Paokmania.Gr

Εμενα ως πατερα μου μιλησε στην καρδια μου το αρθρο.
Εδω στην Αθηνα, πως να τα κρατησω τα ΠΑΟΚτσακια μου? Το να τα κανω ηταν ευκολο

Να εχει ο Θεος καλα τον τεραστιο Σαββιδη που βγαζει τον μεγαλο ΠΑΟΚ απο την αφανεια και του δινει προοπτικη.
Ακουει τα πανηγυρια ο μικρος μου φετος. Θελω να τα ακουει και το χρονου και του παραχρονου

χθες επαιζει στιγμιοτυπα στο background η τηλεοραση,επαιζε ο μικρος μπροστα,σε καποια φαση βαζει γκολ η Γιουβε,τον ακουω γκοοοοοολ

ΕΣΥ ΧΑΡΙΖΕΙΣ 34 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΛΥΤΡΩΣΗΣ;

Από Πασχάλης Μεντίζης



Μια φωτογραφία ξετυλίγει ένα βαρύ κουβάρι 34 χρόνων, ποτισμένο με πόνο, πίκρα και θαύμα. Αλλά το θαύμα δεν είναι ο ΠΑΟΚ, είναι αυτοί που τον πιστεύουν

Πρώτα το άγχος. Δεν είναι μόνο την τελευταία ημέρα, την τελευταία εβδομάδα, ήταν πριν από μια εβδομάδα, από το 32' ώς το 95', είναι κάθε εβδομάδα· είναι πολλές οι τραγωδίες. Ήταν πέρυσι τέτοιον καιρό, τρεις συνεχόμενες Κυριακές, στην Τούμπα, στην Τρίπολη, ξανά στην Τούμπα. Ήταν, φερ' ειπείν, στον προημιτελικό με τον Ατρόμητο, ήταν επί Γούμενου, ήταν στο γκολ του Τάκολα, ήταν με Μπλαχίν, ήταν επί Βουλινού, κρύβεται σε κάθε ματς, πριν απ' αυτό, ενόσω παίζεται, το επόμενο πρωινό. Είναι αδυσώπητος φίλος το άγχος, τον ξέρει από καιρό, μαζί ξεπαίδιασαν.

Ρίσκο μεγάλο, να κάνεις το άγχος σύντροφο, είν' επικίνδυνο να παίζεις με τέτοιο σπίρτο, είν' εύκολο να γίνει ανωμαλία, να γίνει σύνδρομο. Το σύνδρομο του επόπτη, όπως πολύ εύστοχα έχει γραφτεί: ν' αδυνατείς να χαρείς, να ξεσπάσεις, ν' αδειάσεις, γιατί προέχει να συγκρατηθείς, να στρέψεις το βλέμμα σου αλλού, να ψάξεις με την άκρη του ματιού και τη γροθιά ατσαλωμένη, να λογαριάσεις τι κάνει ο λάινσμαν μ' αυτό το κιτρινέρυθρο πανί. Τρέχει προς στο κέντρο; Σήκωσε το σημαιάκι; Πού είναι, γαμώτο;

Ωφελεί, τελικά; Κι αν δεν το σήκωσε, πώς να εκδηλωθεί τώρα πια το μέσα σου, νιώθεις να σου ψείρισαν την κάψα. Αλλά αυτή επιμένει, υποβόσκει, είναι μαθημένη, δεν φθείρεται εύκολα, δεν πέφτει αμαχητί. Την άλλη Κυριακή θα 'ναι εκεί, άσβεστη στα σπλάχνα του, να ψάχνει ξανά τον επόπτη στον ασβέστη.

Τόσα χρόνια πριν, 34 στο σύνολο. Στα 15 του, περίπου, παιδαρέλι που σφύζει, πανηγυρίζει το πρωτάθλημα, νιώθει υπεράνθρωπος, ανίκητος κι άπαυστος, ευλογημένος, βέβαιος, «και ποιος μάς πιάνει». Βέβαιος ότι και του χρόνου πάλι δικό του θα 'ναι. Και με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι. Κατέληξε δέκατος, εξευτελισμένος. Αλλά πείσμωσε, δεν μαράθηκε ο ανθός των ελληνικών γηπέδων.

Ανθοβολεί από τότε, παραδόξως, παρά τις βροχές -κι ήταν αμέτρητες, μιλιούνια- δεν σάπισε ποτέ. Μέσα στη χιλιοραγισμένη εμπιστοσύνη του και την αθεράπευτη σκοτοδίνη του, σαλπάρει επίμονα: βιράρει τον φλόκο της ελπίδας του και πλέει με το πειρατικό στην αμεριμνησία των μελτεμιών του. Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει.

