Κλασσικό παιχνίδι τύπου: Κίνδυνος να ριχτεί σταχτη στα ματια μας!
Η ομάδα ένα ημίχρονο και κάτι παραπάνω έκανε απλώς το αυτονόητο, προσφέροντας και γκολ και θέαμα. Η διαφορα δυναμικότητας τεραστια. Οποτε δε μου λέει τίποτε απολύτως αυτό το παιχνίδι.
Όσο δουλεμένη και να φαίνεται η ομάδα κατά διαστήματα - η αξια της θα καταδειχτεί μονο με αντίπαλο που θα τη ζορίσει! Και ως προς αυτό βρισκόμαστε στα μισά του δρόμου. Πως εξηγείται η εικόνα στο τελευταίο εικοσάλεπτο;
Δεν υπήρχε πλέον πλάνο και η ανάπτυξη του παιχνιδιού ήταν απόρροια συμπτώσεων. Ξαφνικά έγινε επικίνδυνη - ποιά η Κέρκυρα!
Και ας είναι καλά ο Iτάνζ,με την απόκρουση του και o διαιτητης που δεν καταλόγισε πέναλτι όταν ο τράβηξε ο Αθανασιάδης.
Παίζαμε και με δέκα παίκτες, μιας και και ο Πέλκας ήταν ανύπαρκτος (αλήθεια τι εντολές είχε;)
Μια φάση στο 79 περίπου, όπου κόβουμε αντεπίθεση της Κέρκυρας κοντά στη μεσαία γραμμή: τρεις τέσσερις παίκτες δείχνουν με τα χερια να πάει η μπάλα πίσω στον τερματοφύλακα. Ο Schildenfeld ευτυχώς τους γραφει και εγκαινιάζει επίθεση που κατέληξε στην τεραστια ευκαιρία του Liam.
Αυτό ως ενδεικτικό της ασυναρτησίας στο παιχνίδι μας - και μάλιστα με αντίπαλο την Κέρκυρα που εκτος έδρας δεν έχει σκοράρει φέτος παρα μονο ελάχιστες φορες.
Μπράβο στον Σάλπι για τα γαμάτα του γκολ!