από free4 » Πέμ 19 Νοέμ 2009, 01:10
Κείμενο που μόλις τελείωσα, αφιερωμένο σε όλους τους παντογνώστες του Ελληνικού Ποδοσφαίρου που ένας Γερμανός τους δείχνει το δρόμο προς την επιτυχία!!!
Πόσο απέχει η επιτυχία από την αποτυχία?
Μπορεί να απέχει ένα γκολ, μία στραβοκλωστιά, ένα φύσιμα του αγέρα, μία
περίτεχνη ενέργεια, μία πετυχημένη πάσα, ίσως κι ακόμη μία διαιτητική
απόφαση!
Ο Οτο Ρεχάγκελ (Ρεχακλής κατά τους συμπατριώτες του μετά το Euro του 2004)
βρίσκεται σε μία ηλικία που όλα αυτά τα έχει συνεχώς κατά νου. Εχει ζήσει
τους αγωινιστικούς χώρους, μα κυρίως τους πάγκους κυριολεκτικά με το
κουτάλι, άλλωστε ο όρος που του έχουν προσάψει μερικές φορές- η γριά κότα
των γηπέδων- δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.
Από την άλλη, τον Ελληνικό Τύπο δε θα τον μάθουμε τώρα. Οι Ελληνες
δημοσιογράφοι τόσα χρόνια ήταν, είναι και πιθανότατα, δυστυχώς, θα
συνεχίσουν να είναι πρώτα από όλα σχολιαστές και κριτικοί και μετά
δημοσιογράφοι. Αλλωστε, κάτι τέτοιο το ένοιωσαν πολλοί προπονητές κατά το
παρελθόν, κυρίως στους ελληνικούς πάγκους των ομάδων. Προπονητές που
άντεξαν μήνες, μέρες, ή ακόμη και ώρες (βλ. παράδειγμα Αλέφαντου).
Η έκρηξη του Σέρχιο Μαρκαριάν, τουΑλμπέρτο Μπιγκόν, του Ντούσαν
Μπάγιεβιτς, του Αλμπέρτο Μαλεζάνι, του Χενκ Τεν Κάτε, προσφάτως, ένα
πράγμα αναδεικνύει. Οτι το Ελληνικό ποδοσφαιρικό σύστημα, βάλλεται
πρωτίστως, από τον ίδιο τον Τύπο, έντυπο ή οπτικοακουστικό.
Ευτυχώς για όλους μας, ο Ρεχάγκελ, ερχόμενος στην Ελλάδα (παραμονές του
τελευταίου αγώνα Φινλανδία-Ελλάδα 5-1 το 2001) έθεσε τους δικούς του
όρους, έχοντας τις δικές του πληροφορίες για το συμβαίνει στα ανώτερα κι
ανώτατα κλιμάκια της Εθνικής. Πριν από περίπου 8 χρόνια λοιπόν, ο Οτο
έθεσε τα δικά του "μέτρα" έτσι ώστε να καταφέρει η Εθνική μας να βγει από
αυτό το τέλμα και την εσωστρέφεια που τη διάκρινε τόσα χρόνια.
Αλκέτας Παναγούλιας, Ανχελ Ιορντανέσκου, Κώστας Πολυχρονίου, Βασίλης
Δανιήλ. Οι προκάτοχοι του Ρεχακλή ήξεραν πολύ καλύτερα την Εθνική και
είχαν περισσότερα όπλα από τον ίδιο τον Οθωνα για να καταφέρουν να
παρατάξουν μια Εθνική πολύ καλύτερη του Euro του 1980 και του Μουντιάλ του
1994 με το γνωστό και μη εξαιρετέο 4-4-2 από Αργεντινή, Βουλγαρία και
Νιγηρία.
Το ζήτημα είναι ότι ενώ ήξεραν, είτε αποσιωπούσαν, είτε ζούσαν με το
πρόβλημα και γίνονταν ένα με αυτό. Τί ήταν το αρνητικό που κρατούσε την
Εθνική μακριά από τα σύνορα των επιτυχιών; Μα φυσικά η Ελληνική
Ποδοσφαιρκή Ομοσπονδία. Βάσει αυτής γινόνταν τα εγκαλητήρια προς τους
παίκτες, διαμέσου αυτής φανερώνονταν ποιοι παίκτες προτιμούνταν και ποιοι
όχι κι όλο αυτό το ζήτημα οδήγησε κάποια στη δημιουργία κλικών μέσα στην
ομάδα.
