NBA πριν τώρα και μετά....

Θέματα που αφορούν την αθλητική επικαιρότητα, άλλες ομάδες και όχι μόνο!

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό john4serres » Τρί 23 Μάιος 2017, 13:23

Τεράστιος Μανού Τζινόμπιλι

σεντονι απο sdna.gr

Το μπάσκετ φαίνεται ότι πρέπει να αποχαιρετήσει ακόμα έναν σπουδαίο. Ο Μανού Τζινόμπιλι σήκωσε το χέρι του στους οπαδούς των Σπερς και ο φόβος ξύπνησε. Το ίδιο είχε κάνει και ο Τιμ Ντάνκαν!

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας πασίγνωστος Αργεντινός μαθηματικός και δημοσιογράφος. Ακόμα είναι. Αντριάν Παένζα ονομάζεται, έχει εκδώσει δεκάδες βιβλία και σήμερα μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μπουένος Άιρες. Συναντήθηκε με τον Μανού Τζινόμπιλι σε ανύποπτο χρόνο, όταν δούλευε πάνω σε ένα άρθρο για την Εθνική Αργεντινής και αποφάσισε να τεστάρει το μυαλό του σπουδαίου παίκτη των Σπερς.

Πόσοι άνθρωποι πρέπει να βρίσκονται σε ένα δωμάτιο, ώστε να υπάρχουν τουλάχιστον 50% πιθανότητες δύο εξ αυτών να έχουν την ίδια μέρα γενέθλια; Η σωστή απάντηση είναι 23. Ο Μανού δεν τον πίστεψε. Ποτέ δεν πίστευε κάτι πριν το ανακαλύψει ο ίδιος. Δύσπιστος και ερευνητικός. Άρχισε μόνος του να ψάχνει την απάντηση πριν από κάθε παιχνίδι της ομάδας του. Έπαιρνε τα ρόστερ και κοιτούσε τα γενέθλια κάθε παίκτη, συνολικά δηλαδή 30 ανθρώπων. «Ακόμα το κάνω», παραδέχεται. Η περίεργη φύση του ανθρώπου. Η περίεργη φύση του Μανού Τζινόμπιλι.

Η μητέρα του περιγράφει ένα ανήσυχο παιδί που υιοθετούσε τη λέξη «βαριέμαι» σε κάθε προτροπή των γονιών του. Ενίοτε καθόταν μόνος του στον κήπο, αρνούμενος να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε δραστηριότητα. Πάντα έπρεπε να το ψάχνει μόνος του, να βρει εκείνο που θα του δώσει κίνητρο. Κάπως έτσι αποφάσισε να μάθει πορτογαλικά, κάπως έτσι ασχολήθηκε και ασχολείται με την αστρονομία, κάπως έτσι το παρεάκι με το παρατσούκλι Ηνωμένα Έθνη στο Σαν Αντόνιο οδηγούσε για να φάει σε διαφορετικό εστιατόριο μια φορά την εβδομάδα, κάπως έτσι βρέθηκαν όλοι μαζί, μια χιονισμένη μέρα στο Ντένβερ, πάνω στη σκεπή ενός γκαράζ να κοιτάζουν το φαινόμενο των πεφταστεριών.

Κάπως έτσι ήταν ο άνθρωπος που επέλεξε ο Φαμπρίτσιο Ομπέρτο για να τον συνοδέψει στην εγχείρηση καρδιάς που έπρεπε να κάνει το 2009. «Ήξερα ότι θα το ερευνήσει τόσο, ώστε να κάνει καλύτερες ερωτήσεις στο γιατρό από μένα», εξήγησε ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού κι έτσι ακριβώς έγινε. Ο Μανού έμεινε στο νοσοκομείο καθ’ όλη τη διάρκεια της εγχείρησης του συμπαίκτη του. Κάπως έτσι, άλλωστε, έγινε ο παίκτης που θαύμασε ο κόσμος για κοντά 15 χρόνια και κάπως έτσι έγινε ο άνθρωπος που σήκωσε στο πόδι όλο το Σαν Αντόνιο για να τον αποχαιρετήσει. Παρότι η απόφασή του δεν είναι οριστική, το τέλος μιας τεράστιας καριέρας μοιάζει πιο κοντά από ποτέ.

