Ιστορίες ΠΑΟΚτσήδικης τρέλας

[PRAKTORINOS]

Καλοκαίρι 1990.
ΚΕΤΘ Αυλώνα.
Υπηρετώ στην ΙΛΥΒ ('Ιλη/Λόχος Υποψήφιων Βαθμοφόρων) για να πάρω μία ή δύο σαρδέλες, όπερ σημαίνει Δεκανέας ή Λοχίας.

Ηταν ένας λόχος σχεδόν αυτόνομος, με καμιά κατοστάδα έφεδρους, ξεκομμένος από το υπόλοιπο αχανές στρατόπεδο.
Αρκετά ψαρωτικά τα πράγματα, οι καμπάνες έπεφταν σύννεφο, δεν ήταν και σαν τους ΥΕΑ που πετούσαν και ήταν για κλάματα, πάντως ήταν αρκετά αυστηρά.
Το πιο παρανοϊκό ήταν ότι είχαν την απαίτηση να μελετάς τα βιβλία και τα εγχειρίδια που σού έδιναν για να γίνεις... καλός υπαξιωματικός.

Με το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας να διεξάγεται, όπως είναι φυσιολογικό, η κουβέντα περιστρεφόταν συνεχώς γύρω από αυτό.
Κάποιο απο εκεινα τα βράδια, διεξάγετο η αναμέτρηση μεταξύ της Ολλανδίας και της Αιγύπτου, που είχε στο ρόστερ της τον Μαγκντί Τολμπά (ήδη παίκτη του ΠΑΟΚ) αλλά και τους δίδυμους Χασάν που κυοφορείτο η μεταπήδησή τους στην Τούμπα.
Αντιλαμβάνεστε ποιας ομάδας είχαμε την προτίμηση, εμείς τα 8-10 και λιγοστά ΠΑΟΚτσάκια εκείνου του Λόχου.

Ζητήθηκε η άδεια να παρακολουθήσουμε το παιχνίδι σε μια αίθουσα που ήταν διαμορφωμένη για τέτοιο σκοπό, δεν ήταν ακριβώς ΚΨΜ, ήταν ένας μεγάλος θάλαμος με μια TV και καμιά 50αριά καρέκλες, άψογα ζυγισμένες-στοιχημένες.

Εκείνη τη βραδιά, Αξιωματικός Υπηρεσίας ήταν ένας ελεεινός τσόγλανος, ένα κωλόπαιδο που μόλις είχε τελειώσει τη Σχολή και είχε βγει ως Ανθυπολοχαγός να ξεκινήσει το όνειρο της καριέρας του στις Ενοπλες Δυνάμεις.
Ενας πιτσιρικάς με γαλόνια που η πρώτη του τοποθέτηση ήταν στο... Κεντρο Εκπαίδευσης, κάτι που φανερώνει χρήση χονδρού βίσματος.
Το πρόβλημα όμως δεν ήταν αυτό, ήταν ο χαρακτήρας του, που την είχε δει επιτελικός και σου κάρφωνε ανύποπτα την 5ήμερη φυλάκιση, μόνο και μόνο γιατί... ανοιγόκλεισες τα βλέφαρά σου.

Η άδεια μας δόθηκε, με βαριά καρδιά από μέρους του και με την επισήμανση να μην θορυβούμε καθώς κάποιοι συνάδελφοί μας μπορεί να θέλουν να κοιμηθούν ή να... μελετήσουν.

Πηραμε τα μπυρόνια μας, πολλά μπυρόνια, καλοκαίρι, Στρατός, όλη μέρα τέντωμα, φανταστείτε τη φάση, είτε έχετε υπηρετήσει είτε όχι, και λάβαμε θέσεις για να παρακολουθήσουμε το παιχνίδι.

Ανώτερη σχολή η Ολλανδία, σχεδόν όλοι με το μέρος της, πολύ περισσότερο μόλις οι υπόλοιποι διαπίστωσαν την δική μας, ΠΑΟΚτσήδικη προτίμηση προς την Αίγυπτο, η κατάσταση έγινε πραγματικό ντέρμπυ, άρχισαν τα γαλλικά, οι χειρονομίες και οι εκατέρωθεν προκλήσεις.

