Δεν πειραζει ρε παιδια, ο Γκοραν εχει φταιξει μια μικρη αλλα αναπτυσσομενη, "σκληρη" ομαδα φιλων του, στους οποιους αρεσει ο λογος του -παρ οτι καμμια φορα υπεραναλυει- γιατι οπως, μα οπως και να χει, στοχευει παντα στην ουσια, στην "ταμπακιερα"!!! Εκει δηλαδη που ειναι δυσαρεστο για πολλους να κοιτουν. Οσοι αντεχουν, δεν πειραζει... οπως οι περισσοτεροι, ετσι κι εγω δεν δινω σημασια σε ολους. Το θεμα ειναι να εισαι στην πρωτη γραμμη της κανονικης ζωης, εκει δηλαδη που βραζει το σιδερο και οχι βασιλιας με ακολουθους στην ιντερνετικη ζωη του πληκτρολογιου. Εχω πληρωσει την αγαπη μου για τον ΠΑΟΚ ποικιλοτροπως. Και ως γνωστον, ο βρεμενος την βροχη δεν τη φοβαται. Οσοι νομιζουν οτι τα γηπεδα -καμμια φορα και οι δρομοι- της Αθηνας ηταν ευκολα για εμας τους Αθηναιους ΠΑΟΚτσηδες κανουν μεγαλο λαθος. Για τους πιο πολλους απο εδω μεσα, δεν γνωριζω ουτε καν την πολη που μενουν, ουτε την ηλικια τους, ουτε το μικρο τους ονομα. Παροτι ειμαι μολις τρεις μηνες μελος του φορουμ, εχω διαπιστωσει οτι καποιους, ευτυχως που δεν τους ειχα διπλα μου σε καποια βομβαρδισμενα πεταλα, θα ηταν αβεβαιη η μοιρα μου, σε καποια "πεδια μαχης". Εκει που περπαταγαμε στο δρομο 200 ατομα, με το στομαχι να καιει, κομπος απ το αγχος, πιασμενοι αλυσιδες για να μην σπασουμε απο την πιεση, εκει που σ ενδιεφερε πιο πολυ η ακεραιοτητα του διπλανου σου, που ουτε καν τον ηξερες, παρα η δικια σου. Για να φωναξουμε για την ΠΑΟΚάρα μας, για να μην ειναι οι παιχτες μονοι. Αλλα απ την αλλοι θα ηταν αδυνατον να τους ειχα διπλα μου, γιατι αποκλειεται να ηταν διπλα μου.
Πληροφορια: δεν με νοιαζουν τα μπαν, προσωρινα, διαρκειας, μονιμα... Δεν με νοιαζει τιποτα.