Γιώργος Παντελάκης

[fuzztone]

Δηλώσεις του Άγγελου Αναστασιάδη:

http://sports.e-go.gr/article.asp?catid ... id=1719703

Ο πρώην τεχνικός του ΠΑΟΚ, Αγγελος Αναστασιάδης, μίλησε στον «Sentra 103,3» για τον Γιώργο Παντελάκη, τον ΠΑΟΚ και το ντέρμπι Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Χαρακτήρισε τον Παντελάκη ως έναν από τους μεγαλύτερους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώ για την αναμέτρηση του Κυπέλλου επεσήμανε ότι θα παίξει ρόλο η κούραση των δύο ομάδων.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

Για τον Γιώργο Παντελάκη: «Ήταν ένας άνθρωπος που είχε χτενίσει όλη την Ελλάδα. Ήθελε μια ομάδα με παίκτες μέσα από την ομάδα και Έλληνες παίκτες να παίζουν με το πηγαίο ταλέντο τους. Είχαμε ένα ραντεβού το προηγούμενο μήνα για να πάμε για ένα καφέ να τα πούμε αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Δεν μπορέσαμε να βρεθούμε. Ήταν ενήμερος για ότι συνέβαινε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάθε βδομάδα συναντιόταν με παίκτες και τα έλεγε».

Για το ρόλο που έπαιξε για να κάνει το ΠΑΟΚ μεγάλο: «Τότε, όταν κατέβαινε στην Αθήνα στην ΕΠΟ, όταν δεν υπήρχε ΕΠΑΕ και έμπαινε στις συνελεύσεις όλοι σηκωνόταν όρθιοι είναι πολύ σημαντικό αυτό που σας λέω».

Για την εκτίμηση που απολάμβανε στη Θεσσαλονίκη: «Είχε τη συνολική εκτίμηση στη Θεσσαλονίκη όχι μόνο από τους φίλους του ΠΑΟΚ. Όταν ήμουν προπονητής στο ΠΑΟΚ προσπάθησα να τον επαναφέρω πριν 10 χρόνια στη διοίκηση . Έγινε τότε μια συζήτηση με το κύριο Μπατατούδη για να αναλάβει ο Παντελάκης πριν την εποχή Βεζυρτζή. Δεν έγινε αυτό τελικά. Δεν ήθελε ο ίδιος δεν μπορούσε να λειτουργήσει όπως λειτουργούσαν τότε κάποια παλικάρια. Δυστυχώς για μένα δεν έγινε και ευτυχώς γι' αυτόν. Θα τον είχαν φθείρει και θα τον είχαν κάνει κομμάτια».

Για τη διοίκηση Ζαγοράκη: «Είμαι από τους υποστηρικτές αυτής της προσπάθειας από την αρχή. Ο ΠΑΟΚ δεν θέλει μεγαλομέτοχο, θέλει έναν άνθρωπο Παοκτσή έντιμο που να μη κλέβει λεφτά. Στα χέρια των παιδιών είναι. Έχουν όλη τη στήριξη του κόσμου. Ακόμα και ο Παντελάκης δεν είχε τη στήριξη που έχουν αυτά τα παιδιά».

Για το πώς κατάφερε να φτιάξει αυτή την ομάδα ο Παντελάκης: «Να σας πω δύο περιστατικά. Όταν ήμουν στην ομάδα νέων πήγαμε το 1971 να παίξουμε ένα φιλικό στο Διδυμότειχο. Φεύγοντας είδαμε τον Παντελάκη σε μια μάντρα στα σύρματα να βλέπει το παιχνίδι. Καταλαβαίνετε πως νιώσαμε. Το άλλο, ήμουν φαντάρος το 1978 και παίζαμε ένα παιχνίδι με το Παναθηναϊκό είχαμε πάει 2-2 και έπρεπε να φύγω εγώ και ο Κούδας γιατί είχε μια δουλειά. Ήμασταν εγώ ο Μαμιδάκης ο Κούδας και ο Παντελάκης στο ταξί λοιπόν. Βάλε του λέω κανά δυο χιλιάρικα να βγούμε από τη λάσπη. Και μου λέει κανονικά έπρεπε να σας βάλω πρόστιμο επειδή δεν τους κερδίσατε. Αυτή είναι μια απάντηση που έπρεπε να πάρει ο Μπατατούδης».

