Μπάσκετ ΠΑΟΚ καλύτερη πεντάδα

[Aureliano Buendia]

Τι μου θυμήσατε την αποφράδα χρονιά του '93..Μελαγχόλησα..
Πρώτη θέση στην κανονική περίοδο με εκτός έδρας θριάμβους με ΠΑΟ και ΟΣΦΠ.
Final Four στην Αθήνα(!), με εκπληκτική πορεία, πρώτη θέση στον όμιλο και διασυρμό της Ορτέζ στους προημιτελικούς.
Εκείνη η χρονιά ήταν ένα κλασικό παράδειγμα του "Τώρα ή Ποτέ", του "Όλα ή Τίποτα". Και εμείς μείναμε με το "Ποτέ" και το "Τίποτα" δυστυχώς...

Το ευρωπαϊκό τρόπαιο θα μας έβαζε μια και καλή σε ένα απρόσιτο από τους ανταγωνιστές μας πάνθεον.
Πρώτη ελληνική ομάδα Πρωταθλήτρια Ευρώπης, σε χρονιές που το μπάσκετ υπερσκέλιζε το ποδόσφαιρο.
Δεύτερο σερί εγχώριο πρωτάθλημα, χτίσιμο μιας δικής μας αυτοκρατορίας.
Αυτή θα ήταν η λογική κατάληξη, το όνειρο που δεν έμοιαζε διόλου άπιαστο..

Με την Μπενετόν, το 68-61 λίγο πριν το τέλος υπέρ μας μετατράπηκε στο μαύρο 77-79..
Δεν είδαμε ποτέ και τα τελευταία 2'' από την ΕΤ 2..
Τεράστιες οι ευθύνες του Ίβκοβιτς για τη μετέπειτα σαρωτική απογοήτευση που οδήγησε σε αποκλεισμό με 1-3 νίκες από τον πολύ κατώτερο, και 4ο στην κανονική περίδο, ΟΣΦΠ.
Η ομάδα που είχε σκορπίσει τον τρόμο όλη τη χρονιά, στον πρώτο ημιτελικό στο Αλεξάνδρειο, σημείωσε 49 πόντους...

Εν τέλει, μας έμεινε η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία όλων των εποχών, ενώ υπήρξαμε η μόνη εν Ελλάδι ομάδα δίχως περίοδο κυριαρχίας..
Η πιο αδικημένη, από τον εαυτό κυρίως, ομάδα μπάσκετ στην ιστορία του αθλήματος...

Η καλύτερη πεντάδα, με γνώμονα το ταλέντο, για να επανέλθω on topic:
-Σκάιλς
-Πρέλεβιτς
-Στογιάκοβιτς
-Μπέρυ
-Σάβιτς

[palok]

τον earl harrison τον είχαμε πάρει για 3???
Για τον προηγούμενο φίλο, τότε δεν ήταν θρίαμβος να κερδίζεις μέσα έξω γαυροβάζελο. μια τυπική νίκη θα έλεγα και πάμε παρακάτω...

[kostasff]

Ο τάφος του ινδού ήταν μια δύσκολη έδρα, αν και περνούσαμε σχεδόν πάντα από εκεί. Ο γαύρος ήταν πάντα εύκολος αλλά εκείνη την χρονιά εκμεταλλεύτηκε την κακή μας ψυχολογία και μας πέταξε εκτός τελικών. Στηρίχτηκε στον ελληνικό κορμό που είχε!!! Τάρλατς, Τόμιτς, Νάκιτς και τον φορμαρισμένο τότε Πάσπαλιε.
Υ.Γ. Ασυγχώρητος ο Ντούντα για αυτή την πατάτα.

[Aureliano Buendia]

Φίλε palok,
Είχαν μόλις ρίξει λεφτά και είχαν φτιάξει ήδη πολύ καλές ομάδες
Ο ΠΑΟ είχε το '93 Γκάλη, Βράνκοβιτς και Κόμαζετς!!!!Μη λέμε και ό,τι να ναι!!
Επίσης, αν ήταν τόσο ρουτίνα, δε θα χάναμε και στις 2 επισκέψεις στο ΣΕΦ στα ημιτελικά από τον μετέπειτα πρωταθλητή ΟΣΦΠ.
Θεωρούταν και ήταν ολόκαυτα ντέρμπι τα παιχνίδια με ΟΣΦΠ και ΠΑΟ εκείνη τη χρονιά.
Στην ουσία, Άρης δεν υπήρχε στο πρωτάθλημα, τερμάτισε εκείνη τη χρονιά 5ος.

