτέ του δεν είχε διαχειριστεί τόσο καυτή πατάτα. Για τον Τούντορ, ο Βούλγαρος ήταν ένα κακό σπυρί στον πισινό. Κάποιος που χωρίς να πει λέξη, μόνο με την παρουσία του, έβαζε εν αμφιβόλω την ιεραρχία σε ότι αφορά το «αποφασίζειν». Ο «Μπέρμπα» έπρεπε να παίζει, μα ο Τούντορ δεν ήξερε το «πως». Παρασυρόμενος από την προπονητική απειρία του, τον διαχειρίστηκε με ψυχολογική φόρτιση, με αποτέλεσμα να εκτεθούν και οι δύο. Πολύ σύντομα φάνηκε ότι αυτό το πράγμα δεν μπορούσε να τσουλήσει.

Υπήρχαν ακόμα χειρότερα νέα. Το ρόστερ του ΠΑΟΚ δεν ήταν έτοιμο για να χτιστεί γύρω από τον «Μίτκο». Πως να γίνει αυτό, όταν το δεύτερο πιο βαρύ συμβόλαιο ήταν αυτός που θα έπρεπε ξαφνικά να γίνει αναπληρωματικός του Μπερμπάτοφ; Διότι, Κλάους και Μπερμπάτοφ μαζί ήταν το πιο σύντομο ποδοσφαιρικό ανέκδοτο. Δεν τακίμιασαν ποτέ, δεν ταίριαξαν ποτέ, «κουτουλούσαν» σε λίγα τετραγωνικά, όλες οι απέλπιδες επικοινωνιακές προσπάθειες για να πειστεί ο κόσμος ότι «γίνεται», αποδείκνυαν ότι «δεν γίνεται». Ο Βούλγαρος ήταν φύσει αδύνατον τώρα στα γεράματα να… μεταμορφωθεί σε «δεκάρι» κι όταν έπαιζε στον κανονικό του ρόλο, ως σέντερ-φορ έβλεπε ένα χάος στις πίσω ζώνες. Μία καλαμιά στον κάμπο.

Ούτε ο οργανισμός του ΠΑΟΚ ήταν έτοιμος για να υποδεχθεί και να αφομοιώσει τον Μπερμπάτοφ, μα ούτε το υλικό του κατάλληλο για να τον βοηθήσει να βγάλει στο γήπεδο όσα ξέρει. Σταδιακά, δημιουργήθηκε ένα αγεφύρωτο κενό εντός των αποδυτηρίων. Δεν ήταν μίσος, ζήλια, φθόνος, δεν υπήρξε κάποιος τσακωμός ή κάτι τέτοιο. Ήταν ένα… κενό, που κανείς δεν έκανε προσπάθεια να γεφυρώσει. Ο «Μπέρμπα» δεν έβγαλε ποτέ αυτό το ανέκφραστο «poker face» που κουβαλά πάντα στην ζωή του. Δεν πρωταγωνίστησε σε κανένα επεισόδιο, δεν θύμωσε, δεν ύψωσε ποτέ τον τόνο της φωνής του, δεν έκανε τίποτα από αυτά που κουβαλούν οι ντίβες. Απλώς, παρέμεινε ανέκφραστος κι άφηνε τον χρόνο να κυλάει.

Δεν έκανε καμία προσπάθεια να ρίξει τον συναισθηματικό τοίχο, δεν πλησίασε ποτέ κανέναν περισσότερο από όσο πρέπει, δεν δέθηκε πολύ με τίποτα, δεν «έγλυψε» τους οπαδούς με δηλώσεις, δεν βρήκε καν σπίτι στην Θεσσαλονίκη. Φεύγοντας, απλώς ξενοίκιασε την σουίτα στο Μακεδονία Palace, όπου πέρασε τους τελευταίους 10 μήνες. Δεν προκάλεσε ποτέ κανέναν ήταν ένα υπόδειγμα επαγγελματία, μα έμοιαζε με ένα… ρομπότ, χωρίς αίμα μέσα του.

