desperando έγραψε:Η αλήθεια είναι ότι όταν δεν έχεις δει το καλύτερο εκτιμάς πολύ περισσότερο το μέτριο που έχεις .
Πολύ χαίρομαι τους παλαιότερους που μιλάν για τους παικταράδες της εποχής με τέτοιο θαυμασμό. Τους παικταράδες εκείνους που όταν έπαιζαν διεθνή παιχνίδια δεν έφτανε το ένα χέρι για να μετρήσεις αυτά που εφαγαν
Η αλήθεια είναι φίλε μου ότι τσουβαλιάζεις αδιακρίτως, συγκρίνοντας μάλιστα εντελώς ανόμοια πράγματα!!!
Πως λοιπόν τολμάς να συγκρίνεις τους ερασιτέχνες, ή έστω ημιεπαγγελματίες Έλληνες ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του '70 και πίσω με τους τότε Ευρωπαίους επαγγελματίες π.χ. της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα, της Ντιναμό Κιέβου, της Μπάγερν, της Μίλαν, της Ίντερ, της Γιουβέντους, των αγγλικών ομάδων και γενικότερα όσων ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών κολοσσών κινούνταν από την δεκαετία του '50 κιόλας σε επαγγελματικές βάσεις;;;
Ή μήπως η αναφορά ημών των παλαιότερων σε Έλληνες παιχταράδες, σε ιερά τέρατα του ποδοσφαίρου μας, όπως ο Κούδας, ο Σαράφης, ο Παρίδης, ο Τερζανίδης, ο Ιωσηφίδης, ο Δαμανάκης, ο Σκαρτάδος, ο Δεληκάρης, ο Μίμης Παπαϊωάννου, ο Θωμάς Μαύρος, ο Δομάζος, ο Οικονομόπουλος, ο Χατζηπαναγής, ο Νικολούδης, ο Κουσουλάκης, ο Σαργκάνης, ο Κούης και σε πολλούς παλιότερους αυτών, όπως ο Νεστορίδης, ο Κουϊρουκίδης, ο Παπαδάκης κι ο Γεντζής, ο Αλεξιάδης, ο Χρηστίδης, ο Σιδέρης, σου δίνει την εντύπωση ότι μιλάμε για τίποτε "παιχτάκια" της τότε εποχής που δεν μπορούσαν να σταθούν και σε ευρωπαϊκές ομάδες και μάλιστα απ τις top της εποχής; Απλά αυτό νομίζεις φίλε μου, πιθανά λόγω άγνοιας-ηλικίας, οπότε δεν σε κατηγορώ!!!
Αν λοιπόν εσύ μας "χαίρεσαι" αδερφέ εμάς τους παλιούς, προσωπικά σε λυπάμαι που δεν πρόλαβες να δεις-παρακολουθήσεις-εντρυφήσεις στο ποδοσφαιρικό μεγαλείο αυτών των παραπάνω Ελλήνων τιτάνων του ποδοσφαίρου μας, το ταλέντο, την τεχνική, το τσαγανό και την πίστη που είχαν στους εαυτούς τους, πετυχαίνοντας μάλιστα όντες ερασιτέχνες-ημιεπαγγελματίες αρκετά θαύματα απέναντι σε ομάδες-μεγαθήρια της τότε εποχής, με την επαγγελματική δομή, λειτουργία και τα budgets των οποίων καμία σχέση δεν είχαν οι ελληνικές ποδοσφαιρικές ομάδες την εποχή εκείνη!!!
Μακάρι να υπήρχαν και στην εποχή μας περισσότεροι τέτοιοι παιχταράδες, "σκορπισμένοι" μάλιστα σε πολλές ομάδες κι όχι σε δυο τρεις όλο κι όλο και να είσαι σίγουρος ότι τα γήπεδα δεν θα ήταν πάνω από μισοάδεια έως τελείως άδεια, όπως ακριβώς είναι σήμερα, αλλά ίσως και γεμάτα, όπως ακριβώς ήταν τότε!!!