Η... ντροπή της οικογένειας!
Ο Χόρχε Τζινόμπιλι, ήτοι ο πατέρας της οικογένειας, υπήρξε ένας από τους πλέον θρυλικούς προπονητές στην Αργεντινή. Ο Λεάντρο, γεννημένος το 1970, και ο Σεμπαστιάν, γεννημένος το 1972, έπαιζαν ήδη επαγγελματικό μπάσκετ. Και ο Μανού; Στα 16 του έμοιαζε με την ντροπή της οικογένειας! Αταίριαστος, αμύητος, παράταιρος… Ένα κοντό, αδύνατο αγόρι που δεν μπορούσε καν να ξεχωρίσει στην Μπαχία Μπλάνκα, μια κατεξοχήν μπασκετούπολη της χώρας του. «Υπήρχαν τουλάχιστον 15 παιδιά μόνο στην πόλη μας που ήταν καλύτερα από εκείνον. Ήταν τόσο μικρός, τόσο εύθραυστος. Πήγαινε προς το καλάθι και τράκαρε. Σηκωνόταν για να σουτάρει βολές και μετά άντε πάλι τρακάρισμα», περιγράφει ο Πέπε Σάντσεθ, μετέπειτα συμπαίκτης του στην Εθνική ομάδα.

Ξαφνικά, όπως συνήθως συμβαίνει στις μπασκετικές ιστορίες, ο Μανού πήρε μπόι. Και το σώμα με το μυαλό άρχισαν να βρίσκονται στην ίδια συχνότητα. Το σώμα, το μυαλό και όλα εκείνα τα περιττά που έκανε στην παιδική του ηλικία. Στην πρώτη του ομάδα, όταν ήταν δεν ήταν πέντε ετών, ο μικρός γιος της οικογένειας Τζινόμπιλι ένιωθε σαν πειραματόζωο. Μπορεί και να ήταν εκείνη την εποχή. Ο προπονητής του τον προμήθευσε με ειδικά γυαλιά που του απαγόρευαν να κοιτάει το έδαφος όταν κάνει ντρίμπλα και με γάντια που εξάλειφαν την αίσθηση από τις παλάμες και τον ανάγκαζαν να χρησιμοποιεί μόνο τα δάκτυλά του. «Ήμουν τεσσάρων και τριγυρνούσα στην κουζίνα, φορώντας όλα αυτά τα πράγματα. Ήμουν ένα πείραμα!».

Το πείραμα της Μπαχία Μπλάνκα άρχισε να φέρνει αποτελέσματα. Το 1996, ο Μανού Τζινόμπιλι επιλέχτηκε στην Εθνική ομάδα κάτω των 22 ετών απλώς και μόνο επειδή πολλοί παίκτες δεν είχαν χρόνο. «Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Έβλεπες, ωστόσο, ότι για κάποιο λόγο, κινούταν διαφορετικά από τον μέσο παίκτη. Σαν φίδι στο παρκέ». Κάποιοι προπονητές, βλέποντας αυτό την ιδιαίτερη ματιά που είχε για το παιχνίδι, έλεγαν πως θα ξεπεράσει τα αδέρφια του. Ο μικρός δεν έβλεπε, όμως, την ευκαιρία να έρχεται. Ονειρευόταν παρέα με την οικογένειά του, τον Μάικλ Τζόρνταν και το ΝΒΑ, φανταζόταν να παίζει στην Ισπανία, όμως αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα!

To 1998, σε ηλικία 21 ετών, θα πάρει την απόφαση να παίξει στην Ιταλία. Ακολουθεί τη διαδρομή του Ούγκο Σκονοκίνι προς τη Ρέτζιο Καλάμπρια και χάρη στον προπάππου του, που ζούσε στην Κρεμόνα και είχε μεταναστεύσει στην Αργεντινή, θα πάρει και το ιταλικό διαβατήριο. Μετά από δύο χρόνια στην Α2, θα έρθει η μεταγραφή του στην Κίντερ. «Για πρώτη φορά δε θα είμαι η βασική επιλογή στην επίθεση. Εδώ έρχομαι για να μάθω πώς να παίζω με σπουδαίους και πώς να παίζω για τους συμπαίκτες μου. Διάλεξα την Κίντερ μετά από μια επίπονη εβδομάδα και παρά την πίεση του Ολυμπιακού, γιατί ήθελα να μείνω στην Ιταλία, ήθελα να παίξω σε μια ομάδα με φιλοδοξίες και με έναν σπουδαίο προπονητή».