Θάλασσα, ο ασφυκτικός Ναός. Βίρα, ο οργανωτής. Φλόκος, τα πανιά στο κάγκελο. Μελτέμια, οι κραυγές. Κυματισμός, το τύμπανο. Νησί, ο αντίπαλος. Πλεύση, η κορυφή.

Λίγο ακόμη, 1990. Ακόμη λίγο, 2000. Αντέχεις κι άλλο, 2010. Φτάσαμε, 10/2/2019. Τα μαλλιά γκριζάρισαν, οι γωνιές στο μέτωπο ορφάνεψαν, τα μάτια ξεχείλωσαν. Το παιδαρέλι δεν νιώθει, πια, υπεράνθρωπο, αλλά είναι ευλογημένο. Καλοπαντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τα 'στειλε φοιτητές, το ψυγείο γεμίζει ακόμα, δόξα τω Θεώ. Κυριακή.

Ημέρα δύσκολη και είναι κι άυπνος. Ο αδυσώπητος φίλος, πανάθεμά τον, σκιά του. Κόμπος στο στομάχι, βαρίδι στον λάρυγγα, εφίδρωση ακατάσχετη, παλμοί ακατάληπτοι, κάψα. Τον καφέ τον πιπιλάει, το μεσημεριανό δεν κατεβαίνει. Σκέψεις επί σκέψεων ξεχαρβαλώνουν το μυαλό, με τις προσθαφαιρέσεις για 10 ματς, «για μας και για κείνους», ο νους κουτουρντίζει.

Μπορεί, ναι, να μην αντέχεται η αναμονή. Αλλά δεν ραγίζει η προσμονή. Δεν λυγίζει η υπομονή. Δεν ηττάται η επιμονή. 34 χρόνια, ολογράφως τριαντατέσσερα ολόκληρα χρόνια, για να γίνει απολύτως αντιληπτό κι εύπεπτο, δεν τον σταμάτησε τίποτα, ούτε καιρός ούτε υγεία, ούτε οικονομία. Πάντα εκεί, σ' όλα τα πέταλα, προσμένοντας τη νίκη, υπομένοντας την αδικία, επιμένοντας για την κορυφή, λυσσομανώντας για Τέσσερα γράμματα, για μια ανεκπλήρωτη ουτοπία, για μιαν αλέκιαστη Ιδέα, για το ΠΑΟΚλέ.

Αυτή η σπαρακτική φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο, κύριοι, είναι το απόσταγμα του ΠΑΟΚ. Αυτός ο περί τα 50 του χρόνια κύριος, αυτή η θαυμάσια φιγούρα, ο καθρέφτης μιας ολόκληρης γενιάς, αυτή η ζηλευτή αντίδραση, αυτή η ατόφια παράθεση αισθήσεων, αυτή η αποστέωση του καθωσπρεπισμού, η θέωση του οπαδισμού. Τριαντατέσσερα χρόνια περίμενε στωικά αυτήν τη στιγμή, την ανυπέρβλητη λύτρωση. Έπαιξε τα ρέστα του, επένδυσε την ψυχική του νηφαλιότητα, έφαγε πίκρα με βαθιά κουτάλα, χώνεψε τ' αχώνευτα, υπέμεινε τα πάνδεινα, προσέμεινε αναλλοίωτος, ώσπου τέλος ένιωσε, κι ας τον έλεγαν τρελό, πως από 'να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.

Κώδικας: Επιλογή όλων

https://www.voria.gr/article/esi-charizis-34-chronia-prosmonis-gia-mia-stigmi-litrosis

Φωτογραφία: Πρακτορείο Intime/Γιάννης Μωυσιάδης

Από πτολεμαιδα ο αδερφός που μένει στο Μάλμε Σουηδία από ότι λένε στο Facebook....

Στάλθηκε από το MI MAX 3 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Πω, ποιος μ@λ@κ@ς καθαρίζει κρεμμύδια πρωϊνιάτικα;

Βλέποντας το άρθρο της Ε. Μπούτου στο Sdna και την φωτογραφία του δακρυσμένου αδερφού μου ρθε και έγραψα το παρακάτω κέιμενο διότι πέρασαν 34 χρόνια μπροστά από τα μάτια μου.