Ο νόμος Bosman ήταν ένα κομβικό σημείο στο να αφελληνιστούν οι ομάδες, να γεμίσουμε το Πρωτάθλημα με σωρούς παιχτών πολύ χαμηλής ποιότητας, με τους οποίους μάλιστα ο κόσμος κόσμος δεν μπορεί να δεθεί γιατί γνωρίζει πως είναι φθηνοί μισθοφόροι κι όχι παίχτες απ τα σπλάχνα της ομάδας που θα τα δίνουν τουλάχιστον όλα για την ομάδα της καρδιάς τους όπως παλιότερα!!!
Η αλλαγή δε του νόμου που επέτρεπε την ύπαρξη μονάχα 2 ξένων παιχτών στο ρόστερ κάθε ομάδας, άνοιξε κατά πολύ την ψαλίδα των μικρότερων ομάδων με αυτές που διαθέτουν πολλά χρήματα!!!
Τότε λοιπόν ξεκίνησε και το φαινόμενο των πολλαπλών προσθαφαιρέσεων στα ρόστερς των ομάδων, κάτι που και τις ομάδες δεν επιτρέπει να δεθούν και τους οπαδούς να δένονται με τις ομάδες και τους παίχτες τους, γνωρίζοντας καλά ότι αν διαθέτουν 2-3 ποιοτικούς παίχτες, αυτοί δεν θα αποτελέσουν την βάση-κορμό για βελτίωση του ρόστερ την επόμενη χρονιά, αλλά θα τους αρπάξουν εύκολα ή δύσκολα "πλουσιότερες" ομάδες!!!
Τα ίδια δε τα Ελληνάκια, οι νεαροί δηλαδή ποδοσφαιριστές μας, έχουν χάσει την φλόγα τους για ανάδειξη τους μέσω και της ελλιπούς σε σχέση με τα παλιά χρόνια ποιότητας τους και βλέποντας ταυτόχρονα ότι παραμερίζονται για χάρη μανατζερικών-παραγοντικών συμφερόντων, κάτι το οποίο αποτελεί πανάκεια στην σημερινή εποχή!!!
Αρκετοί δε απ αυτούς, οι πλέον ποιοτικοί, όταν "πιάσουν 5 φράγκα στα χέρια τους" σε ηλικία 20-22 χρόνων χάνουν το μυαλό τους και το ρίχνουν στην dolce vita, παραμένοντας έτσι στάσιμοι και ρεζέρβες κάποιων πολύ μέτριων αλλά αρκετά πιο επαγγελματικής νοοτροπίας ξένων ποδοσφαιριστών, με τους οποίους όπως είπα πιο πάνω ο οπαδός δεν μπορεί να δεθεί και να τρέχει να τους υποστηρίζει κάθε Κυριακή, όπως έκανε παλιά!!!
Όλο αυτό κάνει τις μικρές ομάδες να μικραίνουν ακόμα περισσότερο και να γίνονται πλέον μηδενικά ανταγωνιστικές έναντι των λεγόμενων μεγαλύτερων, μην συμβάλλοντας διόλου στο θέαμα του σημερινού ποδοσφαίρου που παίζεται στην χώρα μας και απομακρύνοντας ακόμα περισσότερο τον οπαδό απ την ομάδα του και το γήπεδο, μέχρι της τελικής εξαφάνισης του απ αυτό!!!
Αυτό με την σειρά του αναγκάζει τις μικρές ομάδες, για να επιβιώσουν οικονομικά, να δένονται όμηροι στο άρμα κάποιου απ τους μεγάλους για να μην εξαφανιστούν λόγω έλλειψης εσόδων, με τα γνωστά κατόπιν συνεπακόλουθα μέχρι τοποθέτησης στις διοικήσεις τους "έμπιστων" παραγόντων, εντεταλμένων από τους "αφεντάδες" τους!!!
Όλος αυτός ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται φυσικά για όσο μία ομάδα δεν παίζει ούτε ελκυστικό ποδόσφαιρο, ούτε φέρνει καλά αποτελέσματα, τα δύο δηλαδή κυρίως ζητούμενα απ τον κάθε οπαδό για να στηρίξει την προσπάθεια της ομάδας του ξοδεύοντας και χρήματα για το εισιτήριο του και τον χρόνο του για να πηγαίνει στο γήπεδο!!!