Στην Ιταλία ακόμα και ο προπονητής του δεν ήξερε καλά τι έπρεπε να κάνει μαζί του. «Τον έβλεπες να κάνεις απίστευτα πράγματα στην προπόνηση και αναρωτιόσουν: Μπορεί να το κάνει στο ματς», θυμάται ο Ετόρε Μεσίνα, ο οποίος συναντήθηκε ξανά με τον Μανού στο Σαν Αντόνιο όταν πλέον ο Αργεντινός είχε γίνει σταρ. «Πίστευα ότι μπορούσε να παίξει στο ΝΒΑ, αλλά όχι. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο».

Love in a trashcan!
Έτος 1999 και το Σαν Αντόνιο πανηγυρίζει τον πρώτο τίτλο στην ιστορία του οργανισμού. O Γκρεγκ Πόποβιτς ήταν ακόμα 50 χρονών, η αντίληψή του για το μπάσκετ ήταν ίδια και η ομάδα του στηριζόταν στον Ντέιβιντ Ρόμπινσον, τον Τιμ Ντάνκαν και τον Έιβερι Τζόνσον. Το καλοκαίρι που ακολουθούσε τον τίτλο, η βασική ιδέα πηγαίνοντας στο ντραφτ ήταν να μην χαλάσουν την ομάδα. Ο Ρόμπερτ Μπιούφορντ είχε δει δύο χρόνια πριν τον Μανού Τζινόμπιλι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κάτω των 22 ετών. Είχε πάει με δεκάδες άλλους παίκτες σημειωμένους στην ατζέντα του και πουθενά δεν είχε ακούσει το όνομα του Αργεντινού. «Έμοιαζε με ένα άγριο άλογο στο γήπεδο. Έκανες κάποιες τρελές μαλακίες! Μερικές είχαν νόημα, μερικές κανένα απολύτως».

Η επιλογή του Τζινόμπιλι έγινε με έναν και μοναδικό γνώμονα. Οι Σπερς δεν ήθελαν να επιλέξουν κάποιον που θα είχε ελπίδα να παίξει! Αντάλλαξαν τα δικαιώματα που είχαν για τον πρώτο γύρο, αγνόησαν τον Γκόρνταν Γκίριτσεκ και επέλεξαν τον Μανού στο νούμερο 57! Τρία καλοκαίρια μετά, ο Γκρεγκ Πόποβιτς - ως μέλος του τεχνικού τιμ της Ντριμ Τιμ - έβλεπε τον Αργεντινό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιντιανάπολις και ήταν ενθουσιασμένος.

«Είπα στον Τιμ. «Έρχεται αυτός ο τύπος και κανείς στην Αμερική δεν έχει ιδέα πόσο καλός είναι. Και το μόνο που έκανε ο Τιμ ήταν αυτό το χαρακτηριστικό σήκωμα των φρυδιών του», θυμάται ο σπουδαίος Αμερικανός προπονητής για να συμπληρώσει την ιστορία του ο Ντάνκαν. «Κι αν το είχα ακούσει αυτό ξανά! Ο Ποπ το είχε πει για πολλούς παίκτες. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν «οκ, θα δούμε»». Και είδαν. Από το πρώτο φθινόπωρο στο Σαν Αντόνιο μέχρι και σήμερα, 15 χρόνια μετά, έβλεπαν τον ίδιο Μανού Τζινόμπιλι.

Στις πρώτες προπονήσεις στο Σαν Αντόνιο, ο Αργεντινός έπρεπε να περάσει τις δοκιμασίες του ρούκι. Πολύ ξύλο, πολύ trash talk και πολλά καψώνια. «Ο Μανού δεν δείλιασε στιγμή. Σηκωνόταν κάθε φορά στα πόδια του και συνέχιζε. Άντεχε. Ήξερε ότι έπρεπε να κερδίσει το χώρο του. Και όλοι το πρόσεξαν», διηγείται ο τότε συμπαίκτης του Στιβ Κερ και το πρώτο που κατόρθωσε ο Τζινόμπιλι ήταν να κερδίσει τον σεβασμό. «Ο Μπρους (σ.σ. Μπόουεν) τον είχε διαλύσει στο ξύλο όλη τη χρονιά. Και μην φανταστεί κανείς ότι υπήρχαν φάουλ στις προπονήσεις. Και ο Μανού απλώς συνέχιζε. Τότε είπα στον εαυτό μου. «Αυτός θα είναι μια χαρά», υπερθεμάτισε ο Ντάνκαν.