Κάποια στιγμή, στις αρχές της επανάληψης, οι οράνιε προηγούνται στο σκορ και βρεθήκαμε στη γωνία.
Είμασταν η μικρογραφία ενός εχθρικού σταδίου με 40000 κόσμο, και εμείς οι ηρωικοί ΠΑΟΚτσήδες, καμιά πεντακοσαριά που φωνάζουμε και τραγουδάμε για την ΠΑΟΚάρα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι βάλουν εναντίον μας, έτσι ακριβώς το ένιωθα εκείνο το βράδυ.
Ισως το είχαμε ανάγκη.
Και το ρεπερτόριο ήταν κομπλέ, αντεθνικά (συνάδελφοι να σου πετύχουν), προπηλακισμοί, απ'όλα είχε ο μπαξές των απέναντι πολλών.

Στο 70' περίπου μπαίνει στο γήπεδο σαν αλλαγή ο Τολμπά (οι Χασάν ήταν ενδεκαδάτοι) και πώς έσπασε ο διάολος το ποδάρι του, οι Αφρικάνοι σε μια αντεπίθεσή τους, 10' πριν τη λήξη κερδίζουν πέναλτυ!

Πανζουρλισμός από τους ΠΑΟΚτσήδες, "τώρα θα δείτε, πουστράκια", εκτελεί την ποινή ο Αμπεντ Ελ Γκανί και Γκοοοοοοοοολλλλλλ!!!

Γκολ! Γκολ! Γκολ!
Σαν να το περιγραφει ο Αραβας εκφωνητής: Ουλουάχατ ουλουάχατ γκοοοολλλ!!!!

Κόλαση!
Φευγουν οι καρέκλες, φευγουν οι πλαστικές σαγιονάρες, τα τενεκεδάκια από τις μπύρες, άδεια, γεμάτα, κλειστά.
Γκολ, γαμώ την Αυλώνα σας, γκοοοολλλ!!!!

Σαστίζει ο εχθρός, ένα κουβάρι εμείς, καλά ρε παιδιά εμείς ένα αστείο κάναμε, να πατε να γαμηθείτε όλοι σας, γκολ!

Πίσω στην πλάτη μας, στην πόρτα, ξεπροβάλλει η φιγούρα του αξιωματικού.
Τρελαμένοι από τη χαρά της ισοφάρισης, δεν τον πήραμε χαμπάρι.
Καταλάβαμε την παρουσία του από τη σαστιμάρα, την παγωμένη έκφραση των υπολοίπων.
Δεν μας μιλά.
Εμεις κουλάρουμε από τον ενθουσιασμό που προηγήθηκε, επανακαταλαμβάνουμε τις θέσεις μας, και σφυρίζουμε κλέφτικα συνεχίζοντας να παρακολουθούμε την εξέλιξη, όσο απέμεινε, του παιχνιδιού.

Η αίθουσα έχει γίνει σκα-τά!
Ο Αξιωματικός προχωράει στο διάδρομο, μας προσπερνά, παίρνει το τηλεκοντρόλ και "τσουφ!" κλείνει τη συσκευή.
Off.

"Kύριοι, καληνύχτα σας".
Σαν να λέει κύριοι, allez, δεν έχει άλλο, νανάκια.
Κάνει να αποχωρήσει.

Λίγο πριν περάσει από το κατώφλι ο psycho Αξιωματικός, ένα από τα τρελά ΠΑΟΚτσάκια της παρέας (αποδείχθηκε και ο πιο τρελός), ο Σάκης Στ_ _ _ς, καλή του ώρα, από τη Δυτική Θεσσαλονίκη, ένας τυπάκος που το μπόι του, ισα-ισα ξεπερνούσε το 1.70, σηκώθηκε, πήρε το τηλεκοντρόλ, ξαναέθεσε σε λειτουργία την τηλεόραση και καθισε σταυροπόδι στην καρέκλα του, σαν να μη συμβαίνει τίποτε άλλο πιο σημαντικό από το να παρακολουθήσει το τέλος τού παιχνιδιού της αγαπημένης του... Αιγύπτου.

Ο Αξιωματικός σαστίζει.
Επιστρέφει και στέκεται πάνω από την καρέκλα τού συναδέλφου μας.
"Τι κάνεις, υποψήφιε, δεν άκουσες τι είπα;" των ρωτάει στεγνά, τυπικά, με ύφος Στρατάρχη και εκατό κιλά ψαρωτικού ύφους.