Για το ότι δεν πήρε αρκετά τρόπαια με τον ΠΑΟΚ ο Παντελάκης: «Ο Παντελάκης δεν έριχνε το φταίξιμο στο κατεστημένο της Αθήνας. Έλεγε το ακριβώς αντίθετο. Ο Παντελάκης έλεγε ότι όταν δεν παίρνουμε το πρωτάθλημα να μην ρίχνουμε το φταίξιμο σε τίποτα άλλο. Τότε εμείς φταίμε και κανείς άλλος. Το θέμα είναι να μη το μεγαλοποιήσουμε για να μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε κι αυτό. Αυτή ήταν η δικιά του φιλοσοφία. Αυτό είναι κάτι που θα τον ευγνωμονώ μια ζωή. Πιστεύω ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου».

Για το παιχνίδι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός: «Ο Ολυμπιακός έχει ένα πάρα πολύ καλό προπονητή και ο ΠΑΟΚ το ίδιο. Ο Σάντος έχει το πλεονέκτημα ότι γνωρίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο καλύτερα. Ο Σάντος γνωρίζει ότι θα αντιμετωπίσει αυτή την ομάδα με την αγωνιστική πειθαρχία. Στο ντέρμπι της Κυριακής το τελευταίο μισάωρο είχε ξεφύγει. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσε να γίνει τέτοιο παιχνίδι σε ντέρμπι. Θέλω να πω ότι ο ΠΑΟΚ είναι πολύ πειθαρχημένη ομάδα. Αν ο Ολυμπιακός δεν είναι πειθαρχημένος θα έχει πρόβλημα.

Θα παίξει ρόλο το πρόσωπο που θα παρουσιάσει ο Ολυμπιακός λόγω κούρασης
Θα υπάρχει πρόβλημα και θα το εκμεταλλευτεί ο ΠΑΟΚ. Όμως και αυτός έχει προβλήματα είχε δύσκολα παιχνίδια και είχε κούραση. Βγήκε και κούραση από το παιχνίδι με τον Εργοτέλη. Ο Εργοτέλης είναι πολύ καλή ομάδα με καλό προπονητή. Αυτά τα παιχνίδια έχουν ιδιαίτερη σημασία και κρίνουν πολλά πράγματα. Έχω την αίσθηση ότι αυτά τα παιχνίδια θα δώσουν το Κύπελλο».

[fuzztone]

Και δηλώσεις του Γιώργου Κούδα:

http://sports.e-go.gr/article.asp?catid ... id=1719690

Για έναν άνθρωπο που άφησε το στίγμα του στην ομάδα έκανε λόγο ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ Γιώργος Κούδας μιλώντας στον Sentra 103,3 για τον πρόεδρο-σύμβολο της ομάδας Γιώργο Παντελάκη. «Ήταν ένας άνθρωπος που είχε αφήσει το στίγμα του», τόνισε ενώ αναφέρθηκε και στην προσθήκη του Λάμπρου Χούτου στην ομάδα, μεταξύ άλλων.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Γιώργου Κούδα:

Για τον Γιώργο Παντελάκη:
«Εντελώς ξαφνικά συνέβη το γεγονός. Ήταν ένας άνθρωπος που είχε αφήσει το στίγμα του. Κρατούσε χαμηλούς τόνους και με μυαλό ξυράφι ήταν πάντα μέσα στα γεγονότα. Δεν επιδίωκε την προβολή στα ΜΜΕ ειδικά τα τελευταία χρόνια. Ήταν αγαπητός όχι μόνο στον ΠΑΟΚ αλλά σε όλες τις διοικήσεις των υπόλοιπων ελληνικών συλλόγων. Έδιωχνε τον κακό κόσμο που δημιουργούσε προβλήματα. Ήταν άνθρωπος που μπορούσες να συζητήσεις και μετά έφευγες με το αίσθημα ότι λειτουργεί για το συμφέρον της ομάδας».

