Spiros_S έγραψε:Εξαιρετικό.
Μου έκανε εντύπωση η μεγάλη συγκίνηση του Ορφανού. Δεν το περίμενα, να πω την αλήθεια. Από τους πιο παλιούς ναι, από τον Ορφανό όχι και τόσο.
Επίσης, μου έκανε εντύπωση (γιατί δεν την ήξερα) η ιστορία με τον μεταφερόμενο διαιτητή του γκέυ. Μια ζωή σαπίλα και βόθρος.
Μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το τέλος. Αυτά τα λόγια.
Αγορά οπωσδήποτε, γιατί η Ελπίδα είδε μαζί μου μόνο το μισό και ο Αλέξανδρος πρέπει να το δει μεγαλώνοντας.
Έχεις τρομερό δίκαιο αδερφέ μου Σπύρο...Όσο τα ξαναφέρνω στον νου μου, τόσο διαπιστώνω το μέγεθος τους...
Δεν χωράει ο ανθρώπινος νους αδερφέ, ότι το είπε ο Νότης ο Τσίντογλου, από αγάπη και μόνο για τον Π.Α.Ο.Κ.:"Τα βλέπουμε τώρα και λέμε...Να ταν τα νιάτα δυο φορές...Όχι για τίποτε άλλο, αλλά να...Μόνο για να μπορούσα να ξαναπαίξω στον Π.Α.Ο.Κ.!!!!!!!! Το ήθελα αυτό το πράγμα...Το ήθελα πολύ...................."!!!!!!!! (Με τα μάτια βουρκωμένα μάλιστα και τα χείλια του τρεμάμενα, όχι πια απ τα γηρατειά, μα απ την συγκίνηση)...
Respect γι αυτήν την απόσταση πάθους-συναισθήματος των τότε γιγάντων για τον μπιζίμ Π.Α.Ο.Κ. απ τους νέους! Edit: Ομάδες με τέτοια Ιστορία σαν του Π.Α.Ο.Κ., οφείλουν να χτίζουν τις νέες γενιές τους πάνω στα θεμέλια αυτής...
Γι αυτό, όλοι όσοι απαρτίζουν τον οργανισμό Π.Α.Ο.Κ., ποδοσφαιριστές, προπονητές, διοικητικοί υπάλληλοι μα και παράγοντες, έως και τον πιο μακρινό οπαδό μας, όλοι πρέπει να δουν αυτήν την ταινία, να μάθουν λίγη Ιστορία!!!!