Η τηλεόραση εξακολουθεί και μεταδίδει, ο εκφωνητής περιγράφει, η Ολλανδία πιέζει, όλοι είμαστε αποσβολωμένοι όταν ακούμε από το στομα τής "σειράς" μας την αφοπλιστικά ΠΑΟΚτσήδικη και επί λέξει απάντηση:
"Αντε, γαμήσου, ρε, μαλάκα!"

Ο Αξιωματικός μένει παγωτό.
Το πρόσωπό του αλλάζει ίσα με πενήντα χρώματα, δε λέει κουβέντα, κραταει κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα, τουμπεκιάζει και φεύγει αμίλητος.

Την άλλη μέρα, ο Σάκης, χαιρετά στην πρωινή αναφορά, παρουσιάζεται ως "Αθανάσιος" και τρώει μια 20άρα, παντελώς φιλικά.
Μέχρι που φύγαμε από το Λόχο, όλα του πήγαιναν γαμιώντας.
Υπηρεσίες, αγγαρίες, καψόνια.
Τον βοηθούσαμε όπως μπορούσαμε.

Την ώρα που η Αιγυπτος των ΠΑΟΚτσήδων άσων, πανηγύριζε την ισοπαλία από τους υπερόπτες Ολλανδούς και όλη η χώρα τους είχε ξεχυθεί στους δρόμους, για εμάς, τα 10 φανταράκια, άλλος ήταν ο Ηρωας της βραδιάς.

[DimisK]

Απολαυστικό αδελφέ....Πολύ ωραίες καταστάσεις...

[free4]

Ανεπανάληπτο!!!

[kass4]

Κάτι τέτοια διαβάζω ρε Πρακτορίνε και δεν μπορώ να ξεκολλήσω από δω μέσα !

[sunnyblack]