1985. Ήμουν 5 χρονών. Το τελευταίο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ. Από τότε, τελείωσα το δημοτικό, το γυμνάσιο, το λύκειο, το πανεπιστήμιο, πήγα φαντάρος, η Εθνική πήρε το Euro, έπιασα δουλειά, παντρεύτικα, έκανα παιδιά, τα παιδιά μου πηγαίνουν σχολείο και ο ΠΑΟΚ τίποτα. Και μεις εκεί. Με τα ΠΑΟΚολε μας, τα συνθήματα στο δρόμο, τα μουγγά Καραϊσκάκια, τα μουγγά ΟΑΚΑ, τα Βούλγαροι, τα αυτόγραφα του Κούδα και του Ασλανίδη στο πορτοφόλι, τις σφαγές, τα επεισόδια, τους αποκλεισμούς, τους Βουλινούς,τους Γούμενους, τους Μπατατούδηδες, τον αποκλεισμό της Άρσεναλ, τον Ζαγοράκη, τους νεκρούς στα Τέμπη, τους παραλίγο υποβιβασμούς, το μπάσκετ για αποκούμπι, τον Στογιάκοβιτς και τον Πρέλεβιτς, τα ΠΑΟΚ είσαι αφού, τα "φέτος είναι η χρονιά μας", τους καβγάδες με πατεράδες και αδέρφια Ολυμπιακούς, και ο ΠΑΟΚ αγωνιστικά τίποτα. Και μεις όλο και πιο ΠΑΟΚ. Και δώστου τα ΠΑΟΚολε στις δύσκολες προσωπικές στιγμές. Και δώστου τα συνθήματα για αποκούμπι και ο ΠΑΟΚ πάντα εκεί. Αγωνιστικά στο τίποτα. Και έρχεται 2019. Άσπρισε το μούσι, βγήκαν και οι πρώτες ρυτίδες και ο ΠΑΟΚ ξανάνιωσε. Και ο ΠΑΟΚ πρωταθλητής. Και τώρα τι; σύνδρομο της Στοκχόλμης; τώρα δηλαδή απλά γιορτάζουμε για οοοοοόλα τα προηγούμενα; Πώς πανηγυρίζουμε δηλαδή; δεν έχω μάθει. Δεν μου το έχει διδάξει κανείς. 40 χρονών μαντράχαλος δεν έγινα ΠΑΟΚ για τα πρωταθλήματα. Για μας το φετινό είναι το κερασάκι στην δική μας ασπρόμαυρη τούρτα. Σε αυτή που μάθαμε από παιδιά. Στον δικό μας ΠΑΟΚ. Και αν εμείς είχαμε μπετζίνα στο ντεπόζιτο να αντέξουμε 35 χρόνια ανυπαρξίας, φανταστείτε τώρα πόσο μπορούμε να αντέξουμε ακόμη. Γι αυτό και κανείς δε μπορεί να μας καταλάβει. Γι αυτό και δε μας νοιάζει. Γιατί ΠΑΟΚ είσαι.
Bizim ΠΑΟΚ.

@Gabri
ΠΑΟΚ λε ολε ολε ολε
ΠΑΟΚ λε ολε ΠΑΟΚ λε ολε ολε

@ Gabri
+1926

Και τα 2 για κεντρικη...ΠΑΟΚ ΡΕ

Σωστος ο Gabri...

Να προσθεσω οτι προ 2ετιας εβλεπα ματς με τον Gay σε γαβροφωλια αφου ειχα κατεβει για δουλεια στην Αθηνα...Περαν τον αντιεθνικων που ακουγονταν λεει σε μια στιγμη ενας ηλικιωμενος γαβρος "Κοιταξτε πως κρεμονται σαν τα τσαμπια τα παοκια στα καγκελα... Η μονη ομαδα στην Ελλαδα που δεν εχει χασει κοσμο χωρις να εχει τιτλους... Να τα βλεπουν οι δικοι μας που βριζουν τον προεδρο..."

Gabri17 έγραψε: Και μεις όλο και πιο ΠΑΟΚ. Και δώστου τα ΠΑΟΚολε στις δύσκολες προσωπικές στιγμές. Και δώστου τα συνθήματα για αποκούμπι και ο ΠΑΟΚ πάντα εκεί. Αγωνιστικά στο τίποτα. Και έρχεται 2019. Άσπρισε το μούσι, βγήκαν και οι πρώτες ρυτίδες και ο ΠΑΟΚ ξανάνιωσε.

και τα γυαλιά μυωπίας έγιναν πρεσβυωπίας

Gabri17 έγραψε: Και ο ΠΑΟΚ πρωταθλητής. Και τώρα τι; σύνδρομο της Στοκχόλμης; τώρα δηλαδή απλά γιορτάζουμε για οοοοοόλα τα προηγούμενα; Πώς πανηγυρίζουμε δηλαδή; δεν έχω μάθει. Δεν μου το έχει διδάξει κανείς. 40 χρονών μαντράχαλος δεν έγινα ΠΑΟΚ για τα πρωταθλήματα. Για μας το φετινό είναι το κερασάκι στην δική μας ασπρόμαυρη τούρτα. Σε αυτή που μάθαμε από παιδιά. Στον δικό μας ΠΑΟΚ. Και αν εμείς είχαμε μπετζίνα στο ντεπόζιτο να αντέξουμε 35 χρόνια ανυπαρξίας, φανταστείτε τώρα πόσο μπορούμε να αντέξουμε ακόμη. Γι αυτό και κανείς δε μπορεί να μας καταλάβει. Γι αυτό και δε μας νοιάζει. Γιατί ΠΑΟΚ είσαι.
Bizim ΠΑΟΚ.

