Στα πρώτα 20 λεπτά του παιχνιδιού, είχαμε χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια. Φάνηκε οτι μας έλειψε ο παίχτης που θα μπορούσε να κρατήσει τη μπάλα και να κάνει παιχνίδι(Γκαρσία).
Φάνηκε οτι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ήθελε να γίνει αποδέκτης της πρώτης πάσας απο τον Ιτάνζ, διότι απλούστατα δεν μπορούσε κανείς να διαχειριστεί την μπάλα.
Όταν έκανε πρέσινγκ ο γκαιυ, δεν μπορούσαμε να αναπτυχθούμε (Γκαρσία).
Οι αλλαγές, έτσι κι έτσι. Ο Ολίσε αρνητικός, όπως και ο Αθανασιάδης. Είχα την εντύπωση, οτι δεν σκύλιασε κανένας παίχτης μας για την νίκη, ψιλοαδιάφοροι μου φάνηκαν.
Ο Φωτάκης κάνει δυο τραγικά λάθη και παραλίγο να δεχθούμε γκολ απο το πουθενά και το ίδιο λάθος κάνει και ο Ρομπέρ.
Αυτοί οι δυο παίχτες ΔΕΝ πρέπει πλέον ούτε σαν αλλαγή να παίζουν.
Τον Βούκιτς θα τον έβαζα στο ημίχρονο αντί του Αθανασιάδη.
Φάνηκε, οτι το τρίο ινφερνάλε, δεν θα άφηνε να πάρουμε την νίκη στο καρατάβλι. Οφθαλμοφανές το σφύριγμα για οφσάιντ του Καμαρά, ώρες ολόκληρες, αφού είδε ο βοηθός του διαιτητή οτι Καμαρά ήταν πλέον μόνος απέναντι του Μέγερι. Κατά τα άλλα, ακόμη ομάδα που εμπνέει εμπιστοσύνη ΔΕΝ έχουμε, διότι δεν έχουμε κέντρο. Μας λείπει ο κομαντάντε και θα φτύσουμε αίμα για να περάσουμε τον αστέρα στα παιχνίδια του πλαίυ-ωχ και στο κύπελλο.