Η αντοχή του και το πάθος του για το παιχνίδι καθρεφτιζόταν σε κάθε προπόνηση. Ο συναισθηματισμός του είναι μια άγνωστη πτυχή της καριέρας του, όμως όσοι τον ήξεραν αρκετά καλά, γνώριζαν πως δεν έπρεπε να τον αφήνουν μόνο του μετά από σημαντική ήττα. Όταν έχασε από τον Παναθηναϊκό στην Μπολόνια έκανε μια εβδομάδα να βγει από το σπίτι του, όταν έχασε τον ημιτελικό από το Ντάλας το 2006 θρηνούσε όλο το καλοκαίρι (σ.σ. «Δεν έχω δει ξανά άνθρωπο να ρίχνει τόση ευθύνη στον εαυτό του. Είναι ο πιο ανταγωνιστικός παίκτης που έχουμε δει στο Σαν Αντόνιο», εξηγούσε ο Μπιούφορντ) και όταν έχασε τους τελικούς από το Μαϊάμι το 2013 δεν μιλούσε σε κανέναν για τρεις μήνες, μέχρι που αποφάσισε – όταν συνήλθε – να στείλει ομαδικό μέιλ στους συμπαίκτες του στην Αργεντινή. «Θα το ξεπεράσω», ήταν το κεντρικό νόημα των λεγόμενών του.

Γκρεγκ και Μανού!
Πώς νιώθει άραγε ένας προπονητής που δουλεύει στον ίδιο οργανισμό 21 χρόνια και βλέπει έναν-έναν τους παίκτες, οι οποίοι μεγάλωσαν δίπλα του να αποχωρούν; Υπερβολικό πιθανότατα, όμως ίσως νιώθει σαν το γονέα που αναγκάζεται αποχαιρετήσει ένα παιδί του που φεύγει για σπουδές. Και ο Μανού, δεν ήταν αρχικά το αγαπημένο παιδί του Γκρεγκ Πόποβιτς. Ήταν, ωστόσο, το παράδειγμα που έθετε σε όποιον ήθελε να πετύχει στο ΝΒΑ. Σε ένα φιλικό ματς το 2007, οι βασικοί του Σαν Αντόνιο αντιμετώπιζαν ελεύθερους παίκτες που ήθελαν να δοκιμαστούν. Ο Τζινόμπιλι έκανε μια βουτιά ανάμεσα σε τρεις αντιπάλους και γύρισε τη μπάλα σε συμπαίκτη του. Εκείνος σκόραρε και το φιλικό έληξε με πρωτοβουλία του Πόποβιτς ακριβώς εκείνο το δευτερόλεπτο.

«Τι ακριβώς σημαίνει για σας αυτό που έκανε ο Μανού», ρώτησε ο προπονητής των Σπερς όλους τους παρόντες, χρησιμοποιώντας τον ως πρότυπο αυταπάρνησης. Όλοι θαύμασαν τον Αργεντινό άσο, ωστόσο μόλις οι όλοι απομακρύνθηκαν ο Γκρεγκ Πόποβιτς γύρισε και του είπε: «Πού ‘σαι Μανού; Είναι γαμημένος Σεπτέμβριος ακόμα. Ποτέ μην το κάνεις αυτό ξανά τον Σεπτέμβριο».

Αυτή ήταν η σχέση τους. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς δεν πίστευε ότι μπορούσε να συνυπάρξει με τον Μανού Τζινόμπιλι. Τον τοποθετούσε στη λίστα των «uncoachable» παικτών, μια διόλου τιμητική λίστα. Δεν ήταν ο τύπος παίκτη που άντεχε στην ομάδα του. Τα γρήγορα σουτ, τα τρίποντα στον αιφνιδιασμό, οι πάσες κάτω από τα πόδια του αντιπάλου, οι βουτιές για να κλέψει τη μπάλα αντί να κάτσει και να παίξει άμυνα... Προσπάθησε να τον περιορίσει. «Με τρέλαινε όταν μου έλεγε να κάτσω στη γωνία και να περιμένω την πάσα του Τιμ. Ήμουν 25 χρονών και ήθελα να κατακτήσω τον κόσμο. Πίστευα ότι τα ήξερα όλα», ενίσταται ο Αργεντινός που με τον καιρό κατόρθωσε το απίστευτο: Κέρδισε τη μάχη με τον Πόποβιτς!