Για τα χρόνια που συνυπήρξαν στην οικογένεια του ΠΑΟΚ:
«Από 12 ετών όταν υπέγραψα το δελτίο μου στον ΠΑΟΚ ήταν παράγοντας. Έφορος αρχικά στο μπάσκετ και στην συνέχεια Γενικός Γραμματέας. Η σταδιοδρομία μου ξεκίνησε και τελείωσε με τον Παντελάκη. Μόνο σε βιβλίο μπορώ να πω όσα έζησα με αυτόν τον άνθρωπο. Ήταν ο πατέρας μας, μας προστάτευε και μας καθοδηγούσε. Για μας ήταν ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Πάντα θα τον θυμάμαι με αγάπη. Είχαμε έρθει σε σύγκρουση για θέματα της ομάδας αλλά και προσωπικά θέματα. Η λογική του όμως ήταν να μην χρεώσει ποτέ τον ΠΑΟΚ. Απλά ο άνθρωπος δεν ήθελε να χρωστάει σε κανέναν. Ο λόγος του ήταν συμβόλαιο».

Για την περίφημη παρολίγον μεταγραφή του στον Ολυμπιακό:
«Δεν ήταν απαγωγή αλλά εθελούσια κάθοδος. Όταν είχαμε τα μηνύματα ότι δεν πρόκειται να γίνει η μεταγραφή είχαμε τηλεφωνική επικοινωνία. Με πήρε αρχικά μέσω άλλου, αλλά μετά ο ίδιος και μου είπε ότι εσένα η πορεία σου είναι να κάνεις μεγάλο τον ΠΑΟΚ. Δεν έλεγε λόγια, έκανε έργα. Με την επιστροφή μου το '68 είχε ήδη στήσει την μεγάλη ομάδα. Από το 1970 έως το 1980 εκλάπησαν πάρα πολλοί τίτλοι από τον ΠΑΟΚ. Ακόμα και οι αντίπαλοι όταν βρισκόμασταν στην Εθνική Ομάδα λέγανε ότι παίζουμε το καλύτερο ποδόσφαιρο αλλά δεν ανταμειφθήκαμε με τους τίτλους που έπρεπε».

Για το αν μπορεί να γίνει σύγκριση με άλλους παράγοντες:
«Δεν ήθελε ποτέ να προβάλλεται. Ήθελε να κάνει έργο και το απέδειξε τόσα χρόνια. Δεν πρέπει να κάνουμε συγκρίσεις με άλλους παράγοντες σημερινούς που ίσως δέχονται αλλά και ξοδεύουν, βάζοντας μέσα τις ΠΑΕ, πολύ πιο εύκολα τα χρήματα».

[Thanos4]

αμα κανεται εναν γυρο στα πρωτοσελιδα των εφημεριδων, οι εφημεριδες της αθηνας εχουν το ιδιο χωρο στο πρωτοσρελιδο με τις "παοκτσηδικες" της θεσ/νικης.ΑΙΣΧΟΣ.παντως, αν δεν κανω λαθος στην goalnews, καποιος δηημοσιογραφος προτεινε το νεο γηπεδο,οταν γινει, να ονομαστει "Γιωργος Παντελακης".ειναι η μονη φορα που συμφωνω με αθηναικη εφημεριδα

[fuzztone]

http://www.enet.gr/online/online_text/c=115,id=58222540

Να βαφτιστεί η Τούμπα «Γιώργος Παντελάκης»

Του ΑΛΕΞΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ουδέποτε στα χρονικά αυτό το πολύ δύσκολο καράβι που λέγεται ΠΑΟΚ είχε, πριν από τον Γιώργο Παντελάκη ή μετά τον Γιώργο Παντελάκη, την ευτυχία να κυβερνάται από καπετάνιο ισοϋψή του Γιώργου Παντελάκη. Ηταν ο άνθρωπος που, καμιά τριανταριά χρόνια προτού το πει ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, έκανε πράξη (δίχως να χρειάζεται να το λέει) ότι οι ομάδες «χτίζονται, δεν αγοράζονται».

Το χτίσιμο βασίστηκε στον θεμέλιο λίθο της παραμονής του Γιώργου Κούδα, κόντρα στα θέλγητρα της εποχής, στη Θεσσαλονίκη. Οταν το χτίσιμο ολοκληρώθηκε, το αριστούργημα που παραδόθηκε στο ποδοσφαιρόφιλο κοινό ήταν ο Δικέφαλος των '70s. Ενα τσούρμο Μακεδονόπουλα, πρωτύτερα γνωστά μονάχα... στους συγχωριανούς τους, που σιγά σιγά έγιναν «μια ορχήστρα» και εκτόξευσαν τον σύλλογο προς την πανελλήνια εμβέλεια και τον καθολικό σεβασμό. Ο Ολυμπιακός του Βορρά.