Οι φωνές ήταν πολλές, αλλά ο «Οθωνας» ήταν τόσο σίγουρος για τη δουλειά
του, που δεν άργησε να φανεί. Καταρχήν έκοψε από την ομάδα τον Δημήτρη
Ελευθερόπουλο και τον Γρηγόρη Γεωργάτο. Ο πρώτος θεώρησε εαυτόν θιγμένο
που χρησιμοποιήθηκε σε αγώνα που δέχθηκε 5 γκολ η Εθνική, ενώ ο «Γκεό»
ήταν εκτός εαυτού.
Επειτα από λίγα ματς «απέσυρε» τον Ακη Ζήκο (μεγάλο ρίσκο), τον Μιχάλη
Κασάπη, τον Τάσο Κατσαμπή, τον Γιώργο Αμανατίδη, τον Λεωνίδα Βόκολο, τον
Παντελή Κωνσταντινίδη, τον Κώστα Κωνσταντινίδη, που ταλαιπωρήθηκε από
τραυματισμούς, και τον Νίκο Μαχλά, έναν από τους κορυφαίους σκόρερ στην
ιστορία της εθνικής ομάδας.
Η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές το παραέκανε με τις εμμονές του όμως
αυτές συνεχώς, πάντα εκ των συτέρων τον έβγαζαν ασπροπρόσωπο. Στηρίχθηκε
σε ένα σταθερό αριθμό παικτών (Μπασινάς, Νταμπίζας, Ζαγοράκης, Φύσσας,
Βρύζας, Καραγκούνης, Χαλκιάς, Γεωργιάδης), έδωσε χρόνο σε κάποιους
(Νικοπολίδης, Γιαννακόπουλος, Χαριστέας) και επανέφερε ύστερα από αρκετό
καιρό τον Ντέμη Νικολαϊδη και τον Βασίλη Τσιάρτα. Μ αυτούς πορεύτηκε η
Εθνική στην προκριματική φάση του Euro 2004, παρά τα ανεπιτυχή
αποτελέσματα στο ξεκίνημα της προσπάθειας.
Στην πορεία και βλέποντας τα κενά, ο Ρεχάγκελ έδωσε την ευκαιρία να
χριστούν διεθνείς και να μονιμοποιηθούν ο Γιούρκας Σεϊταρίδης, ο Κώστας
Κατσουράνης και ο Μιχάλης Καψής, έκανε βασικό τον Τραϊανό Δέλλα, ενώ
καλούσε ανελλιπώς και τους Στέλιο Βενετίδη, Βασίλη Λάκη, Γιάννη Γκούμα,
Παντελή Καφέ. Αυτοί ήταν οι παίκτες που σήκωσαν το βάρος των αγώνων της
τελικής φάσης του Euro 2004, το οποίο κατέκτησε η «γαλανόλευκη»,
κερδίζοντας 1-0 την οικοδέσποινα Πορτογαλία στις 4 Ιουλίου 2004, στο «Ντα
Λουζ» της Λισσαβώνας, με το γκολ του Αγγελου Χαριστέα.
Μετά από αυτή την επιτυχία, μερικοί παίκτες αποχώρησαν από την Εθνική (ο
Ντέμης Νικολαίδης σταμάτησε το ποδόσφαιρο, ενώ ο Νταμπίζας αποχώρησε από
την ομάδα). Η συνέχεια δύσκολη, καθώς κρινόταν επιβεβλημένη η αλλαγή
μανδύα για την Εθνική μας. Πολλοί παίκτες πλέον είχαν μεγαλώσει κι έτσι
έπρεπε να υπάρξει ενός είδους ανανέωση στην ομάδα.
Προωθήθηκαν καινούργιοι παίκτες, όπως ο Λουκάς Βύντρα, ο Γιώργος Σαμαράς,
ο Φάνης Γκέκας, ο Γιάννης Αμανατίδης, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, ο Δημήτρης
Σαλπιγγίδης και ο Σωτήρης Κυργιάκος, ενώ δεν έπεισαν ο Στάθης Ταυλαρίδης,
ο Γιώργος Αλεξόπουλος, ο Φίλιππος Δάρλας, ο Διονύσης Χιώτης, ο Σπύρος
Βάλλας και ο Ανέστης Αγρίτης. Ενώ στα χρόνια του ξαναφόρεσαν τη φανέλα με
το Εθνόσημο και οι Νίκος Λυμπερόπουλος, Γιώργος Ανατολάκης, Παρασκευάς
Αντζας και Χρήστος Πατσατζόγλου, ενώ στις τελυταίες του κλήσεις
συμπεριλήφθηκαν κι άλλα νέα πρόσωπα όπως ο Μώρας, ο Πλιάτσικας, ο Σηφάκης,
ο Σπυρόπουλος, ο Μήτρογλου, ο Κουτσιανικούλης, ο Παπασταθόπουλος..
