Paokmania.Gr

[quote="mi8rio"]«Αν θέλεις να κερδίσεις τη συμπάθεια της μάζας πρέπει να της λες τα πιο ηλίθια και τα πιο ωμά ψέματα»

Λάμπρος Σκόρδας

satana έγραψες!!!!!!

Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π' όλο με περιμένει κι όλο την καρτερώ
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει
μα ελπίζω να φιλιώσει καιρό με τον καιρό

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου για 'κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω
για να τσι τραγουδήσω το πιο βαρύ καημό

Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω
για να την αγκαλιάσω στον πιο τρελό χορό
κι όταν τσι κρύες τσι βραδιές θυμάται τα κλουβιά τσι
μου δίνει την προβιά τσι για να τηνε φορώ

Καμιά φορά από το πιοτό πέφτουμε μεθυσμένοι
σχεδόν αγαπημένοι καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα
σαν τη στερνή την ώρα που θα επιτεθεί

Χαίνηδες

Eιδικά στην rock εκτέλεσή του , στο cd με τους mode plagal, γράφει!!!!!

Να βάλω κι εγώ το πιο αγαπημένο μου των Χαϊνηδων:

Ο ακροβάτης

Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δε κλαίει

Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου


Χαΐνης: αντάρτης, φυγόδικος αλλά για επαναστατικούς λόγους (στη σύγχρονη Κρήτη σημαίνει χαμένο κορμί)

Το πρόσταγμα του σημερινού γιού είναι να τον αντιγράψουμε πέρα για πέρα. Να τον ακολουθήσουμε όχι μόνο στον κατήφορο της αποστασίας, αλλά και στην ανάβαση του γυρισμού. Γιατί κανένας δεν θα μπορέσει να καυχηθεί, οτί δεν γνώρισε ποτέ στην ζωή του τον κατήφορο της αποστασίας και την πτώση της αμαρτίας. Μόνο ένα ζώο έχει το θλιβερό προνόμιο να μην πέφτει ποτέ. Το σκουλήκι. Γιατί είναι πάντοτε πεσμένο. Ο άνθρωπος όμως δεν είναι σκουλήκι. Είναι σταυραετός φτιαγμένος για την πάλη και την άνοδο.

Κογχύλια από την Τιβεριάδα

Ανάμεσα στα δυο παιχνίδια με τον ισόβιο πρωταθλητή, αφιερωμένο...


Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις


Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

http://www.youtube.com/watch?v=wE_yLoPf-w0&feature=related

Ασπάζομαι kass4.

σωστος ο μπετελεμ!

πεντασωστος!
και αφου πιασαμε το αγαπημενο μου θεμα..

Φτάνει πια μ’ όλους αυτόυς τους γλυκανάλατους αγίους με φάτσες που στάζουν έκπληξη απάθειας λες και τους πηδούν τον κώλο και εκείνοι κάνουν τάχα πως δεν δίνουν σημασία
Ουιλιαμ Μπαροουζ

’Ίσως να ξεκαθαρίζαμε καλύτερα τα πράγματα αν στη θέση ενός θεού που λειτουργεί σαν ναρκωτικό, βάζαμε ένα ναρκωτικό που λειτουργεί σαν θεός.’’
Octavio Paz


''Αγαπητό μου παιδί, μπορείς να μου δείξεις μια φιλοσοφία της ζωής που να μην είναι ηδονισμός; Οι παρασιτικοί σας χριστιανοί άγιοι είναι οι μεγαλύτεροι ηδονιστές. Επιδιώκουν μια αιώνια ευδαιμονία, ενώ εμείς οι φτωχοί αμαρτωλοί δεν ελπίζουμε σε τίποτα παραπάνω από μερικά χρόνια ευημερίας.''
Οργουελ.


Θα έπρεπε πάντως να ‘χαμε καταλάβει. Αδιάκοπα κύμματα άχρηστων όντων έρχονται απ τα βάθη των αιώνων να πεθάνουν διαρκώς μπροστά μας κι όμως μένουμε κει δα ελπίζοντας σε κάτι… ούτε το θάνατο να σκεφτούμε είμαστε άξιοι.
Σελίν (ο δασκαλος)

το κοβω εδω..