Πίσω από τον Κούδα, ο ισαπόστολος Σαράφης. Και ο σοφιστικέ Αποστολίδης. Και ο βιρτουόζος Τερζανίδης. Και οι βολίδες στα άκρα, ο Παρίδης κι ο Ασλανίδης. Κι ο Ιωσηφίδης με τον Γούναρη, πλάγιοι μπακ. Κι ο μακαρίτης Αρίστος Φουντουκίδης, ο σκληρός, πίσω. Μια ομάδα-βεντάλια που, κατά την υπεραπλούστευση, δεν είχε ανάγκη... τερματοφύλακα. Ισως γι' αυτό δεν αξιώθηκε, ποτέ, να βγάλει (στα δοκάρια) ένα εφάμιλλο των υπόλοιπων. Κι ας ήταν αρκετά καλοί και ο Χατζηιωάννου, και ο Σαββουλίδης, και ο Στέφας. Καλοί, αλλ' όχι τόσο καλοί.

Ο Παντελάκης έφυγε από τη ζωή χθες, η εποχή των Παντελάκηδων στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει παρέλθει πολύ πριν από... χθες, αλλά το πνεύμα του Παντελάκη με κάποιον τρόπο διατηρείται «στη ζωή» και καθοδηγεί προς το μέλλον. Είναι η δουλειά κι ο ρόλος του ιστορικού «γενικού αρχηγού» Βασίλη Σεργιαννίδη, τον οποίο αίφνης είδαμε (ύστερα από τόσα χρόνια) να επαναδραστηριοποιείται, σαν σύνδεσμος χθες-αύριο, συστρατευόμενος στο πλευρό του Θοδωρή Ζαγοράκη.

Με το να παίρνει επάνω του το έργο του αθλητικού κέντρου που ο ΠΑΟΚ φαίνεται, σε χρόνο-ρεκόρ, να επιτυγχάνει.Δεν θα μάθουμε, παρά μόνον όταν φύγουμε κι εμείς, αν ισχύουν όσα συνήθως λέγονται απ' όσους μένουν εδώ κάτω. Οτι ο μακαρίτης «βλέπει» από Εκεί Ψηλά και, αναλόγως, αναπαύεται η ψυχή του ή τρίζουν τα κόκκαλά του. Για όσα έχει τραβήξει την τελευταία εικοσαετία ο ΠΑΟΚ και εφόσον... ισχύουν τα μεταφυσικά, ήταν «καλή εποχή» για να φύγει ο Παντελάκης. Ησυχος, για τα χέρια που διαχειρίζονται σήμερα το καράβι. Τα καλύτερα, αν φαίνονται από 'κει πάνω, θα τα δει.

Εκείνο που ξέρουμε, κι ο Θοδωρής νιώθω βέβαιος πως την ξέρει στο πολλαπλάσιο, είναι η τρέχουσα υποχρέωση του ΠΑΟΚ. Η υποχρέωση είναι η διαιώνιση. Με την ονομασία, π.χ., του αβάπτιστου γηπέδου της Τούμπας. Ή (και) μ' ένα αδριάντα, εις μνήμην του ανδρός. Να τη βλέπουν, στο πιο περίοπτο σημείο, τα μικρά ΠΑΟΚάκια. Να ρωτούν. Και να μαθαίνουν.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/02/2009

[fuzztone]

http://www.sport-fm.gr/article/163522

Ο εγκέφαλος της καταξίωσης του ΠΑΟΚ

SportDay / Σωτηρακόπουλος Χρήστος

O Γιώργος Παντελάκης δεν υπήρξε απλώς πρόεδρος του ΠΑΟΚ. Υπήρξε ο ίδιος ο ΠΑΟΚ. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά είναι αληθινό. Πέρα για πέρα.

Σπάνια στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου μία ομάδα χρωστάει τόσα πολλά σε έναν παράγοντα. Ο Παντελάκης, που έφυγε χθες στα 79 του χρόνια από τούτο τον μάταιο κόσμο, πρόλαβε να ξαναδεί την τελευταία διετία την ομάδα της καρδιάς του να ξαναβρίσκει τον δρόμο της. Επί των ημερών του ο ΠΑΟΚ στη δεκαετία του '70 δεν έγινε μόνο ομάδα που κατέκτησε τίτλους, αλλά ισότιμος συζητητής στο τραπέζι του «πόκερ» με το ΠΟΚ. Γιατί μέχρι τη βραδιά που τα δύο γκολ του Γιώργου Κούδα τον Ιούλιο του 1972 έδωσαν στον ΠΑΟΚ το πρώτο Κύπελλο στην ιστορία του, Ολυμπιακός, ΠΑΟ και ΑΕΚ έβλεπαν κατά καιρούς κάποιους να τους γίνονται ενοχλητικοί, αλλά μέχρις εκεί.

