Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro

[Trikaliotis]

Κόνραντ ΜακΡέι

Ο Κόνραντ ΜακΡέι (2.07, Conrad McRae) πέρασε μόλις ένα χρόνο από τη χώρα μας, φορώντας τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Γεννημένος το 1971, ο ΜακΡέι ήταν ο τύπος του παίκτη που στην Ευρώπη δεν φαινόταν να μπορεί να κλειστεί. Όμως, προδομένος από την καρδιά του και την αγάπη του για το μπάσκετ, «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία μόλις 29 ετών, το καλοκαίρι του 2000.

Ο ΜακΡέι γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το Γενάρη του 1971 και μεγάλωσε παίζοντας μπάσκετ στο Τεχνικό Λύκειο του Μπρούκλιν. Εκεί ήταν ο καλύτερος στο μπάσκετ, ενώ η συμμετοχή του στα playgrounds του Χάρλεμ του είχε χαρίσει το προσωνύμιο «McNasty», λόγω του τρόπου παιχνιδιού του. Το 1986-89 ήταν στην καλύτερη πεντάδα Λυκείων ολόκληρης της Νέας Υόρκης, ενώ το 1989 ήταν μέλος της εθνικής ομάδα των Η.Π.Α. κάτω των 18 και έλαβε μέρος στους Junior Olympics.

Στη συνέχεια αποφάσισε να δεχτεί την υποτροφία που του πρότεινε το Σιράκιουζ, όπου σταδιακά ξεχώρισε. Την πρώτη του χρονιά (1989-90) ήταν η 4η επιλογή στους ψηλούς και δεν είχε ουσιαστικό χρόνο συμμετοχής, αλλά η συνέχεια ήταν διαφορετική, για να φτάσει το 1992-93 να έχει 11.9 πόντους, 6.6 ριμπάουντ και 2.6 τάπες ανά αγώνα. Το μεγαλύτερο προσόν του ήταν ότι τάπωνε ό,τι… πετούσε μέσα στο γήπεδο, σταδιακά δούλεψε πάρα πολύ και βελτίωσε το επιθετικό του παιχνίδι, αλλά και τα ριμπάουντ του για να γίνει ένας πολύ αξιόπιστος ριμπάουντερ. Τελειώνοντας το κολέγιο ήταν 4ος στην ιστορία του Σιράκιουζ σε τάπες (πίσω από Ρούσβελτ Μπούι, Ρόνι Σεϊκέλι και Ντέρικ Κόλεμαν).

Το καλοκαίρι του 1993 επιλέχτηκε στο νούμερο 38 από τους Ουάσινγκτον Μπούλετς, αλλά δεν αγωνίστηκε στο NBA. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το CBA, αποφάσισε να περάσει τον Ατλαντικό και πρώτος του σταθμός ήταν η Φενέρμπαχτσε. Στην Τουρκία έκανε πράγματα και θαύματα, δείχνοντας ότι ήταν κυρίαρχος αμυντικά, ενώ μπορούσε να τελειώσει με σχετική ευκολία τις φάσεις στη ρακέτα.

Κάθε καλοκαίρι ήταν στα σάμερ λιγκ του NBA για να αποδείξει ότι είχε μια θέση στο πρωτάθλημα, αλλά τους χειμώνες του τους πέρασε στην Ευρώπη.

Το 1994-95 στην Ορτέζ είχε 16.7 πόντους και 8.5 ριμπάουντ με τις μπασκέτες να στενάζουν από τα καρφώματά του. Αυτή η χρονιά ήταν το διαβατήριο για την επιστροφή στην Τουρκία, όπου με την Εφές είχε μια απλά καλή σεζόν, κατακτώντας όμως το Κόρατς και το Τουρκικό πρωτάθλημα!

Το 1996-97 είχε 11.9 πόντους και 9.3 ριμπάουντ με την Τιμσίστεμ Μπολόνια, όντας 5ος ριμπάουντερ στην Ιταλία, ενώ την επόμενη σεζόν ήρθε η ώρα της Ελλάδας και του ΠΑΟΚ.

