Ο ΠΑΟΚ είναι πλέον πρώτος. Και χρειάζεται νηφαλιότητα, αυτοκυριαρχία, αυτοσυγκράτηση και προπάντων ταπεινοφροσύνη για να μείνει εκεί. Γράφει ο Αλέξης Σπυρόπουλος.
Η κακιά η ώρα έφτασε, ο ΠΑΟΚ είναι πρώτος! Κακιά, προφανώς αστειεύομαι. Με όλα τα άλλα όμως, όχι. Η πρωτιά στην τελική ευθεία συνεπάγεται υποχρέωση και δυσκολία. Μόνον. Αντιλαμβάνεται κανείς την αδημονία, αλλά πρακτικά δεν γίνεται να φέρουμε την 6η Μαίου, την ημέρα του τερματισμού, αύριο το πρωί. Αύριο το πρωί, θα ξημερώσει η 30η Ιανουαρίου.
Θέλει ψυχραιμία, νηφαλιότητα, αυτοκυριαρχία και αυτοσυγκράτηση, θέλει εκατό φορές πιο εντατική πνευματική προπόνηση στην καθημερινότητα, θέλει ηρεμία και step-by-step σκεπτικό, προπάντων θέλει ταπεινοφροσύνη. Την προηγούμενη φορά στα χρονικά που ο ΠΑΟΚ ήταν πρώτος, κι έβγαζαν σέλφι με τα πέντε δάχτυλα για τους πέντε πόντους της διαφοράς, δεν έμεινε κάποιος έπαινος γι’ αυτό. Εμεινε το ανέκδοτο, πώς κατέρρευσαν.
Ένα εύληπτο μάθημα ταπεινοφροσύνης, έχει ο ΠΑΟΚ να το διδαχθεί από τους δρομείς, τον κόκκινο και τον κίτρινο, των οποίων το χνώτο το νιώθει, ζεστό, στην πλάτη του. Τα όποια σερί, αυτά που μακιγιάρουν ατέλειες και δημιουργούν ευφορία, είναι 50% ικανότητα μεν, 50% ομαλό/ανώμαλο έδαφος δε. Με το που βγήκαν απ’ το ίσιωμα στον χωματόδρωμο, ο κόκκινος κι ο κίτρινος, αμέσως παραπάτησαν. Εγκλωβίστηκαν, η ΑΕΚ στη Λάρισα, ο Ολυμπιακός στην Τρίπολη, σε μάλλον κολακευτικές ισοπαλίες. Θα μπορούσε να έχει συμβεί και στον ΠΑΟΚ, στο Αγρίνιο. Μπορεί να συμβεί στον ΠΑΟΚ, στα Γιάννενα.
Οσο πιο πολύ αθροίζεις τρίποντα, τόσο κάνεις όλο και πιο λεπτή τη διαχείριση της επόμενης στραβής που πάντοτε, αργά ή γρήγορα, έρχεται. Εχω σημειώσει ξανά, οι τρεις ομάδες δεν είναι τόσο καλές όσο, ενδεχομένως, νομίζουν. ‘Η, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι τόσο καλύτερες απ’ τον ανταγωνισμό, όσο νομίζουν. Δόξα τω Θεώ, δηλαδή! Κάπως έτσι, μπαίνει Φεβρουάριος και ο μοναδικός απ’ τους 16 εταίρους της Σούπερ Λιγκ που ήδη ξέρει τι θα τερματίσει, είναι ο Ατρόμητος. Πάνω από 4ος δεν γίνεται, κάτω από 4ος επίσης δεν γίνεται.
