Paokmania.Gr

Κάπου διάβασα κάτι σχόλια συνΠΑΟΚτσήδων, του τύπου "μόνο για τον ΠΑΟΚ θα μπορούσε να ανέβει θεατρικό, να γίνει καλιτεχινκή δημιουργία, κ.λ.π."

Σήμερα λοιπόν αυτός ο μύθος της μοναδικότητας του ΠΑΟΚ καταρίφθηκε, διότι σας ενημερώνω σοβαρά και έγκυρα, οτι στα Εξάρχεια στην Αθήνα, στην οδό Θεμιστοκλέους 104, στο "Θεατρο 104", έχει ανέβει, προ λίγων ημερών, η παράσταση με τίτλο "ΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ".

104 - ΘΕΑΤΡΟ KENTPOΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ
Θεμιστοκλέους 104 - Εξάρχεια



"ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ"
του Χιλέλ Μίτελπουνκτ

Το έργο του εβραϊκής καταγωγής συγγραφέα σχολιάζει την τραγική κατάσταση της διαιρεμένης γης κι εστιάζει στις ρωγμές που δημιουργούνται στις ανθρώπινες σχέσεις

http://www.athinorama.gr/theatre/data/p ... d=10004214

Όλα είναι αλήθεια δηλαδή

Ακριβώς.
Kαι να θες (που δεν θες) να αγιάσεις, δεν μπορείς.

gash04 έγραψε:Όλα είναι αλήθεια δηλαδή

PRAKTORINOS έγραψε:Ακριβώς.
Kαι να θες (που δεν θες) να αγιάσεις, δεν μπορείς.

οι αθηναιοι να πα να δουν την παρασταση.
μετα και τα χθεσινα θα αγαλλιασουν..

χαχαχαχαχα

Τη περασμένη Πέμπτη πήγα στη παρασταση και ήταν πάρα-πάρα πολύ καλή!!!

Ποτέ ερχετε πάνω ;

Λοιπόν, καταρχάς το θεατράκι στην Πλάκα είναι πολύ όμορφο.

Έχει μπόλικο ΠΑΟΚ η παράσταση αν και το οπαδικό σκέλος είναι προφανώς μόνο ένα όχημα, μία πλατφόρμα για να ειπωθούν άλλα πράγματα και να αναδυθεί μία μελαγχολία, μία μοναξιά.

Ο Μπακιρτζής θεός ως συνήθως. Βέβαια, είναι κάπως καταχρηστική η περσόνα του, δηλαδή είναι σα να γράφτηκε επειδή θα έπαιζε ένας θεός σαν τον Μπακιρτζή.
Οι κορυφαίες σκηνές του έργου είναι η αρχική σιωπηλή και εκείνη με τις τρεις γυναίκες κατ' εμέ.
Από συνθήματα έχουμε μπόλικα, το πιο ωραίο είναι όταν ακούγεται το "Είμαστε σκαστοί" στο τέλος.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω κάτι τελευταίο:
Αλικάκη είσαι ώραια, είσαι ωραία με του ΠΑΟΚ τη σημαία

ΥΓ Αν και το χαμόγελο της συμπρωταγωνίστριας σου κλέβει την καρδιά...

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΣΑΙΞΠΗΡ ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑ
Κωμωδία των Άντ. Λονγκ, Τζ. Ουίνφιλντ, Ντ. Σίνγκερ
Σκηνοθεσία: Κ. Αρβανιτάκης
Ερμηνεύουν: Γ. Γεννατάς, Ν. Δραγούμη, Αντ. Λουδάρος, Ά. Σακελλαρίου. Σκην.: Αν. Αρσένη. Κοστ.: Β. Ρουμπέκα.

http://www.athinorama.gr/theatre/data/p ... 7&selTab=0



Μέχρι που άναψαν τα φώτα λήξης της παράστασης
πίστευα οτι ήμουν ο μόνος μουτρωμένος
μέσα σε μια αίθουσα που σειόταν από τα γέλια.

Τότε αντελήφθην κι άλλους "σαν τα μούτρα μου"
και κάπως μετριάστηκαν οι εντυπώσεις μου.
Για το κοινό, καθώς για την παράσταση και το έργο καθ'αυτό
είχα αποφανθεί από το διάλλειμμα.

'Επρεπε να την είχα ψυλιαστεί τη δουλειά
δεν δικαιολογούμαι να τρώω φόλα,
μετά από τόσα χρόνια στα θεάματα.

Κάτι σαν το φετινό ΠΑΟΚ-Καβάλα ένα πράμα,
εάν γίνομαι αντιληπτός.