Σεζόν 2000-2001.Αυστηρά απαγόρευσις μετακίνησης οπαδών...Το πούλμαν της 4 ξεκινάει πιο νωρίς από τα υπόλοιπα,γύρω στις 3 π.μ. της Κυριακής από την Εθν.Αμύνης.Κοιτιόμαστε κι είμαστε όλοι 20-25 ετών...Ούτε ένας έμπειρος ΠΑΟΚΑΡΑΣ μαζί μας...Ανέβηκε στη σκάλα του πούλμαν και μας ευχήθηκε καλό δρόμο...Εισιτήρια?Ούτε γι αστείο.Αιωρείτο μια φήμη οτί έξω από το γήπεδο θα περίμενε ο αξιότιμος κος Σίμος Λάζαρης(χαχαχαχαχαχα!).Αν φτάναμε μέχρι την Αθήνα...Μέσω Λειβαδιάς και παλαιάς εθν.οδού(λόγω μπλόκων απο Σχηματάρι και κάτω) τελικά κάποια ώρα το πρωί φτάνουμε στ.Λαρίσης στα τότε γραφεία του πανελλπήνιου.Μεγάλο άγχος γιατί οι πληροφορίες λένε πως τα υπόλοιπα λεωφορεία που δεν έκαναν παράκαμψη σταμάτησαν Σχηματάρι και τα γυρνούσανε πίσω...Μόνο όσοι κινήθηκαν με τραίνο μεμονωμένα θα κατόρθωναν να φτάσουν...
Όσο περνούσε η ώρα να πληθαίνουν οι πάπιες που φέρναν γύρες γύρω γύρω απο το σύνδεσμο και το τιμημένο ξενοδοχείο όσκαρ...
Τα μούτρα των επιβατών τους καθόλου χαρούμενα που μας έβλεπαν...
12 η ώρα...ενημέρωση απο την ΠΑΕ?Ποια ΠΑΕ?Αυτή του οδηγού του μπατμαν που διαλαλούσε οτι ο πρόεδρος πουλάει το κτήμα στα σεπόλια και η ΠΑΟΚΑΡΑ θα αναστηθεί?χαχα...
Είτε μέναμε κάτω από το σύνδεσμο οι 50 του λεωφορείου και καμμιά 200
αδέρφια από Αθήνα και περιμέναμε την πούστικη επίθεςσή τους απο τα στενά είτε θα παίρναμε σαν κύριοι το μετρό και θα κατεβαίναμε στάση αμπελόπκηποι....
Έτσι κι έγινε φυσικά!Χωρίς καμία συνοδεία,με πολλά βλέμματα καθόλου φιλικά και άλλα γεμάτα φθόνο και θαυμασμό πάμε σα κύριοι και παίρνουμε 250 άτομα το μετρό με προορισμό τη λεωφόρο...
4 ώρες πριν ξεκινήσει το ματς είμαστε στην τσόχα έξω απο το εκδοτήριο και απαιτούμε απο το γεροβάζελο που είναι στο εκδοτήριο να το ανοίξει για να πάρουμε για την θ7.
Α ξέχασα!Ο Λάζαρης φυσικά άφαντος,όπως και ο δικηγόρος που μας είχε υποσχεθεί...
Οι βαζελίνες,οι ελάχιστες που βρισκότανε στα πέριξ του γηπέδου,εμβρόντητες κοιτάνε ένα μικρό πλήθος αλαλιασμένων να τους βρίζει την ομάδα,τη μάνα το σπίτι,ό,τι είχε πρόχειρο ο καθένας...
Κάποιος τελεμές χτυπάει το γεροβάζελο και του δίνει την τέλεια αφορμή να κλείσει το εκδοτήριο(όχι οτι είχαμε ελπίδα να πάρουμε εισιτήρια...).
Δεν αργεί να πέσει το σύρμα και σύντομα έχουμε απέναντι μας 3000 βαζέλια που βγάζουν αφρούς!!!
Έρχεται ο διαπραγματευτής τους,3000 αυτοί 250 εμείς αυτοί στείλανε άτομο, να μας πει να αποχωρήσουμε ήρεμα,κι ο σβέρκος του προσγειώνεται κάπως ανώμαλα στα χέρια ενός απο τα ξαναμμένα ΠΑΟΚΙΑ!
Απέναντι απο ΓΑΔΑ είσαι όμως το μυρίζονται τα στρουμφ και μας μαζεύουν όλους σε μια αλάνα στη Μεσογείων απέναντι απο το Ερ.Ντυνάν.
Με τα πολλά μας βάζουν τους 50 στο πούλμαν και λένε στον οδηγό να μη σταματήσει μέχρι Θεσσαλονίκη.
Εδδεσαίος τρελαμένο ΠΑΟΚΤΣΑΚΙ όμως στη μέση της Κηφισίας ενώ ανεβαίναμε σταματάει τον οδηγό και τον λέει "εγώ θα πάω να δω την ομάδα".
Τον μαζεύουν τα στρουμφ απο τον δρόμο και μας απειλούν με την προέκταση του πουλιού τους αν ξανακάνουμε κίνηση...
Μας πάνε συνοδεία απο νομό σε νομό για να μη σταματήσουμε πουθενά και μόνο όταν φτάσαμε ΚΑΤΕΡΙΝΗ αφεθήκαμε να κατουρήσουμε και να πιούμε νερό.Προφανώς είχαμε περάσει τα σύνορα...
Υ.Γ. 5-2 είχαμε χάσει τελικά...Ε και?

[gash04]

Μπράβο ρε Πρακτορίνε φοβερή φάση!

[Hideguti]

Πρακτορινε εισαι ο Τζον Κλιζ της συγγραφης. Γ*μηθηκα στα γελια σαν χανος μπροστα στον υπολογιστη.

Μόντυ Πάιθον, Μπλακ Αντερ, Μπιγκ Λεμπόφσκι, Πρακτορινος. Τελος.

[DimisK]

+1000!!!

Respect!

[free4]

Aυτές είναι ιστορίες..
Respect στον sunnyblack!!!

[Athanasiadhs]

http://www.youtube.com/watch?v=kRGGxPkQcVs
Olympiakos - PAOK 0-4 1976


Στα σχόλια κάτω από το video λέει:

Δεν είναι μόνο το ότι ο ΠΑΟΚ είχε 5.000 στο γήπεδο. Το πέταλο που κάθονται οι ΠΑΟΚτσήδες ειναι η θύρα 7 την οποία κατέλαβαν με το έτσι θέλω!!