Δεν υποτιμώ τη χρησιμότητα των σερί, κάθε άλλο. Τίτλο δίχως σερί, να το θέσω όσο απλούστερα γίνεται, δεν παίρνεις. Του Ολυμπιακού, το ωφέλιμο σερί κόπηκε στις εννέα νίκες. Του ΠΑΟΚ, τρέχει επτά. Με τον Πλατανιά να δώσεις επτά ή εννέα παιγνίδια στη σειρά, ένα θα ξεφύγει, δεν θα τα κερδίσεις όλα. Η ΑΕΚ, από τον Αύγουστο, το πιο πολύ που έχει μετρήσει σε διαδοχικές νίκες είναι τρεις. Αυτομάτως, ας είναι η βασίλισσα των ντέρμπι, οι πιθανότητες στρέφονται εναντίον της. Εάν/όταν το βελτιώσει, το κάνει τέσσερα ή πέντε, ίσως θα είναι δώρον-άδωρον.
Ο Λουτσέσκου, «ο προπονητής που θα μας πάρει το πρωτάθλημα» όπως είχε πει ο Λιούμπος Μίχελ την ημέρα της παρουσίασης του Ρουμάνου, δουλεύοντας σαν το μυρμήγκι πρόσδωσε στην ομάδα του, καμιά αμφιβολία, βασικά χαρακτηριστικά πρωταθλητισμού. Ο ΠΑΟΚ έχει να δεχθεί γκολ από τις 26 Νοεμβρίου στη γειτονιά μου (Γεσίλ) και σήμερα έχουμε 29 Ιανουαρίου. Τώρα, η συνηγορία είναι εύκολη. Νιώθω χρήσιμος ότι, στο μέτρο της ελάχιστης δυνατότητάς μου, η υπέρ Λουτσέσκου εδώ παρέμβαση κατεγράφη όταν το μικροσύμπαν στη Θεσσαλονίκη κόχλαζε. Το επόμενο πρωινό, εκείνου του 2-2 στη Νέα Σμύρνη. Ο Ραζβάν, λίγο-λίγο, ξεμπλοκάρει μυαλά. Δίχως ritiro στο Μακεδονία Παλλάς.
Ο Ολυμπιακός, στις γνώριμες «ειδικές συνθήκες» που διαρκούν 365 ημέρες τον χρόνο (και 366, μια φορά στην τετραετία), άλλη μία φορά βάζει προπονητή, κάτι το προβλέψιμο, σε διαδικασία αξιολόγησης «βάσει τελευταίου αποτελέσματος». Αλλ’ όταν ο προπονητής αλλάζει τόσο συχνά, είναι καταδικασμένος να μαθαίνει τις ιδιαιτερότητες και τα χούγια της ομάδας, ακόμη περισσότερο όταν δεν γνωρίζει τις άλλες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, μες απ’ τα παιγνίδια. Δεν μαθαίνονται τα πράγματα, αλλιώς. Στα dvd, στις προπονήσεις, καν στα «κερδισμένα από χέρι» ματς. Η μάθηση κοστίζει, πουθενά δεν είναι δωρεάν.
Ακόμη κι έτσι ωστόσο, ο Ολυμπιακός δεν παύει να είναι η καλύτερη ομάδα στο να κεντάει και να ολοκληρώνει τις περισσότερες επιθέσεις, να πατάει και να γεμίζει τις αντίπαλες περιοχές, να δίνει στον σέντερ-φορ της τον, συγκριτικά, μεγαλύτερο αριθμό ευκαιριών. Ο Ανσαριφάρντ έχει παίξει (χοντρικά) δύο ματς λιγότερα απ’ τον Πρίοβιτς, εφέτος. Κι όμως έχουν ταίσει τον Ανσαριφάρντ, να τελειώσει, δέκα φάσεις περισσότερες απ’ τον Πρίοβιτς.
Οι κόκκινοι αναδίδουν βεβαιότητα ότι, μετά Τούμπα, θα κλείσουν τη χρονιά με σερί νούμερο-δύο. Επτά νίκες, στους επτά αγώνες. Το έλασσον ερώτημα είναι, εάν θα τις κάνουν με τον Οσκαρ ή με τον διάδοχο του Οσκαρ. Το μείζον είναι, εάν (οι επτά νίκες) θα φτάσουν…