Ακόμα και σε αυτές περιπτώσεις όμως, αν έχεις λίγο ρέντα, όλα ξεπερνιούνται. Στην Ελλάδα, ο Μπερμπάτοφ γέμισε από «πρώτες φορές». Όλες αρνητικές. Λες και ήταν… μουτζωμένος! Πρώτη φορά έχασε πέναλτι σε αγώνα πρωταθλήματος (δεν είχε χάσει ποτέ στην Premier League) και μάλιστα καθοριστικό στις καθυστερήσεις του αγώνα απέναντι στον Ηρακλή! Πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια στην καριέρα του αποβλήθηκε σε εκείνο το ματς με την ΑΕΚ! Πρώτη φορά μετά από… αιώνες έπαθε θλάση. Κι όχι μία, αλλά δύο! Ακόμα κι εκεί, που πήγε να γυρίσει το φύλλο, με το παρολίγον νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις στην Λιβαδειά, εκείνο ακυρώθηκε ως επιθετικό φάουλ. Δεν διαμαρτυρήθηκε, δεν ούρλιαξε, δεν πλακώθηκε, απλώς είπε μετά πως: «Στην Αγγλία αυτό δεν θα δινόταν φάουλ». Γκίνια.

Προς το τέλος το κατάλαβαν όλοι. Ο ΠΑΟΚ άφησε στην ησυχία του τον «Μπέρμπα» και εκείνος στην ηρεμία του τον σύλλογο. Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να μείνει ανεπηρέαστος από εσωστρέφεια στον νυν υπέρ πάντων αγώνα των πλέι-οφ και ο Βούλγαρος να προετοιμαστεί για το φιλικό του Στόιτσκοφ στην Βουλγαρία κι αυτό στο «Ολντ Τράφορντ». Η σχέση είχε τελειώσει πολύ πριν το οριστικό αντίο που ανακοίνωσε το μεσημέρι της Παρασκευής ο Μίχελ.

Αλήθεια, τώρα που φεύγει δεν έχω κανένα χάι-λάιτ αποτυπωμένο στο μυαλό μου. Ίσως η κίνηση του να προσφέρει από την τσέπη του ένα ποσό ως δώρο Χριστουγέννων στους αφανείς ήρωες που δουλεύουν στον ΠΑΟΚ. Αυτοί που θέλουν να… τρολάρουν ίσως να έχουν έτοιμο το συνθημα: «ΠΑΟΚ σ’ αγαπώ, ΠΑΟΚ είσαι ο ένας, Μπέρμπα στο δεκάμηνο δεν... έφαγε» κανένας!». Όντως, είναι κατόρθωμα για τον ΠΑΟΚ να απομυθοποιήσει με τέτοιο τρόπο το πιο βαρύ όνομα που ήρθε ποτέ στην «Τούμπα». Ποτέ μα ποτέ όμως, ένας κακός γάμος δεν είναι ευθύνη μόνο του ενός.

Ο Ιβάν Σαββίδης θα πρέπει πια να το κατάλαβε. Τα γούστα κρατούν ελάχιστα, μί α -δύο μέρες, μα οι συνέπειες μπορεί να δηλητηριάσουν μία ολόκληρη χρονιά. Το κερασάκι είναι ωραίο, μόνο όταν στολίζει μία όμορφη, έτοιμη, καλά χτισμένη τούρτα. Διαφορετικά, βουλιάζει και χάνεται μέσα στον… χυλό. Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη κι άλλους «Μπερμπάτοφ» στο μέλλον για να μεγαλώσει. Μόνο που οι επόμενοι πρέπει να έρθουν την σωστή ημερομηνία, για τους σωστούς λόγους, με το σωστό ρόστερ και έναν οργανισμό έτοιμο να τους υποδεχθεί. Διαφορετικά, θα φύγουν κι αυτοί αθόρυβα, ανώνυμα, σιωπηλά, ξεθωριασμένοι μέσα σε μερικούς μήνες…"

Ποτέ μα ποτέ όμως, ένας κακός γάμος δεν είναι ευθύνη μόνο του ενός................