Ο ΠΑΟΚ του Λες Σάνον μπόρεσε να γίνει μόνιμος νταλκάς στο ΠΟΚ, φτάνοντας σχεδόν κάθε χρόνο σε τελικούς Κυπέλλου (που σκανδαλωδώς ορίζονταν μονάχα στην Αθήνα) και διεκδικώντας το πρωτάθλημα. Το 1973 το άξιζε, αλλά δεν το πήρε εξαιτίας του 3-5 με την Παναχαϊκή. Το 1976 με τον Γκιούλα Λόραντ στο τιμόνι κατάφερε να υλοποιήσει αυτό που έμοιαζε άπιαστο όνειρο από τη μέρα που έγινε η Εθνική Κατηγορία το 1959: να πάρει το πρωτάθλημα. Σε όλη αυτή την πορεία του ΠΑΟΚ, από τη μετριότητα στην απόλυτη καταξίωση, ο Παντελάκης ήταν ο εγκέφαλος. Ο άνθρωπος που μπήκε μπροστά και δημιούργησε μία από τις πληρέστερες ελληνικές ομάδες όλων των εποχών. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Του χρωστούν πολλά ο ΠΑΟΚ και ο κόσμος του, αλλά -έχω την εντύπωση- και καθένας από εμάς που αγαπάμε αυτό το άθλημα. Τέτοιες χαρισματικές φυσιογνωμίες σπανίζουν όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά γενικά στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

[fuzztone]

Είναι πραγματικά τόσα πολλά τα άρθρα και τα αφιερώματα...Εδώ υπάρχει και η συνέντευξη που προλογίζει το βιβλίο του Κούδα.

http://www.sport-fm.gr/article/163519

Με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό...

SportDay / Ο Αιρετικός

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΜΠΛΙΑΤΚΑΣ

Φαινομενικώς δεν είχε και πολλά κοινά στοιχεία στον χαρακτήρα με τον Γιώργο Κούδα. Σπάταλος και συχνά αφελής περί τα οικονομικά, σαν αιώνιο παιδάκι είναι ο «Μεγαλέξανδρος» του ποδοσφαίρου μας. Οργανωτικός, λογιστής, με τετράγωνη λογική ο συνονόματός του Παντελάκης. Και οι δύο όμως βγαλμένοι, θα έλεγε κανείς, από τον ίδιο «καλλιτέχνη», σαν να δόθηκε παραγγελιά για τα σύμβολα του ΠΑΟΚ: σεμνοί, απέριττοι και με ουσιαστική -και όχι «κοσμική»- αριστοκρατικότητα.

Το είχα ακούσει από παλιά και το διαπίστωσα από πρώτο χέρι ότι δεν τις ήθελε τις πολλές και ανούσιες συναναστροφές, ούτε αγαπούσε τις συνεντεύξεις ο Γιώργος Παντελάκης. Ο ίδιος μου το ξεκαθάρισε με τόσο κοφτό τρόπο, που δεν μπορούσα καν να ρωτήσω το «γιατί ακριβώς;».

Ηταν τον χειμώνα του 2004 όταν τον συνάντησα στη «γωνιά του», στο εστιατόριο «Κλοσάρ» της Προξένου Κορομηλά. Με σεβασμό τού ζήτησα να προλογίσει τη βιογραφία του Γιώργου Κούδα, «Της Ζωής μου το Παιχνίδι», που μου εμπιστεύθηκε ο κορυφαίος παίκτης του ΠΑΟΚ όλων των εποχών.