Στα μέσα Ιουλίου του 1997 υπογράφει με τον ΠΑΟΚ σε μια σεζόν που παραλίγο να φέρει τον ΠΑΟΚ στην κορυφή. Με μπροστάρη τον τρομερό Πέτζα Στογιάκοβιτς και τους Σάκλφορντ (από τα μισά της σεζόν) και ΜακΡέι κοντά του (συν τον Ρόουαν) ο ΠΑΟΚ αλώνει το ΣΕΦ και περνά στον τελικό του πρωταθλήματος, όπου μετά από σκληρή μάχη χάνει με 3-2 από τον Παναθηναϊκό.

Ο ΜακΡέι τελειώνει την κανονική περίοδο 4ος ριμπάουντερ της Α1 με 10.0 μέσο όρο και 5ος μπλοκέρ με 1.8 ανά αγώνα, έχοντας ακόμη 1.3 κλεψίματα και 8.9 πόντους. Εξίσου καλός και στην Ευρώπη με 10.1 πόντους και 8.8 ριμπάουντ, που τον έφεραν στην 3η θέση της διοργάνωσης. Κανένας φίλος του ΠΑΟΚ δεν έχει ξεχάσει τα τρανταχτά του καρφώματα και την απίστευτη αλτικότητά του.

Την επόμενη σεζόν, ο ΜακΡέι επέστρεψε στην Τουρκία και τη Φενέρμπαχτσε, με την οποία είχε 10.8 πόντους και 8.3 ριμπάουντ. Τον Απρίλη έφυγε, πήγε στις Η.Π.Α. και υπέγραψε συμβόλαιο 10 ημερών με τους Ντένβερ Νάγκετς, πιστεύοντας πως είχε κάνει επιτέλους το όνειρό του πραγματικότητα. Όμως, αυτό δεν έμελλε να γίνει, καθώς πριν αγωνιστεί για πρώτη φορά με την ομάδα λιποθυμά 2 φορές στην προπόνηση και παθαίνει μπλακ άουτ. Οι γιατροί των Νάγκετς που τον εξετάζουν, βρίσκουν χρόνια (εκ γενετής) πρόβλημα στην καρδιά (καρδιακή αρρυθμία) και του συνιστούν να μην ξαναπαίξει μπάσκετ. Βεβαίως, οι Νάγκετς του σπάνε το συμβόλαιο.

Ο ΜακΡέι, όμως, δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του εκτός μπάσκετ. Παίρνοντας διαβεβαιώσεις από άλλους γιατρούς ότι μπορεί να παίζει παρά το πρόβλημα, συνεχίζει. Τον Αύγουστο του 1999 υπογράφει στην Τριέστε της Ιταλίας. Η χρονιά που έμελλε, δυστυχώς να είναι και το κύκνειο άσμα του ήταν η καλύτερη της καριέρας του. Ώριμος πια, στα 28 του, αλλά εξίσου αθλητικός, ο ΜακΡέι διαλύει όποιον βρει στο διάβα του τελειώνοντας με 10.8 πόντους και 10.7 ριμπάουντ τη σεζόν.

Κατά τη διάρκεια της χρονιάς εκείνης ένιωσε αρκετές φορές δυσφορία αγωνιζόμενος, αλλά έσφιγγε τα δόντια, συνέχιζε να παίζει και δεν το έψαχνε περισσότερο. Το καλοκαίρι του 2000 φεύγει από την Ιταλία για τον γνώριμο προορισμό του, τα σάμερ λιγκ του NBA. Κατά ένα περίεργο τρόπο πέρασε τα ιατρικά τεστ και ετοιμάζεται για το σάμερ λιγκ με τους Ορλάντο Μάτζικ. Όμως, στην πρώτη κιόλας προπόνηση με την ομάδα, την ώρα που έκανε wind sprints (σπριντ στα όρια της αντοχής ενός αθλητή, όπου ουσιαστικά μένει χωρίς ανάσα στο τέλος τους) η καρδιά του δεν άντεξε και κατέρρευσε.

Μέχρι να διακομιστεί στο νοσοκομείο απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του, ενώ η νεκροψία έδειξε αρρυθμία και εξέθεσε όσους γιατρούς ομάδων το παράβλεπαν τόσα χρόνια. Ο ΜακΡέι πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη του για το μπάσκετ, όταν έγινε άλλος ένας νέος άνθρωπος που θυσιάστηκε στο βωμό του επαγγελματικού αθλητισμού.