Φίλε kostasff,
ο ΠΑΟ από το '93 έπαιζε στη Γλυφάδα, η οποία συνδέθηκε και με την αναγέννησή του.
Από τον Τάφο του Ινδού προφανώς και περνούσαμε πάντα.

[Aureliano Buendia]

Επαναλαμβάνω και ξεκαθαρίζω ότι μιλάω για τη χρονιά 92-93.
Μέχρι και το 1992, ο ΠΑΟ ανύπαρκτος.
Ο ΟΣΦΠ εμφανίστηκε το 92 με πρόσληψη Ιωαννίδη, Πάσπαλιε και δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα που εμείς κατακτήσαμε.

[kostasff]

Αναφέρομαι στα παιχνίδια εκείνων των ετών και όχι μόνο στην συγκεκριμένη χρονιά (όσων αφορά τα "περάσματα")

[palok]

όχι και οτι να ναι ρε φιλαράκο. μη μας τη λες έτσι, κάτι κατέχουμε και εμείς από το άθλημα (πολύ λίγα ομολογώ...). όσο ντέρμπυ είναι για τον φίλαθλο του γαύρου να παίζει με αντίπαλο πέρισυ τον δεύτερο σάντος άλλο τόσο ήταν και για εμάς derby με τον σταμάτη τον ελληνιάδη και την παρέα του... απλά πράγματα. το αποτέλεσμα δεν αλλάζει κάτι. εδώ η ελλάδα πήρε euro...

[Aureliano Buendia]

Φίλε palok,
Δεν είχα την παραμικρή διάθεση να στην πω, αν μετέδωσα τέτοια αίσθηση, ειλικρινά συγγνώμη.
Σε αυτό που λες δε διαφωνώ. Απλώς δεν ήταν ακριβώς έτσι η αναλογία.
Ξαφνικά πέσαν πάρα πολύ χοντρά χρήματα στο μπάσκετ, η αλλαγή ήταν τεράστια και εμείς μοιραία δε γινόταν να ακολουθήσουμε. Οι Γιαννακοπουλαίοι και ο Κόκκαλης μεταμόρφωσαν τις ομάδες εν μία νυκτί, σαν τη Μάντσεστερ Σίτυ ή την Τσέλσι. Το '93 υπήρχαν ακόμη θλιβερά απομεινάρια στο γαύρο τύπου Ελληνιάδη, όντως. Αλλά ξαφνικά υπήρχαν και Πάσπαλιε και Μπέρυ και Σιγάλας και τα..ελληνόπουλα, όπως πολύ σωστά ανέφερε ο kostasff.
Γι'αυτό και η χρονιά '92-'93 είναι μαύρη σελίδα στην ιστορία του ΠΑΟΚ, γιατί ήταν μία και μοναδική ευκαιρία να χτίσει κάτι στέρεο και ανυπέρβλητο. Μετά οι εποχές άλλαξαν και εμείς σημαδεύαμε με καριοφίλια τα τανκς..

[kostasff]

Η αλήθεια είναι πως ο γαύρος είχε καλή ομάδα εκείνη την χρονιά. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια την ομάδα-όνειρο του ΠΑΟΚ. Ο βάζελος ήταν πολύ πίσω ακόμα. Ούτε ο τελειωμένος Γκάλης, ούτε ο ψυχάκιας Κόμαζετς ούτε ο Δαλματός μπόρεσαν να ανεβάσουν τον βάζελο. Λίγο καλύτερος από τα προηγούμενα χρόνια και τίποτα άλλο. Εκμεταλλεύτηκαν την ανυπαρξία του Άρη και ότι απέφυγαν στα play off τον ΠΑΟΚ

[palok]

Φίλε palok,
Δεν είχα την παραμικρή διάθεση να στην πω, αν μετέδωσα τέτοια αίσθηση, ειλικρινά συγγνώμη.
Σε αυτό που λες δε διαφωνώ. Απλώς δεν ήταν ακριβώς έτσι η αναλογία.
Ξαφνικά πέσαν πάρα πολύ χοντρά χρήματα στο μπάσκετ, η αλλαγή ήταν τεράστια και εμείς μοιραία δε γινόταν να ακολουθήσουμε. Οι Γιαννακοπουλαίοι και ο Κόκκαλης μεταμόρφωσαν τις ομάδες εν μία νυκτί, σαν τη Μάντσεστερ Σίτυ ή την Τσέλσι. Το '93 υπήρχαν ακόμη θλιβερά απομεινάρια στο γαύρο τύπου Ελληνιάδη, όντως. Αλλά ξαφνικά υπήρχαν και Πάσπαλιε και Μπέρυ και Σιγάλας και τα..ελληνόπουλα, όπως πολύ σωστά ανέφερε ο kostasff.
Γι'αυτό και η χρονιά '92-'93 είναι μαύρη σελίδα στην ιστορία του ΠΑΟΚ, γιατί ήταν μία και μοναδική ευκαιρία να χτίσει κάτι στέρεο και ανυπέρβλητο. Μετά οι εποχές άλλαξαν και εμείς σημαδεύαμε με καριοφίλια τα τανκς..