Πρόλογο δεν έγραψε ο κύριος Γιώργος. Δέχτηκε όμως να μιλήσουμε και στη συνέχεια μας επέτρεψε να έχει η συνέντευξη τη θέση του προλόγου, πράγμα για το οποίο χάρηκε ιδιαιτέρως ο Κούδας. Ενα τμήμα αυτής της συνέντευξης θα βρείτε παρακάτω μαζί με μία σπάνια φωτογραφία. Λες Σάνον και Γιώργος Παντελάκης στο γήπεδο μαζί. Κρύβοντας ένα λυγμό, ο Γιώργος Λυσσαρίδης χθες μου εξήγησε πώς έγινε το κακό. Μάλλον πήγαινε στη «γωνιά του» ο Γιώργος Παντελάκης. Τι σημασία έχει πια;

Με όσους μίλησα χθες, για τον σπουδαίο αυτόν άνθρωπο που σφράγισε με την παρουσία του τα χρόνια της αθωότητας και του μύθου του ελληνικού ποδοσφαίρου, μου άφησαν την εντύπωση ότι ήταν αφάνταστα θλιμμένοι, αλλά συνέβαινε και κάτι περίεργο: ήταν ελάχιστα συγκεντρωμένοι σ' αυτά που λέγαμε. Σαν να ήταν «αλλού». Μιλούσαν και αυτοί όπως κι εγώ, «με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό»...

ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ - Απόσπασμα

(Δεκέμβριος του 2004, για το βιβλίο «Της Ζωής μου το Παιχνίδι» -αυτοβιογραφία του Γιώργου Κούδα).

Εχετε μείνει στη μνήμη των φιλάθλων του ΠΑΟΚ ως ένας πολύ ικανός και δραστήριος πρόεδρος…

«Παλιότερα θα έλεγα ότι έπαιζα σημαντικό ρόλο ως γενικός γραμματέας. Και γενικά ήταν άγραφος κανόνας στα σωματεία τότε, στα πρώτα χρόνια, ο γενικοί γραμματείς να έχουν πολλές δικαιοδοσίες. Ο πρόεδρος ήταν, ας πούμε, αφ' υψηλού. Τον σεβόμασταν, έδινε γενικές εντολές κ.λπ., αλλά αν ο γενικός γραμματέας ήταν δραστήριος, αργά ή γρήγορα τα επωμιζόταν όλα. Ο πρόεδρος συνήθως ήταν και μεγαλύτερος σε ηλικία και γενικώς κινούνταν... στο απυρόβλητο. Ως γενικός γραμματέας, λοιπόν, είχα δείξει μεγάλη δραστηριότητα, γιατί πέρασα και τα περισσότερα χρόνια σ' αυτό το πόστο. Εκεί ήμουν περίπου 12 χρόνια από το 1960 ή 1961, γιατί πρώτα ήμουν έφορος μπάσκετ, από το '54 έως το '59, που πήραμε πρωτάθλημα, στον ΠΑΟΚ. Πάντα στον ΠΑΟΚ. Πουθενά αλλού δεν πήγα και δεν είχα καμιά επιθυμία, γιατί όταν αποχώρησα, από το 1984 και μετά, πολλοί μνηστήρες υπήρξαν».

Εσείς πού μάθατε την παραγοντική; Είχατε απέναντί σας μεγαθήρια: Γουλανδρή, Μπάρλο, Καμπάνη, Ματζαβελάκη…

«Για μένα στο ποδόσφαιρο δεν χρειαζόταν η παραγοντική. Το ποδόσφαιρο ήταν πάνω απ' όλα αγάπη. Λάθος σκεφτόμουν, φαίνεται. Σε βάρος της δουλειάς μου σίγουρα. Ημουν 20 χρόνια υπάλληλος εξαιτίας του ΠΑΟΚ. 10 χρόνια λογιστής στον συνεταιρισμό των υδραυλικών. Και 10 χρόνια διευθυντής. Τελείωσα από την Εμπορική Σχολή και οι πρώτες μου δουλειές ήταν αυτές. Ημουν νέος, τα λεφτά που έπαιρνα μου έφταναν να ζήσω, ο πατέρας μου, παρ' όλο που ήταν ένας φτωχός άνθρωπος, φρόντισε και μας έστειλε στο σχολείο και στη συνέχεια τελείωσα την Εμπορική Σχολή. Ηταν η αγάπη και το μεράκι για το ποδόσφαιρο που με συνέπαιρναν και θυσίασα τα πάντα. Ακόμα και την κοινωνική μου ζωή θυσίασα, γιατί είχα παρωπίδες».