Η Τριέστε ήδη από το 2000 διοργάνωσε τουρνουά προετοιμασίας προς τιμήν του Κόνραντ ΜακΡέι, που απεβίωσε στις 10 Ιουλίου του 2000. Τραγική ειρωνεία; Στις 5 Αυγούστου του ίδιου χρόνου είχε προγραμματίσει το γάμο του με την Έρικα Στάνλεϊ.

[palok]

πολλά πολλά συγχαρητήρια trikaliotis. φαντάζομαι δεν το έγραψες μόνο σου το κείμενο, αλλά όπως και να έχει είναι μία πραγματική συνεισφορά στο φόρουμ. Για να θυμούνται οι παλιοί... και επιτέλους αυτές οι διοικήσεις μας να τιμήσουν με τον οποιοδήποτε τρόπο αθλητές που κόσμησαν τα γήπεδα του μπάσκετ φορώντας το δικέφαλο αετό στο στήθος. έστω και τιμώντας μερικούς που άφησαν τον μάταιο τούτο κόσμο...
Πολλά συγχαρητήρια και πάλι στον συγγραφέα!!!

Conrad MC Rae RESPECT. for ever in our hearts...

PS1: επειδή δεν θυμάμαι καθόλου (ως συνήθως) γιατί έφυγε το δίδυμο sack-mc rae το καλοκαίρι?? ποιούς πήραμε στη θέση των???
PS2: αν δείτε αμερικανούς να έχουν βγεί από καλά και γνωστά κολλέγια με καλούς αριθμούς, σχεδόν όλοι κάνουν επιτυχή καριέρα στην ευρώπη...
PS3: derrick coleman??? ποπό ρε φίλε. ένας αριστερόχειρας δεν ήταν αυτός σαν τον lamar odom??? οδοστρωτήρας??

[Trikaliotis]

Ακριβώς Palok αυτός ήταν ο Coleman, εγώ τον θυμάμαι στους Νew Jersey Nets που έκανε καριέρα τη δεκαετία του '90 τότε..Όσον αφορά τον Κόνραντ επειδή τύχαινε να τον γνωρίζει προσωπικά ο αδερφός μου τότε που έπαιζε στον ΠΑΟΚ, από τότε του εκμυστηρευόταν ότι είχε προβλήματα με την καρδιά του, αλλά συνεχώς το αμελούσε. Απίστευτος χαρακτήρας (ψυχούλα που λέμε, τρομερά φιλότιμος και με πηγαίο χιούμορ), δυστυχώς προδόθηκε σε πολύ μικρή ηλικία.

Παίχτης πραγματικά που έβαζε το "εγώ" του πάνω από την ομάδα και από τους λίγους που συνδύαζε το εκπληκτικό θέαμα με την ουσία (δεν υπάρχουν πολλοί παίχτες σήμερα που να έχουν 11 ριμπάουντ μ.ο και άλλες 2-3 τάπες αν θυμάμαι καλά ανά παιχνίδι). Να είναι καλά εκεί πάνω που βρίσκεται και να ξέρει ότι θα τον θυμόμαστε όλοι με αγάπη σαν έναν από τους καλύτερους ξένους που πέρασε ποτέ από την ομάδα μας. Σχετικά με την επόμενη χρονιά ευτυχώς δεν υποπέσαμε σε λάθη του παρελθόντος (βλέπε αλλαγή Μπέρι με Λάμπλεϊ και την επόμενη σεζόν Σάβιτς με Γκάρετ) και τη χρονιά 1998-99 είχαμε σαν δίδυμο ξένων τους Μπέρι-Κίνγκ με τους οποίους κατακτήσαμε και το τελευταίο μας τρόπαιο..

[brigate4]

Εκπληκτική η σκηνή που κλαίει σαν παιδάκι στα αποδυτήρια του ΣΕΦ μετά το τρίποντο του Πέτζα!!! Απίστευτες τάπες κ καρφώματα στον Ράτζα! Τελευταίο κ νικητήριο καλάθι με τον πάο στο ΟΑΚΑ στη κανονική περίοδο...Αξέχαστη θα μου μείνει μια φάση στο Παλέ στους τελικούς με το βάζελο που βάζει καλάθι και φάουλ και αρχίζει να κυλιέται κάνοντας τούμπες στο παρκέ

[ABOLEYTOI]

και χαρακτηριστικός ο τρόπος που κέρδιζε κατοχές πετώντας την μπάλα στο σώμα του αντιπάλου και κερδίζοντας το άουτ. Γεια σου Conan όπου και νάσαι.