Olorin, δανείζομαι και προσυπογράφω όσα αναφέρεις για να συμπληρώσω
παρακάτω:
"Α ρε Γερμανε, που πηγες και εμπλεξες με τους βλαχονεοελληναρες...
-2 προκρισεις σε τελικα Ευρωπαικου Κυπελλου
-1 προκριση σε τελικα Παγκοσμιου Κυπελλου
-1 κατακτηση Ευρωπαικου Κυπελλου
-ρεκορ βαθμων σε προκριματικα Ευρωπαικου Κυπελλου
-διατηρηση της Ελλαδας στη 12η (!) θεση της παγκοσμιας καταταξης, με
συνεπεια ευνοικες κληρωσεις (τεραστια παρακαταθηκη)"
-100 επίσημους αγώνες με απολογισμό: 51 νίκες, 22 ισοπαλίες και 26 ήττες.
Απολογιμός; 75% των αγώνων του δε χάσαμε και μην ξεχνάτε:
Αγωνιστήκαμε με όλες τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης:
* Κατάφερε να αποσπάσει την ισοπαλία εκτός έδρας από την Αγγλία (με 2-2), τη στιγμή που οι αντίπαλοι καίγονταν για τη νίκη
* Κέρδισε δύο φορές την Πορτογαλία (στον όμιλο και στον τελικό του Euro 2004)
* Κέρδισε για πρώτη φορά τη Γαλλία (στον προημιτελικό του Euro 2004)
* Κέρδισε για πρώτη φορά την Τσεχία (στον ημιτελικό του Euro 2004)
* Κέρδισε για πρώτη φορά την Ισπανία (στην προκριματική φάση του Euro 2004)
* Κέρδισε ύστερα από 55 χρόνια την Τουρκία (στην προκριματική φάση του Euro 2008)
* Κέρδισε για πρώτη φορά εκτός έδρας τη Ρουμανία (σε φιλικό το 2002)
* Κέρδισε για πρώτη φορά εκτός έδρας τη Σουηδία (σε φιλικό το 2003)
Το προφίλ του:
* Γεννήθηκε: Στις 9-8-1938 στο Εσεν
* Διακρίσεις: Πρωταθλητής Ευρώπης (2004), δύο προκρίσεις σε τελικά Euro (2004, 2008), μία πρόκριση σε τελικά Μουντιάλ (2010)
* Πρώτο ματς: Φινλανδία-Ελλάδα 5-1 (5-9-2001)
* Τελευταίο ματς: Ουκρανία-Ελλάδα 0-1
Τα ρεκόρ
* Πρωταθλητής Ευρώπης: 2004
* Πρόκριση σε Μουντιάλ: 2010
* Προκρίσεις σε Euro: 2004, 2008
* Συμμετοχή στο Συνομοσπονδιών: 2005
* Αήττητο σερί Εθνικής: 15 αγώνες (12-3-0) από 16-10-2002 ως 31-3-2004
* Αήττητο εντός έδρας: 10 αγώνες (9-1-0) από 16-10-2002 ως 30-3-2005
* Περισσότερες νίκες: 52 (οι περισσότερες σε επίσημα ματς)
* Μακροβιότερη παρουσία: 8 χρόνια και 2 μήνες (ο Παναγούλιας έχει 8 χρόνια και 11 μήνες αλλά σε 3 θητείες!)
ΥΓ. Κι όσον αφορά το ετεροχρονισμένο στυλ παιχνιδιού του, αυτούς τους
παίκτες έχουμε, αυτό το παιχνίδι κάνουμε, κι άμα σας αρέσει!!
Ανθρωπος του οποίου μιλούν από μόνα τους τα έργα, δε νοείται να δέχεται
τόση αυστηρή κριτική, τη στιγμή που παρέλαβε μία ομάδα-ξέφραγο αμπέλι και
την έκανε 12η δύναμη παγκοσμίως!!
Η επόμενη ανανέωση, είμαι σίγουρος, ότι θα περιλαμβάνει και πολλούς παίκτες από τη Βόρεια Ελλάδα. Μακάρι ο διάδοχος του, μετά το Μουντιάλ (λέτε να κάνει κι εκεί κανένα θαύμα; τόσα έκανε με Καιζερσλάουτερν-πρωτάθλημα από τη Β' Εθνική, Euro κλπ) να καταφέρει να συνεχίσει επακριβώς το έργο του και να μην παρεκλίνει ούτε το ελάχιστο..
Καληνύχτα στους παντογνώστες του Ελληνικού (σάπιου) Ελληνικού ποδοσφαιρικού οικοδομήματος!!