Ο ΠΑΟΚ έχει κόσμο, είναι πολύ εμπορική ομάδα. Για ποιο λόγο δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή τη μεγάλη εμπορική δύναμη;

«Γιατί ήρθαν ακατάλληλοι άνθρωποι στο τιμόνι της ομάδας. Για να γίνεις καλός παράγοντας πρέπει να ξεκινήσεις σιγά σιγά. Να περάσεις από όλα τα στάδια. Εγώ ξεκίνησα στο μπάσκετ, πέντε χρόνια, πήγε πολύ καλά το μπάσκετ, πήρα πρωτάθλημα Ελλάδας, πήραμε τέσσερα πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης, αλλά ήμουν κοντά και σε καλά στελέχη. Το 1959. Ηταν ο Χαραλαμπίδης, ο Δημάδης, ο Λάσκαρης αντιπρόεδρος, ο Ιορδάνογλου έγινε πρόεδρος ένα διάστημα, τότε εγώ είχα γίνει γενικός γραμματέας. Είχα καλούς δάσκαλους. Αλλά είχα και πολλή αγάπη. Αρκεί να σας πω, όταν πήγα στο μπάσκετ, μου δώσανε ένα χαρτί και με παρακαλούσαν να βοηθήσω τον έφορο μπάσκετ. Κι έτσι κόλλησα. Την άλλη χρονιά ο έφορος μπάσκετ έγινε ταμίας και εγώ έγινα έφορος μπάσκετ. Τη φορά που μου είπαν ότι θα μπω στο συμβούλιο δεν κοιμήθηκα όλη τη νύχτα, από την αγωνία και τη χαρά μου ταυτοχρόνως. Το μεράκι κάνει τα καλά στελέχη και τους παράγοντες».

Αυτή η ομάδα του Σάνον, που το 1972 πήρε το πρώτο Κύπελλο, ήταν η αρχή;

«Τον Σάνον τον έφερα εγώ ως προπονητή. Μου τον πρότεινε ο Λάμπης ο Τσιριγωτάκης και μάλιστα μου τον σύστησε. Με συμπαθούσε πάρα πολύ ως φίλαθλος και παρακολουθούσε την πορεία που είχα ως παράγοντας. Εγώ λέω στον Λάμπη ότι "ξέρεις, είναι περιορισμένα τα οικονομικά"... Δεν ξέρω αν ήταν στα τσικό της Λίβερπουλ. Εγώ βασίστηκα στον Τσιριγωτάκη και μάλιστα όταν υπέγραψα το συμβόλαιο, επί χούντας, δεν πήγα καν ούτε εκεί, στην Αγγλία. Είχε εξουσιοδοτηθεί ο πρέσβης μας στο Λονδίνο και υπογράφηκε το συμβόλαιο. Και όταν ήρθε εδώ ο Λες Σάνον, τον αγκαλιάσαμε, το πρώτο διάστημα που ήμουν εγώ. Εκείνη τη χρονιά, όμως, ήταν που έφυγα για να κάνω δική μου επιχείρηση».

Εσείς πώς το ζούσατε το ματς;

«Δεν ήμουν στον πάγκο ποτέ. Στον χώρο των επισήμων καθόμουν και δεν υπήρχε ματς με τον Ολυμπιακό, επειδή είχαμε αυτή την όξυνση, στο οποίο να έλειψα. Σε δύο ματς έλειψα σε όλη την καριέρα μου, όταν είχα πρόβλημα με τη μέση μου. Ενα ματς στην Πάτρα και ένα στην Καστοριά. Πήγαινα σε όλα και δεν με ενόχλησε και κανένας. Ισως γιατί έδειχνα ότι δεν υπολογίζω και κανέναν. Στον Ολυμπιακό καθόμουν στον χώρο των επισήμων. Κατέβαινα στο ημίχρονο για να τους μιλήσω. Ξανανέβαινα. Περνούσα από τον κόσμο. Κανένας δεν με ενοχλούσε.

Χαρακτηριστικά ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη είχε ένα εντευκτήριο μπροστά. Οταν τελείωνε το ματς, εγώ αργούσα γιατί συνόδευα τον ποδοσφαιριστή που υπέγραφε το φύλλο αγώνος. Πριν μπούμε άκουγα να τον βρίζουν. Οταν περνούσα, κανένας δεν με ενόχλησε ποτέ. Γιατί έδειχνα ότι δεν φοβάμαι κανέναν. Οχι ότι είμαι άτρωτος, αλλά επειδή δεν έκανα καμία αδικία, έλεγα "γιατί να με πειράξουν;". Και τότε μάλιστα με το θέμα του Ολυμπιακού οι δικοί μου άνθρωποι μου έλεγαν "μην πας"».

