Ενα Παοκτσήδικο Μεταγραφικό Μυθιστόρημα
Σύνδεση με τα προηγούμενα:
Τσαπτερ Ουάν
Παρτ Ουάν:
Το αεροσκάφος των Γερμανικών Αερογραμμών προσέγγιζε την Νύφη του Θερμαϊκού με χαμηλή ταχύτητα.
Απο ψηλά φαινόταν τα πρώτα φώτα της πόλης και τα σκουρόχρωμα νερά του Θερμαϊκού Κόλπου έδειχναν πυκνά και απειλητικά.
"Κάλυψε τα νώτα σου" του είχε πεί. "Οι Θεσσαλονικείς είναι άτιμη φάρα".
Αυτή η προειδοποίηση γυρνούσε στο μυαλό του πεισματικά ενώ περίμενε στην αίθουσα αποσκευών. Το αθλητικό τζόκεϋ κάλυπτε τα καστανά μαλλιά του, που είχαν αρχίσει να αραιώνουν. Ο χρυσός Σταυρός του ηταν καλά κρυμμένος κάτω απ' το επώνυμο Πόλο μπλουζάκι του, που τόνιζε τα γυμνασμένα χέρια του.
Απο την στιγμή που ενεργοποίησε ξανά το I-Phone του οι κλήσεις δεν είχαν σταματήσει. Η γυναίκα του ήθελε να μάθει αν το ταξίδι του ήταν καλό, η μικρή του κόρη ρωτούσε τί θα της έφερνε απο την Ελλάδα και ο μάνατζερ του τον προειδοποιούσε να μην υπογράψει τίποτα χωρίς να βρίσκεται παρών.
Ομως το μύνημα που τον είχε αγχώσει ηταν απο τον Φράνκ.
"Περίμενε τους ανθρώπους μου να σε παραλάβουν. Θα σε οδηγήσουν στο ξενοδοχείο που θα περάσεις το βράδυ. Ένας άνθρωπος του Ιβαν θα βρίσκεται διακριτικά στην ρεσεψιον για κάθε ενδεχόμενο. Μην μιλήσεις σε κανέναν. Ακομα και οι γκρουμ του ξενοδοχείου μπορεί να είναι δημοσιογράφοι. Είμαστε ξένοι εδώ και οι Έλληνες είναι πονηροί. Καλώς όρισες στον ΠΑΟΚ".
Παρτ Του:
"Η σύσκεψη του Μ.Π."
Το τηλέφωνο του Φρανκ χτύπησε δυο φορές.
"Το μύνημα εστάλει"
Μόλις δυο ώρες είχαν περάσει απο τοτε που πάτησε το πόδι του σε αυτή τη καταραμένη πόλη. Η αποπνικτική ζέστη και οι άδειοι νυχτερινοί δρόμοι, αποτελεσμα της κρίσης, του προκαλούσαν μια δυσάρεστη αίσθηση. Στο δρόμο για το Μ.Π. σκεφτόταν την πρώτη αμήχανη συνάντηση με αυτούς που αποκαλούνταν δημοσιογράφοι του ΠΑΟΚ. Ενα τσούρμο αρπακτικά, με βλακώδη μούτρα, που μιλούσαν Αγγλικά σε επίπεδο παιδιού του δημοτικού.
Κάποιος απο αυτούς του ζήτησε να βγουνε selfie λες και γνωρίζονταν χρόνια. Κάποιος άλλος του πρότεινε να του δώσει ένα κινητό "για να μιλάμε μεταξύ μας".
Οταν αποφάσισε να έρθει να δουλέψει για τον κ. Ιβάν, το πρώτο που έμαθε ηταν οτι η ομάδα του Ρώσου επιχειρηματία είχε σήμα τον Αετό του Βυζαντίου. Θυμόταν απο τα σχολικά του χρόνια οτι το Βυζάντιο έπεσε απο τις εσωτερικές του έριδες. Ο ιδρώτας του έσταζε απο το μέτωπο του πάνω στο ακριβό σακάκι του και αναρωτιόταν αν το Βορειοευρωπαϊκό σκαρί του θα συνηθιζε ποτέ αυτό το κλίμα.
Μέσα στο αυτοκίνητο σχημάτισε τον αριθμό του κ.Ιβαν. "Θα είμαι εκεί σε 10' λεπτά"
Μια βαριά Ρωσσική προφορά του απάντησε σε σπαστά Αγγλικά "Ολα είναι όπως τα ζήτησες. Θα γνωρίσεις και την Μαρία. Είναι στο δρόμο".