«Κάθε αγώνας ήταν και μια επανάσταση! Κάθε φορά που ο Τζινόμπιλι έκανε κάτι τρελό, καθόμασταν αγκαζέ στον πάγκο και γελούσαμε. Σε ένα βίντεο, ο Πόποβιτς έφτιαξε ένα κλιπ μόνο για τον Μανού. Για όλες τις τρελές πάσες στον αιφνιδιασμό, για όλες τις ενέργειες που είχαν ρίσκο. Στο αμέσως επόμενο ματς είχε τη μπάλα σε μια παρόμοια κατάσταση. Έψαχνε ενθουσιασμένος για μια πάσα. Τελικά, έβγαλε τη μπάλα έξω και σταμάτησε για να γκρινιάξει στον Πόποβιτς. Πέσαμε κάτω όλοι από τα γέλια στον πάγκο».

Με τα χρόνια, όλοι αντιλήφθηκαν την πραγματικότητα. Μέχρι και ο Πόποβιτς συμβιβάστηκε κι έκανε ειρήνη με την τρέλα του Τζινόμπιλι. «Συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν περισσότερο θετικά απ’ όσα αρνητικά στο παιχνίδι του. Είναι ένας νικητής. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να είναι περισσότερο με τον δικό του τρόπο, παρά με τον δικό μου». Απίστευτο μεγαλείο για έναν προπονητή. «Στο τέλος της ημέρας του έδωσε την άδεια να παίζει όπως θέλει. Μας κέρδισε όλους, μας ανάγκασε να τον παραδεχτούμε. Ο Ποπ τραβούσε τα μαλλιά του, όμως στο φινάλε όλοι καταλάβαμε πως απλώς ο Μανού ήταν νοητικά πολύ πιο μπροστά απ’ όλους μας στην αντίληψη του παιχνιδιού», κατέληξε ο Τιμ Ντάνκαν.

Οι ιστορίες είναι αμέτρητες. Οι διηγήσεις το ίδιο. Ο Ράχα Μπελ κάποτε ρωτήθηκε ποιος είναι ο δυσκολότερος επιθετικός στη λίγκα του ΝΒΑ. «Πάντα η ίδια ερώτηση. Ο Κόμπι απαντάω, γιατί αυτό θέλουν να ακούσουν. Η αλήθεια, όμως, είναι πως μάλλον ο Μανού ήταν δυσκολότερος. Έβγαζα το ψωμί μου, διαβάζοντας πως παίζουν οι καλοί επιθετικοί παίκτες. Τον Μανού, ποτέ δεν μπόρεσα να τον αποκωδικοποιήσω».

Είτε έπαιζε στην κουζίνα με όλα τα περιττά αξεσουάρ, είτε στο κλειστό γήπεδο που βρισκόταν ένα στενό από το σπίτι του, είτε με τα αδέρφια του, είτε στη Ρέτζιο Καλάμπρια, είτε με προπονητή τον Ετόρε Μεσίνα, είτε με προπονητή τον Γκρεγκ Πόποβιτς, ο Μανού Τζινόμπιλι ήταν ξεκάθαρα ο τύπος που έπαιζε με όλη του την καρδιά, με όλο του το μυαλό, με όλο του το είναι. Κι αυτό, καθαυτό το «είναι» τον έκανε να ξεχωρίσει. Η τελευταία ιστορία είναι από την Εθνική Αργεντινής. Τη σπουδαία αυτή ομάδα φίλων, που έκλεισε τον σπουδαίο κύκλο της πέρυσι στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας.