RIP

[free4]

Από τους παίκτες που χαιρόσουν να βλέπεις, αν και οι μνήμες μου από τον ΜακΡέι είναι σχεδόν ξεθωριασμένες και διάσκορπες! Να είσαι καλά όπου κι αν είσαι Κόνραντ κι ευχαριστούμε για όλα!

[PRAKTORINOS]

[PRAKTORINOS]

Aναρτήθηκε στη στήλη "Π.Α.Ο.Κ. Retro" στις 16/3/2009

Σαν σήμερα, πριν 15 χρόνια.

Ο ΠΑΟΚ παίρνει το δεύτερο ευρωπαϊκό του τίτλο με αρχιτέκτονα τον Σούλη Μαρκόπουλο και σε εκπληκτική χρονιά τους Πρέλεβιτς, Μπέρι και Κόρφα. Ο θρίαμβος του ΠΑΟΚ στην Τεργέστη επί της Στεφανέλ ήταν η αποθέωση του ολοκληρωτικού μπάσκετ και η εμφάνιση της ομάδας είναι ακόμη καταγεγραμμένη ως μία από τις καλύτερες παρουσίες ομάδας σε τελικό στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

[PRAKTORINOS]

Aναρτήθηκε στη στήλη "Π.Α.Ο.Κ. Retro" στις 6/4/2009



Το μόνο που λυπάμαι,
πως "έφαγα" στο σκανάρισμα τον δάσκαλο μου Ανέστη Μελετιάδη.

[PRAKTORINOS]

Aναρτήθηκε στη στήλη "Π.Α.Ο.Κ. Retro" στις 8/10/2009

Με αφορμή το χθεσινό αγώνα κυπέλλου μπάσκετ
που ΘΑ γινόταν στο παλατάκι
και τελικά δεν διεξήχθη λόγω εξωαγωνιστικής υπαιτιότητας της αεκ
(σκορ 20-0 άνευ αγώνος)
θυμήθηκα μια παρόμοια όμορφη ιστορία
προ δεκαετιών τριών
τότε που το μπασκετάκι ακόμα καλαθόσφαιρα το έλεγαν.

Το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 1979
βράδυ, καταχείμωνο στις εννιά
ήταν προγραμματισμένο το τοπικό ντερμπόνε
με τον α-ρούλη.

Ηταν μια εποχή που οι δύο σύλλογοι είχαν κοινή έδρα το "Αλεξάνδρειο",
κοινές κερκίδες, όπου έβρισκες καθόσουν
και το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής
(η Α1 καθιερώθηκε το 1986)
διεξαγόταν αρχικά σε δύο γεωγραφικούς ομίλους (Βόρειο και Νότιο)
και στη συνέχεια μέσα από την τελική φάση
αναδεικνυόταν ο πρωταθλητής.

Αγρια χρόνια, άλλου είδους ατμόσφαιρα, άλλες συνθήκες,
εντελώς διαφορετικές μορφές
και το πιο σημαντικό, ένα εντελώς διαφορετικό άθλημα.

Το Παλαί ντε σπορ δεν είχε ταίρι εκείνη την εποχή,
ήταν κοινή έδρα για ΟΛΕΣ τις ομάδες της πόλης
όταν στη αθήνα οι αγώνες έβρισκαν στέγη σε απίστευτες έδρες
σαν τα Πατήσια, το Παπαστράτειο και τον τάφο τού Ινδού.

Οι ομάδες είχαν τέτοια οικονομική "άνεση"
που όταν ταξίδευαν για να φιλοξενηθούν στην αθήνα
(και αντίστοιχα οι αθηναϊκές στην Θεσσαλονίκη)
έδιναν δύο αγώνες (!), Σάββατο και Κυριακή
για αποφυγή οδικής ταλαιπωρίας αλλά και εξοικονόμηση χρημάτων.

Για να επιστρέψω στον αγώνα που θυμήθηκα,
εκείνο το βράδυ το Παλαί ήταν κατάμεστο
ενώ είχε προηγηθεί και ο αγώνας ΒΑΟ-Δημοκριτος.