Ο όγκος του Μ.Π. άρχισε να φαίνεται απο απόσταση, καθώς δέσποζε πάνω στην παραλία. Έσφιξε με αποφασιστικότητα το χαρτοφύλακά του στο στήθος του. Ένας μήνας προεργασίας μπορεί να πήγαινε χαμένος, αν δεν κατάφερνε να πείσει τον Ρώσο. Η ώρα της αλήθειας πλησίαζε.
Παρτ Θρι:
live and let live
Ο Ιβαν στεκόταν μπροστά στο παράθυρο της ιδιωτικής του σουίτας στο ρετιρέ του Μ.Π. και αγνάντευε το λιμάνι απο ψηλά. Η πόλη απλωνόταν μπροστά στα πόδια του και παρά το μικρό του μπόϊ ένιωθε σαν γίγαντας. Ακουσε την πόρτα να ανοίγει πίσω του αλλά δεν ήθελε να γυρίσει αμέσως. Ο μεταφραστής του έσκυψε να του ψιθυρίζει διακριτικά στο αυτί, αλλά με μια νευρική κίνηση του χεριού τον σταμάτησε.
Αυτός ηταν ο απόλυτος κυρίαρχος της κατάστασης και έπρεπε όλοι να το καταλάβουν. Ειδικά οι υπάλληλοι του.
Γυρισε αργά προς το μέρος του Φρανκ. Η αντίθεση των δύο ανδρών ηταν εντυπωσιακή.
Ο ένας ψηλός, αθλητικός με τα ξανθά μαλλιά του να στάζουν απο τον ιδρώτα και τα ακριβά του ρούχα τσαλακωμένα απο το ταξίδι.
Ο άλλος κοντός, νευρώδης και αρχοντικός, φορώντας καλοκαιρινές παντόφλες κάτω απο το ακριβό του κουστούμι.
"Καλως έρθες, νέπε"
Η έκφραση του Φρανκ δεν άλλαξε στο ελάχιστο. Άνοιξε τον χαρτοφύλακά του και έβγαλε ένα πάκο χαρτιά.
"Ο Τ. είναι ήδη Θεσσαλονίκη. Τα έχουμε βρει σε όλα. Αν τον πάρω τηλέφωνο μπορεί να είναι εδώ σε μισή ώρα."
Ο Ιβαν έδειξε την δυσφορία του, σμίγοντας τα φρύδια του. Ποιός νομίζει οτι είναι αυτός ο κοκκινοπρόσωπος Σκανδιναβός;
Ο Τζακ ένιωσε οτι ήρθε η ώρα να επέμβει. " Πώς ήταν το ταξίδι σας; Μήπως θέλετε να παραγγείλουμε ρουμ σέρβις και μετά να μιλήσουμε για δουλειές;" Το βράδυ φαινόταν μακρύ και η Μαρία ακόμα δεν είχε φτάσει.
Παρτ Φορ:
The Grand Finale
Οι πίτσες είχαν πέσει βαριές στους τρεις άντρες. Το αιρ κοντίσιον δούλευε στο φουλ και τα μπουκάλια απο τις παγωμενες μπύρες με δυσκολία χωρούσαν στο τραπέζι. Η διάθεση του Ιβαν ηταν ανεβασμένη. Τελικά είχε δίκιο ο Τζακ. Αυτός ο Φρανκ την ηξερε την δουλειά του. Ο Ρόμαν άλλωστε του το είχε πει "Μονο αυτοι οι Βορειοευρωπαίοι εκτιμούν το ζεστό ρώσικο Ρουβλι. Μην τους φοβάσαι".
Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε η Μαρία. Οι τρεις άνδρες σάστισαν. Η παρουσία της ηταν σαν δροσερή αύρα ανέμου. Το άρωμα απο τα φρεσκολουσμένα της μαλλιά σε συνδυασμό με το σφιχτό κορμί της που διαγραφόταν κάτω απο το κοντό καλοκαιρινό της φόρεμα τους προκάλεσε μια γλυκιά αναστάτωση.
Ο Ιβαν σηκώθηκε γρήγορα απο τον καναπέ, φόρεσε τις παντόφλες του, που είχε βγάλει για να νιώθει άνετα και την πλησίασε φιλώντας της τρυφερά και λίγο αδέξια το χέρι.
"Άργησες λίγο Μαριούσκα και το ρίξαμε έξω".
Ο Φράνκ εχοντας ξεθαρέψει πλεον της έκανε κίνηση να καθήσει δίπλα του χτυπώντας με την παλάμη του τον καναπέ.
Η Μαρία εμεινε όρθια και του έριξε μια αυστηρή ματιά. Ο Τζάκ έσκασε στα γέλια.
"PAOK you are!" αναφώνησε ο Φρανκ.