Επρεπε να δεις το "αυτος ο αλήτης ο Κοελιο πηρε πολυ κοσμο στο λαιμο του" για να εκτιμησεις οποιαδηποτε παρασταση απο κει και επειτα...πολλα ολιγομελη σχηματα, μετριοι ηθοποιοι και ντεμεκ ανοδος των εισητηριων συνθετουν το παζλ του θεατρου...
Ευχομαι να προταθουν ωραιες παραστασεις γιατι το καλο θεατρο ειναι ισαξιο με ενα καλο αγωνα

Ωραιο τοπικ φιλε μου!!! οπως παντα

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει στην Πειραματική Σκηνή της Μονής Λαζαριστών το έργο «Déjà vu», σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις. Πρόκειται για μια κωμική ιστορία, εμπνευσμένη από μοτίβα έργων του Φραντς Κάφκα.

Το έργο κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 4 Μαρτίου, στο Μικρό Θέατρο της Μ. Λαζαριστών στις 21.00.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Είναι γνωστό ο τι ο Franz Kafka πήγαινε στο θέατρο.
Γνωστό επίσης είναι, πως ήταν κρυφά ερωτευμένος με κάποια πρωταγωνίστρια, ενός εβραϊκού περιπλανώμενου θεατρικού μπουλουκιού. Ωστόσο, ο Kafka δεν έγραψε ποτέ για το θέατρο, (με εξαίρεση ένα μικρό πεζογράφημα, σε μορφή δραματικού διαλόγου). Ο Κόσμος του θεάτρου τον τραβούσε, αλλά την ίδια στιγμή τον φόβιζε, ήταν ένας κλειστός ακατανόητος κόσμος.
Προσπάθησα λοιπόν να φανταστώ… Τι παράσταση θα άρεσε στον Franz Kafka;
Αν έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του και ερχόταν σήμερα στο θέατρο - εδώ στη Θεσσαλονίκη! Το "υλικό" που αποτέλεσε τον καμβά – αυτής της παράστασης - είναι το τελευταίο κεφάλαιο του μυθιστορήματος «Αμερική», καθώς κι ένα μικρό διήγημα του, «Η αδελφοκτονία».
Τους χαρακτήρες της παράστασης, μαζί με τον σκηνογράφο μου- τον Vytautas Narbutas - τους τοποθετήσαμε σ ένα χώρο, που δεν θυμίζει καθόλου τους τόνους του μαύρου και του γκρι που παραδοσιακά “χρωματίζονται” οι διασκευές κειμένων του Kafka για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο Kafka ήταν μια προσωπικότητα που χαιρόταν τη ζωή, ο δε κόσμος του δεν περιοριζόταν σε ζοφερούς τόνους. Είδαμε λοιπόν τον κόσμο του φωτεινό, τρυφερό, και σε κάποιο βαθμό μάλιστα – σκανταλιάρικο και ξεκαρδιστικό.
Δουλεύοντας την παράσταση με τους ηθοποιούς θέλαμε να σκεφτούμε για την ίδια την ουσία του Θεάτρου - για το πώς και από τί υλικά γεννιέται, πώς ανθίζει, και πώς πεθαίνει ...Και ίσως αυτές οι σκέψεις μας τελικά, να μην αφορούν μόνο στο θέατρο, αλλά και σ’ ολόκληρη τη ζωή. Όλα είναι τόσο εύθραυστα και σύντομα κι είναι τόσο λυπηρό αυτό. Απ’ την άλλη όμως υπάρχει πάντα η ομορφιά, και η χαρά – έστω κι έτσι!
ΤΣΕΖΑΡΙΣ ΓΚΡΑΟΥΖΙΝΙΣ
-----------------------------------------------------------------------
Πήγα το Σάββατο.
Το δεύτερο μέρος εξαιρετικό, το πρώτο κουράζει ολίγον τι.
Πολύ μεγάλη προσπάθεια επί σκηνής, ωραία η σκηνοθεσία.
Πολύ άβολες οι καρέκλες.
Το θέατρο, η κατασκευή της τέχνης, η αναπαράσταση της αναπαράστασης, η ατέρμονη φύση της τέχνης, η μοναξιά του ηθοποιού, ο θάνατος επί σκηνής και άλλα πολλά τα ωραία βαθύτερα νοήματα.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν καταλαβαίνω γιατί συγχωνεύθηκε το τόπικ με αυτό της παράστασης "Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ".
Το θεωρώ λάθος.