«Το 2002, πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, η ομοσπονδία μάς είχε στείλει σε φιλικό επίδειξης στο Μεξικό. Ήταν τόσο τσιγκούνηδες που έκλεισαν μια πτήση με τόσες ανταποκρίσεις που θα φτάναμε σε σχεδόν 33 ώρες από το Μπουένος Άιρες στο Μεξικό. Για την ακρίβεια, φτάσαμε στο ξενοδοχείο σε 32 ώρες και 40 λεπτά. Τότε, μας ήρθε η ιδέα να το κάνουμε ακριβώς 33 ώρες. Ζητήσαμε από τον οδηγό να μας πάει βόλτα μέσα στην πόλη, ρυθμίσαμε τα ρολόγια μας και μετρούσαμε αντίστροφα για τις 33 ώρες. Όλη η ομάδα γελούσε. Και πιο πολύ απ’ όλους γελούσε ο Μανού. Σκεφτόμουν «τι σκατά συμβαίνει με αυτό τον τύπο; Είναι ο σταρ, είναι ο καλύτερος παίκτης μας! Έπρεπε να ζητάει βασιλική μεταχείριση. Κι αυτός γελούσε! Αυτή ήταν η ομάδα μας».
supporters - not customers
Άβαταρ μέλους
john4serres
 
Δημοσιεύσεις: 29797
Εγγραφή: Σάβ 07 Φεβ 2009, 12:00

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό palok » Τρί 23 Μάιος 2017, 13:38

αυτός μπορεί να αποσυρθεί, άντε τώρα να βρείς τάνκερ να αποσύρεις τα @@ του.
Άβαταρ μέλους
palok
 
Δημοσιεύσεις: 10586
Εγγραφή: Τρί 18 Νοέμ 2008, 19:19
Τοποθεσία: Holargos

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό georgedoulk2008 » Παρ 26 Μάιος 2017, 04:04

Σε λιγη ωρα θα ξερουμε το ζευγαρι του Τελικου.
οι Καβς προηγουνται των Σελτικς 86-63 στο 3ο δεκαλεπτο
En Mayo estaramos bien
Άβαταρ μέλους
georgedoulk2008
 
Δημοσιεύσεις: 1871
Εγγραφή: Σάβ 01 Φεβ 2014, 14:37
Τοποθεσία: Leytonstone, East London baby!

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό palok » Παρ 26 Μάιος 2017, 07:58

πρό 4-5 χρόνια, τα playoffs ήταν συναρπαστικά, ίσως τα συναρπαστικότερα μετά από αρκετά χρόνια. 3-4 παρατάσεις ανά ματς, πολλές σειρές στο 4-3, τώρα ούτε το san antonio δεν μπορεί να προβάλλει αντίσταση. Τραγικό. Ελπίζω να αποζημιωθούμε με τους τελικούς.
Άβαταρ μέλους
palok
 
Δημοσιεύσεις: 10586
Εγγραφή: Τρί 18 Νοέμ 2008, 19:19
Τοποθεσία: Holargos

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό sotos4m » Παρ 26 Μάιος 2017, 08:40

τα πλευ οφφς καθε χρόνο είναι συναρπαστικά απλά ο LEBRON μπαίνει σε beast mode...Οι ράπτορς είχαν κάνει μεταγραφή (τάκερ) μόνο και μόνο για να μαρκάρει τον Λεμπρόν όταν χρειαστεί, επίσης η απώλεια του Τόμας ήταν σημαντικότατη... Τώρα στους τελικούς λογικά θα τα καταφέρουν οι γρηγορη επίθεση και τζαμπ σουτ που λέει ο σερ Τσαρλς...Εκτός και αν βοηθήσει τον Τζεημς, ο Ιρβινγκ οπως με Μπόστον και συμβάλλει και ο Λοβ...Κομβικός πιστευω και φέτος όπως και περυσι (μεχρι να τον τημωρήσει ο Στερν) θα είναι ο Γκριν... Προβλεψη 4-1 οι Γκόλντεν Στεητ
sotos4m
 
Δημοσιεύσεις: 65
Εγγραφή: Πέμ 05 Ιουν 2008, 20:15

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό georgedoulk2008 » Παρ 26 Μάιος 2017, 16:59

Παντως στους περσινους Τελικους το Γκολντεν Στεϊτ εκανε περιπατο μεχρι το 3-1.
Μετά αποφασισε ο ΛεΜπρον οτι θα το πάρει ΜΟΝΟΣ του και απλά το πήρε.
Στο πέμπτο και εκτο ματς σκόραρε απο 41 πόντους και στο τελευταίο έβδομο ματς εκανε τριπλ-νταμπλ!

Η τιμωρία του Γκρην ηταν δικαιολογημενη και αργοπωρημενη.
Για μενα ο πιο βρωμικος παικτης του ΝΒΑ αυτη την στιγμη.