"Σοβαρευτείτε" είπε η Μαρία σε τόνο που δεν χωρούσε παρερμηνεία. "Αργησα γιατί μιλούσα με τον μανατζερ του Τ στο τηλέφωνο εδώ και δύο ώρες. Ο ανθρωπος βρισκεται κλεισμένος στο ξενοδοχείο και παρακολουθεί Κοπα Αμέρικα γιατί δεν μπορεί να κλείσει μάτι." Οι τρεις άνδρες κοιτάχτηκαν και ξέσπασαν σε νευρικά γέλια.
"Αυριο το πρωί ταξιδεύει για Αθηνα. Του έκλεισα εισιτήριο για να μην φανεί οτι τον έχουμε εδω να ξεροσταλιάζει. Βάνια ντύσου και ρίξε λίγο νερό στο πρόσωπο σου. Μας περιμένει το αυτοκίνητο στην είσοδο. Σε μια ώρα φευγουμε για Αθήνα με τσάρτερ. Έχω κανονίσει brunch με τον Τ. και πρέπει να είσαι κόσμιος".
Τα πράγματα είχαν πάρει το δρόμο τους.
Τσάπτερ Του
Ο ιδρωτας εσταζε απο το μετωπο του και το ακριβο λινο πουκάμισο είχε κολλήσει πάνω στο γυμνασμενο στήθος του.
Ο Ιβαν επεμενε να μείνει μαζί του στη σουιτα και να δουνε το ματς με μπύρες υπο την ασφάλεια του κλιματιστικού, αλλά αυτός ηθελε να νιώθει κοντά στο γήπεδο' να μυρίζει χορτάρι.
Χιλιες σκέψεις του βασάνιζαν το μυαλό και αυτα τα 90' ποδοσφαίρου ηταν το μόνο που ευχαριστιοταν πραγματικά.
Ο Ιγκι ηταν κάθετος. Ηξερε καλύτερα την Βαλκανική νοοτροπία απο τον ίδιο. Του εξήγησε με μια κουβέντα : "Ρουμάνος είναι ιδιότητα, όχι εθνικότητα". Ο Τζον θα μπορούσε να μείνει ως μοντέλο για την καινούργια φανέλα. Η στυλίστρια της εταιρίας οταν τον είδε της ετρεχαν τα σάλια.
Με τους υπόλοιπους τα πράγματα ηταν πιο περίπλοκα. Ο Μαρτυ ζητησε συγγνωμη αλλά επρεπε να φροντίσει και για το εφάπαξ του. Ο αργεντινος ηταν πεισματάρης και περίφανος. Κακός συνδυασμός...
Ευτυχώς είχε γλυτώσει απο τον Νομπόα. Να ναι καλά η Μαρία. Ενα τσάϊ ήπιε με την γυνάικα του και τα συμφωνήσαν σε μια ώρα.
Χειρότερος απο όλους ηταν ο Λούκας. Τόσο κόμπλεξ πρώτη φορά συναντούσε. Μετά την προπονηση καθόταν στο χορτάρι και χάζευε τον ουρανό μελαγχολικά. Αλλά τί περιμένεις; Παρθένος με ωροσκόπο Καρκίνο. Αν ηταν γκομενα θα ηταν ο εφιάλτης κάθε άντρα.
Δυστυχώς δεν τον βοηθούσαν και οι φίλοι του. Με οποιον είχε μιλήσει τον τελευταίο μήνα ηταν ανενδοτος. Παικτη στην Ελλάδα δεν έστελναν. Μονο η "ακρη" του απο Ολλανδια του έστειλε εκεινον τον μαυρούλη αλλά επρεπε να κάνει υπομονή μεχρι να πάρει την αποζημίωση απο Ισπανία.
Το κακό ηταν οτι είχε αρχίσει να καταλαβαίνει γιατί οι Μεσογειακοί δεν μπορούν να συγκεντρωθούν το καλοκαίρι. Η ζέστη εκτός απο ιδρώτα προκαλεί και μια χαλαρότητα των ηθών. Μια βόλτα στο δρόμο και κοντευεις να πάθεις τράβηγμα στον αυχενα απο τα σορτσάκια και τα στενα φανελάκια που βλέπεις...
Πως να συγκεντρωθείς σε μια δουλειά με τέτοιες συνθήκες;
Στο επόμενο:
Κέρδος απ την ζημιά βγαίνει; Αν τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, πόσα θελει ο Μάρτυ; Η Κορούνια Πανω απ' Ολα; Εδω παπας εκεί παπας που είναι οι σεντερ μπακ; Ποτε φτάνει η γυναίκα του Φρανκ Θεσ/νικη να του σφίξει τα λουριά;
Μεινετε συντονισμένοι.