εννοείται κανένα πρόβλημα. κουβέντα κάνουμε

[Hideguti]

Βασικη πενταδα : Σκοτ Σκάιλς, Μπάνε Πρέλεβιτς, Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς, Κλιφ Λέβινγκστον, Ζόραν Σάβιτς

Αναπληρωματικη πενταδα : Τζον Κόρφας, Μπίλι Βάρνερ, Κεν Μπάρλοου, Γουόλτερ Μπέρι (Άντονι Μπόνερ), Τσαρλς Σάκλεφορντ

Cult φιγουρα-μπαλαντερ : (Μαύρος) Πιτ Παπαχρόνης (Πιτ-Πιτ-Πιτ-Πιτ-Πιτ-Πιτ...)

Προπονητης: Ντουσαν Ίβκοβιτς
Βοηθός Προπονητη : "Hey boys, let's go" - Τζον Νιούμαν (επειδη ενιωθε απο ΠΑΟΚ)

[kostasff]

[diniko80]

Βασικη πενταδα : Τζον Κόρφας, Μπάνε Πρέλεβιτς, Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς, Γουόλτερ Μπέρι, Κεν Μπάρλοου

2h pentada Σκαιλς, ματζικ, μακαρας Klif, Τσαρλς Σάκλεφορντ

Cult φιγουρα-μπαλαντερ : (Μαύρος) Πιτ Παπαχρόνης (Πιτ-Πιτ-Πιτ-Πιτ-Πιτ-Πιτ...)

Προπονητης: Ντουσαν Ίβκοβιτς
Βοηθός Προπονητη : Σκοτ Σκάιλς

[Trikaliotis]

H αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή ψάχναμε 3αρι και όχι 4αρι, αφού είχαμε τον πάρα πολύ αξιόλογο Barlow στο 4... Ο Levingstone αποκτήθηκε για τη θέση 3 (αν και σίγουρα δεν ήταν αυτό που όλοι φαντάζονται ώς 3αρι)... Απο τα πρώτα κίολας παιχνίδια όμως, ήταν ολοφάνερο ότι δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στην θέση 3 και τότε, όπως πολύ σωστά είπε ο φίλος νωρίτερα, ο Ίβκοβιτς έκανε το μαγικό του και έβαλε τον Barlow στο 3 και τον Levingstone στο 4... Τότε η ομάδα ρολάρισε και έπαιξε εκπληκτικό μπάσκετ σε Ελλάδα και Ευρώπη...!!

Μπα... Μαλλον δεν ψαχναμε τριαρι γιατι ο Λεβινγκστον ηρθε λογω του τραυματισμου του Ερλ Χαρισον! Ο Χαρισον ηταν καθαρο 4αρι και δε μπορουσε σε καμια περιπτωση να παιξει στο 3! Ηταν φοβερος ριμπαουντερ και επαιζε πριν στο Παγκρατι! Αλλα τραυματιστηκε στην προετοιμασια (ευτυχως!- sorry Earl...) και ηρθε ο τεραστιος Cliff!

Απο την αλλη, ο Μπαρλοου ηξερε τη θεση στο 3 απο τη θητεια του στη Μακαμπι! Φοβερη ομαδα εκεινη με Τζαμσι, Μαγκι και Μπαρλοου...

Παιδιά νομίζω πως μπερδευτήκατε λίγο..τον Ερλ Χάρισον τον πήραμε τη σεζόν 1990-1991 και επειδή τραυματίστηκε στην προετοιμασία, πήραμε κατόπιν τον τεράστιο Κένεθ Μπάρλοου (στην προκειμένη περίπτωση ήμασταν ακόμα πιο τυχεροί με τον τραυματισμό..!), ο οποίος ήταν από τους ακρογωνιαίους λίθους στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού στη Γενεύη, αλλά δυστυχως μετέπειτα κόλλησε την Φασουλογκαντεμίτιδα κι έκανε τη μια απο τις 2 λαθος πάσες στους τελικούς με τον ρούλη..

[gash04]

Γιατί νομίζω πως έχεις δίκιο?