Φετος ολα θα κριθουν απο το ματς απ ΛεΜπρον - Ντουραντ.
Αν αυτοι οι δυο αλληλοεξουδετερωθουν τοτε οι Γουορριορς θα το σηκώσουν.

Οι Καβς πλην Καϊρι και Ντερον Γουιλλιαμς δεν εχουν αλλο αξιοπιστο περιφερειακο. Ο Τζεϊ Αρ είναι στα τελευταια ενσημα.
Προβλεπω επίσης οτι θα δουμε τοσα "κοντα" σχηματα που η Λιμοζ του Μαλκοβιτς θα μοιαζει ψηλή!
En Mayo estaramos bien
Άβαταρ μέλους
georgedoulk2008
 
Δημοσιεύσεις: 1871
Εγγραφή: Σάβ 01 Φεβ 2014, 14:37
Τοποθεσία: Leytonstone, East London baby!

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό paok87 » Τετ 07 Ιουν 2017, 21:34

Μια μέρα σαν κι αυτή, 42 χρόνια πριν, είδε για πρώτη φορά το φως της ημέρας, στο Hampton της Virginia, ένα παιδί που έμελλε να μεγαλώσει χωρίς πατέρα, να κάνει φίλους και εχθρούς, να ερωτευτεί το παιχνίδι, να γίνει διάσημος πολύ, πολύ νωρίς, να μπει στη φυλακή, να βγει από τη φυλακή και να μπει στο κολέγιο, να βγει από το κολέγιο και να μπει στο NBA, να φορέσει ό,τι γούσταρε και να πληρώσει για αυτό, να γεμίσει το κορμί του με tattoo, να κάνει μόδα τα corn rows, να κάνει μόδα τα πάντα, να αγαπήσει και να λατρευτεί, να κάνει λάθη, πολλά λάθη, να πέσει, να σηκωθεί, να ξαναπέσει και να ξανασηκωθεί, να μπλέξει και να ξεμπλέξει, να ακούσει την καρδιά του να χάνει έναν χτύπο μπροστά στον παιδικό του ήρωα, να "σταυρώσει" τον παιδικό του ήρωα δύο φορές σε μια φάση, να φτάσει στην κορυφή του κόσμου, να δει και να νιώσει το κορμί του να τιμωρείται, να ιδρώσει, να πονέσει, να δακρύσει, να κουβαλήσει μια ολόκληρη πόλη και μια ομάδα γεμάτη nobodies μέχρι τους Τελικούς του NBA, να βιώσει την αποθέωση μα και την απώλεια, να μπει στο Hall of Fame, να μπει στις καρδιές μας, να γίνει Μύθος.

Σε 4 δεκαετίες και κάτι ψιλά, ο Allen Iverson πρόλαβε να ζήσει τα πάντα, να κάνει τα πάντα, να δώσει στο παιχνίδι τα πάντα. Και όταν ήρθε η ώρα, βουρκωμένος, να ρίξει τους τίτλους του τέλους. "Έδωσα ό,τι είχα στο μπάσκετ. Το πάθος είναι ακόμα εκεί, αλλά η επιθυμία να παίξω όχι. Ήταν ένα φανταστικό ταξίδι".
Χρόνια πολλά, τεράστιε.

Εικόνα


απο τη σελιδα BALL DONT LIE



για σημερα τι βλεπετε;; 3-0 ή 2-1;;
paok87
 
Δημοσιεύσεις: 6952
Εγγραφή: Δευτ 19 Μάιος 2008, 18:31

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό danirifle » Τετ 07 Ιουν 2017, 21:57

το μπασκετικό μου είδωλο ο answer
ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΙ...
Άβαταρ μέλους
danirifle
 
Δημοσιεύσεις: 10094
Εγγραφή: Τρί 18 Νοέμ 2008, 14:03

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό ace1979 » Τετ 07 Ιουν 2017, 22:03

Ο ορισμός του ένας εναντίον όλων ο αιβερσον.Οι ουοριορς θα κάνουν το 3-0 ειναι σε απίστευτη κατασταση
με την δινουν οι μεταγραφες
Άβαταρ μέλους
ace1979
 
Δημοσιεύσεις: 530
Εγγραφή: Σάβ 20 Μάιος 2017, 14:40

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό GEOL » Πέμ 08 Ιουν 2017, 07:38

ace1979 έγραψε:Ο ορισμός του ένας εναντίον όλων ο αιβερσον.Οι ουοριορς θα κάνουν το 3-0 ειναι σε απίστευτη κατασταση