Θα πανηγυρίζουμε με το ¨είσαι στην Ευρώπη το καλύτερο σιρόπι¨. The last frontier.
τα δικά μου πάνε στην ξενιτιά παιδικό σταθμό και δημοτικό με φανέλες και παντοφλάκια ΠΑΟΚ. ΠΑΟΚ παντού.
Και ναι στην Ελλάδα θα ξαναχάσουμε κάποια στιγμή τα πρωτεία. Αλλά η μεγάλη κληρονομιά του Σαββίδη και ημών θα εξαρτάται από το να δυναμώσει ο σύλλογος τόσο και να γίνει αυτάρκης για μεγαλεία.

Και φυσικά κανένας δε μπορεί να μας καταλάβει.

Sick Bastard έγραψε:http://www.looper5.com/2019/02/blog-post.html?fbclid=IwAR2MZfszYorVWWdHbZXF3ajAHZI3nSAXcZhywZ5oX-wtFr8HJyNerFV7WCc

Ρε συ σικ, ποιος είναι ο συντάκτης?
ΑΓΓΙΓΜΑ ΨΥΧΗΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!

ΠΑΟΚ είναι ο 60αρης, πατέρας δυο μεταναστών στην Αγγλία, με το κινητό κολλημένο στο αυτί, να ακούει τα τελευταία δραματικά λεπτά του αεκ - ΠΑΟΚ περιμένοντας την πτήση για Λονδίνο.

ΠΑΟΚ είναι ο τρίχρονος μπόμπιρας με την φανέλα του Βιερίνια που τραγουδούσε με σπαστά ελληνικά ΠΑΟΚ ολέ σε ένα μαγαζί του Καμντεν.

ΠΑΟΚ είναι ο 30αρης που δεν έχει ζήσει ποτέ Πρωτάθλημα αλλά σου περιγράφει το γκολ του Γκουερίνο τόσο ζωντανά λες και ήταν μέσα στο γήπεδο. Την Κυριακή δεν μπόρεσε να έρθει γιατί τους τελευταίους μήνες δουλεύει 7 στα 7.

Η μπάλα είναι μόνο η αφορμή.

Jairo έγραψε:

Sick Bastard έγραψε:http://www.looper5.com/2019/02/blog-post.html?fbclid=IwAR2MZfszYorVWWdHbZXF3ajAHZI3nSAXcZhywZ5oX-wtFr8HJyNerFV7WCc

Ρε συ σικ, ποιος είναι ο συντάκτης?
ΑΓΓΙΓΜΑ ΨΥΧΗΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!

Δεν ξέρω φίλε

Ο ΠΑΟΚτσής Φατσέας τρολάρει τον Ολυμπιακό με… γαύρο

Metrosport.gr

fallout new vegas deathclaw weakness

Ο γνωστός για τα ΠΑΟΚτσήδικα αισθήματά του ηθοποιός τρόλαρε τους «ερυθρόλευκους»
Backstage 14.02.2019 23:50

Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, γνωστός και ως «Φατσέας» στην τηλεοπτική σειρά «Καφέ της Χαράς» στον ΑΝΤ1, είναι ΠΑΟΚτσής και το έχει δηλώσει.

Αυτή τη φορά μέσα του προσωπικού του λογαριασμού στο Instagram αποφάσισε να τρολάρει τους Ολυμπιακούς ανέβασε μια φωτογραφία ενός παπά που φοράει μια ποδιά που γράφει «Σήμερα θα φάμε γαύρο».
Δείτε την ανάρτηση του Γεράσιμου Σκιαδαρέση:




Διαβάστε τι έχει πει σε παλιότερη συνέντευξή του:

Ποια ομάδα υποστηρίζετε στην Ελλάδα;
«ΠΑΟΚ είμαι».

Γίνατε ΠΑΟΚ λόγω καταγωγής;
«Όχι, καμία σχέση. Από την Πάτρα είμαι. Είχα εντυπωσιαστεί τη δεκαετία του '80 με τη μεγάλη ομάδα που είχε. Θυμάμαι κάποιες εμφανίσεις που με είχαν εντυπωσιάσει. Μετά, δεν ξέρω πως έπεσαν στα χέρια μου βιβλία για την ιστορία του ΠΑΟΚ. Όλο αυτό το πράγμα, η προσφυγιά, η ομάδα των φτωχών, με άγγιξε τότε και αποφάσισε να αλλάξω ομάδα και να γίνω ΠΑΟΚ».

Ποια ομάδα υποστηρίζατε πριν;
«Τον Ολυμπιακό».