Ο ΠΑΟΚ ήταν τυπικά γηπεδούχος
και όλοι περίμεναν το jump-ball των δυο αντιπάλων
που όμως δεν έγινε ποτέ.
Οι αντίπαλοι μας είχαν θυμηθεί να φέρουν τις σιχαμερές εμφανίσεις τους
τις φόρμες, τα παπούτσια τους, τις σπυριάρες αλλά
είχαν ξεχάσει κάτι πολύ σημαντικό
που χρόνια αργότερα επανέλαβαν
σε άλλο άθλημα, με πολύ υψηλότερο κόστος.

Οι διαιτητές Προεστός και Γιαννουκάκος
δεν δέχθηκαν τις "στο μιλητό" εξηγήσεις τους
(βρε, παιδιά, ξεκινήστε εσείς το ματς και έρχονται και τα δελτία!)
και ο αγώνας καταχωρήθηκε με σκορ δύο-μηδέν υπέρ μας.

[palok]

Τι λές τώρα!!! Δεν υπάρχει αυτή η φώτο από Τούμπα!!!

PS: άσχετο αλλά οι μεγάλες ομάδες (όπως η barca) έχουν τα γήπεδα ποδοσφαίρου-μπάσκετ δίπλα-δίπλα. Φαντάζεστε να είχαμε έναν αθλητικό κέντρο και να τανε όλα εκεί μέσα?? τι κόσμο θα είχε και το μπάσκετ??? Και πού θα τανε η ομάδα μας με 5-6000 κόσμο σταθερό...

[free4]

Πρακτορίνε για μια ακόμη φορά ένα τεράστιο ευχαριστώ σε ότι δημοσιέυεις από την αστείρευτη συλλογή σου!
Παλοκ, ο πρώτος από τους λόγους που θα ήθελα το νέο ποδοσφαιρικό γήπεδο δίπλα στο Παλατάκι!

[PRAKTORINOS]

Ετσι, στο ξεκάρφωτο, ένα... κάρφωμα!

Μία δημοσίευση χωρίς ιδιαίτερο λόγο,
κάποιας επικαιρότητας,
οι λόγοι πάντα θα υπάρχουν
για αυτούς τους φαρμακωμένους τρισκατάρατους
που χαζεύουν από τον πάγκο τους,
και το γνωστό σινάφι λιγοστών στην κερκίδα.

Τέσσερα αετόπουλα σπάνε πλάκα
μόνοι τους με το αντίπαλο καλάθι,
(η τύχη όλων των υπολοίπων αγνοείται),
και ο Λώρενς Φάντερμπεργκ
αναλαμβάνει και απολαμβάνει το σίγουρο δίποντο.

Μία φωτογραφία πολλών χιλιάδων λέξεων
έτσι για να μη ξεχνιόμαστε.

[palok]

εποχές μεγάλου μπάσκετ από την ομάδα μας. φοβερό Transition, αιφνιδιασμοί, καρφώματα, σε ορισμένα ματς είχαμε σαρώσει πραγματικά με πολύ μεγάλες διαφορές. άλλη μία χρονιά βέβαια που μάλλον τελείωσε άδοξα...

[axilleas4]

Είχε κάνει θρίψαλα ταμπλό,σε διαγωνισμό καρφωμάτων ο εντυπωσιακός Λώρενς,με τη φανέλα του ΠΑΟΚ σε All Star, θυμάμαι καλά;

Πέρνω πάσα από τον PRAKTORINOS να ανεβάσω το πιο εντυπωσιακό κάρφωμα που εχω δεί, είτε από τηλεόραση είτε live. Ηράκλειο-ΠΑΟΚ 97'-98' Πρέπει να ήταν η πρώτη χρονιά του Ηρακλείου στην Α1, εποχές τοτε που μέχρι το final-4 καθαρίζαμε ολα τα παιχνίδια μέσα-έξω στο ρελαντί με 20 και βάλε πόντους διαφορά.Κάτι τέτοιο είχε συμβεί και στο συγκεκριμένο παιχνίδι με τον Stojakovic μονο,να έχει ορεξη και να παίζει λυσαλαία μετά από διαφορά +20 πόντων. Το συγκεκριμένο κάρφωμα του Stojakovic είναι αποτέλεσμα κλεψίματος της μπάλας από τον ιδιο και επιτόπιας περιστροφής κάτω από την αντίπαλη στεφάνη.