Το είπες και έγινε!!! Οι ουόριορς πάνε για ένα 16-0 στα play-offs, κάτι που δεν συνέβη ποτέ. στο παρελθόν.
GEOL
 
Δημοσιεύσεις: 2257
Εγγραφή: Σάβ 08 Μάιος 2010, 14:11

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό ace1979 » Πέμ 08 Ιουν 2017, 07:51

GEOL έγραψε:
ace1979 έγραψε:Ο ορισμός του ένας εναντίον όλων ο αιβερσον.Οι ουοριορς θα κάνουν το 3-0 ειναι σε απίστευτη κατασταση

Το είπες και έγινε!!! Οι ουόριορς πάνε για ένα 16-0 στα play-offs, κάτι που δεν συνέβη ποτέ. στο παρελθόν.


Απλα διψανε για εκδίκηση και έχουν τον ντουραντ να ειναι σε αποστολή,σαν οπαδος των ουοριορς απο την εποχή του Run TMC έχω κάθε λόγο να πανηγυριζω
με την δινουν οι μεταγραφες
Άβαταρ μέλους
ace1979
 
Δημοσιεύσεις: 530
Εγγραφή: Σάβ 20 Μάιος 2017, 14:40

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό GEOL » Πέμ 08 Ιουν 2017, 09:10

ace1979 έγραψε:
GEOL έγραψε:
ace1979 έγραψε:Ο ορισμός του ένας εναντίον όλων ο αιβερσον.Οι ουοριορς θα κάνουν το 3-0 ειναι σε απίστευτη κατασταση

Το είπες και έγινε!!! Οι ουόριορς πάνε για ένα 16-0 στα play-offs, κάτι που δεν συνέβη ποτέ. στο παρελθόν.


Απλα διψανε για εκδίκηση και έχουν τον ντουραντ να ειναι σε αποστολή,σαν οπαδος των ουοριορς απο την εποχή του Run TMC έχω κάθε λόγο να πανηγυριζω

+ Don Nelson!
GEOL
 
Δημοσιεύσεις: 2257
Εγγραφή: Σάβ 08 Μάιος 2010, 14:11

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό Disharmonic » Πέμ 08 Ιουν 2017, 09:27

GEOL έγραψε:
ace1979 έγραψε:Ο ορισμός του ένας εναντίον όλων ο αιβερσον.Οι ουοριορς θα κάνουν το 3-0 ειναι σε απίστευτη κατασταση

Το είπες και έγινε!!! Οι ουόριορς πάνε για ένα 16-0 στα play-offs, κάτι που δεν συνέβη ποτέ. στο παρελθόν.

Εντάξει, το κάνανε δώρο η Καβς χθες.
Άβαταρ μέλους
Disharmonic
 
Δημοσιεύσεις: 321
Εγγραφή: Κυρ 08 Δεκ 2013, 00:04

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό ace1979 » Πέμ 08 Ιουν 2017, 10:06

Φυσικά μεγάλος Νέλσον.
με την δινουν οι μεταγραφες
Άβαταρ μέλους
ace1979
 
Δημοσιεύσεις: 530
Εγγραφή: Σάβ 20 Μάιος 2017, 14:40

Re: NBA πριν τώρα και μετά....

Δημοσίευσηαπό sotos4m » Πέμ 08 Ιουν 2017, 10:30

Ολα ξεκίνησαν από τον τραυματισμό του Λέοναρντ στο πρώτο παιχνίδι στους τελικούς της Δύσης. Οι Σαν Αντόνιο συντηρούσαν ένα προβάδισμα άνω των 20 πόντων και με άνεση μεχρι τον (κατα λάθος???) τραυματισμό από τον Πατσούλια. Αν έκανε το 0-1 ο Πόποβιτς δε πιστεύω οτι θα έχανε μετα στο τέξας. Τελος πάντων εγω στον επόμενο τελικό θα πόνταρα ενα σπίτι στη νίκη των Κλίβελαντ....
sotos4m
 
Δημοσιεύσεις: 65
Εγγραφή: Πέμ 05 Ιουν 2008, 20:15

ΠροηγούμενηΕπόμενο

Επιστροφή στο Αθλητικά-Αγωνιστικά

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 18 επισκέπτες