Μπορεί κάποιος από τους παλιότερους να μας πει τι είχε γίνει;

[PRAKTORINOS]

Δεν γνωρίζω το πώς βρέθηκαν οι χιλιάδες οπαδοί μας στη θύρα 7 τού Καραϊσκάκη.
Και όταν δεν το γνωρίζω, δεν το επινοώ.
Αν δηλαδή, ήταν νταηλίκι ή αν ο αντίπαλος μας έδωσε εισιτήρια για τη συγκεκριμένη θύρα.

Σημασία έχει ότι εκείνο το μεσημέρι βρέθηκαν χιλιάδες κόσμου, μεσούντων των εορτών, και πανηγύρισαν όλοι μαζί το αποτέλεσμα που άνοιξε το δρόμο για το πρώτο πρωτάθλημα, την τεσσάρα εναντίον τού μισητού αντιπάλου.

Το απόκομμα που δημοσιεύω είναι ντοκουμέντο και για αυτό φανερώνει όλη την αλήθεια.
Είναι από την Πρωτοχρονιά τού 1976, τρεις ημέρες πριν τον αγώνα.

Οι οπαδοί τού ΠΑΟΚ προμηθεύονταν και εξαντλούσαν εισιτήρια για αγώνα στον Πειραιά (!) από τα πρακτορεία ΠΡΟ-ΠΟ της Θεσσαλονίκης, τα ίδια πρακτορεία που πωλούσαν εισιτήρια επί σειρά ετών για τα παιχνίδια της Τούμπας.
Τόσο απλά!

Μην μπαίνετε στο τριπάκι.
Μιλάμε για τρομερές διαφορές, καταστάσεις που δεν θα ξανασυμβούν ποτέ, όχι τόσο γιατί ο ΠΑΟΚ απώλεσε τη δυναμική μετακίνησης καραβανιών οπαδών του, όσο γιατί ο συγκεκριμένος αντίπαλος δεν πρόκειται να ξανακάνει το ίδιο λάθος.

[Hideguti]

A ρε Τερζανιδη...

http://www.youtube.com/watch?v=kRGGxPkQcVs

[PRAKTORINOS]

Μάλλον αναφέρεσαι στη μεγάλη ευκαιρία που έχασε για να διευρύνει ακόμα πιο ταπεινωτικά το σκορ, ο Χρήστος Τερζανίδης, όταν με knock-out όλη την άμυνα τού γαύρου, έστειλε τη μπάλα στο κάθετο δοκάρι.

Πάντως, το είχε βγάλει και με το παραπάνω το μεροκάματο του νωρίτερα, όταν και άνοιξε το σκορ στο 24' ενώ, λίγο αργότερα ο διαιτητής Βαμβακόπουλος (πολύ καλός κύριος και αυτός) τον ανέκοψε την ώρα που ξεχυνόταν μόνος του για το 0-2, αγνοώντας τον επόπτη που δεν υπέδειξε παράβαση.

[ehemithos 199]

πρακτορινε απιστευτη ιστορια! ελιωσα!
οσον αφορα τη θυρα 7 χωρις να ειμαι και σιγουρος...
καταρχην δεν υπηρχαν συνδεσμοι τοτε με τη σημερινη εννοια...οι εποχες διαφορετικες και αντιπαλοι οπαδοι καθονταν μαζι.
κι εχω την εντυπωση οτι τη θυρα 7 την πηραν οι "φανατικοι" μετα την τραγωδια...

[ContrerasPablo]

ημουνα στο σχολειο και ειχανε ερθει κατι γαυρακια απο τον πειραια ,τους παμε ξεναγηση στην θεσσαλονικη,πηγαμε λευκο πυργο
καστρα,και ειπαμε να τους παμε και σε ενα γηπεδο,θα τους πηγαιναμε στο καυτατζογλειο αλλα εγινε μια στραβη επειδη ειχε κινηση και δεν ειχαμε χρονο και τους πηγαμε τουμπα,παραμονη με γαυρο οταν πουλιωταν εισητηρια,της τρελης εγινε,φυγαμε και εμεις τραγουδουσαμε μαζι τους,αλλα οχι για πολυ γιατι μετα ηρθε ο καθηγητης