Οταν πήρατε το Κύπελλο το '72, ποιοι διοικούσαν τον ΠΑΟΚ;

«Ο Σεργιανίδης ήταν γενικός γραμματέας. Τότε αίγλη είχε ο γενικός γραμματέας. Και πρόεδρος έγινε ο Αρβανιτάκης, συνάδελφος του Σεργιανίδη, μηχανικός και αυτός».

Σκεφτήκατε ποτέ να οργανώσετε την ομάδα κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα; Δηλαδή να μην καπνίζουν, να μην ξυνυχτούν, να προσέχουν τη διατροφή τους;

«Αυτά τα προσέχαμε όλα. Πήγαιναν από τότε οι παίκτες στα ξενοδοχεία. Το να μην καπνίζουν το φροντίζαμε επίσης. Τον μόνο που δεν μπόρεσα να τιθασεύσω στο κάπνισμα ήταν τον Κούδα. Κάπνιζε κρυφά και με πάθος. Και τι δεν του έλεγα!».

[jibbie]

εχει απολυτο δικιο ο Σπυροπουλος σε ολα οσα λεει..αλλα θα του λεγα να ειναι πιο προσεκτικος στους παραλληλισμους του..Ολυμπιακος του Βορρα δεν ημασταν,δεν ημαστε και δε θα γινουμε ποτε..

Η ιστορια του ΠΑΟΚ ειναι μακρια απο πρακτικες που χρησιμοποιηθηκαν και χρησιμοποιουνται κατα συρροη απ την ομαδα της τρουμπας..

Ο ΠΑΟΚ εχει μια ενδοξη,παλικαρισια και εντιμη ιστορια την οποια κανενας Σπυροπουλος, σε οση εκτιμηση και αν τον εχω, δε μπορει να προσβαλλει με τοση ευκολια..

[DimisK]

Αν ο ΠΑΟΚ οφείλει στον τεράστιο λαό του το «ζην», στον Γιώργο Παντελάκη οφείλει το «ευ ζην». Αν ο Γιώργος Κούδας είναι ο Μεγαλέξανδρος του «δικέφαλου», η εμβληματική μορφή -νυν και αεί- του συλλόγου, τότε ο Γιώργος Παντελάκης ήταν (δύσκολο, αλήθεια, να συνηθίσεις αυτό το «ήταν») ο άνθρωπος που κράτησε για πάντα ψηλά τη σημαία στον ιστό της.

Κι αν η ιστορία -που συνήθως γράφεται 50 χρόνια μετά, με την ψύχραιμη (και ψυχρή) αποτίμηση των γεγονότων πέρα από συναισθηματισμούς- οφείλει να φανεί δίκαιη, τότε κάτω από το πορτρέτο του Γιώργου Παντελάκη πρέπει να αναγράφεται: ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ! Ο ηγέτης μιας πολύ μεγάλης ομάδας, που εκείνος την έκανε ακόμη μεγαλύτερη.

Στη σημερινή Ελλάδα ο όρος «ηγέτης ενός συλλόγου» ξεκινάει από τους τραπεζικούς λογαριασμούς και τη «δύναμή» του συνολικά στην κοινωνία. Στην Ελλάδα που ο Γιώργος Παντελάκης δημιούργησε αθλητικά, ποδοσφαιρικά, παραγοντικά, ηγέτης ήταν εκείνος που ο λογαριασμός της ψυχής και της καρδιάς του δεν μετριόταν ντε και καλά με χιλιάρικα.

Ηγέτης σήμαινε να σου λένε οι συνταγματάρχες της Χούντας «υπέγραψε για να γίνει η μεταγραφή του Κούδα στον Ολυμπιακό» κι εσύ να απαντάς «εγώ δεν βάζω την υπογραφή μου», να τους φτύνεις με τη συμπεριφορά σου και να σηκώνεσαι να φεύγεις. Ηγέτης σημαίνει να «γυρίζεις» στη Θεσσαλονίκη τον Μεγαλέξανδρο από τον Πειραιά, να τον καθιστάς εμβληματική φυσιογνωμία του συλλόγου και πάνω του να χτίζεις μία από τις μεγαλύτερες ομάδες που γνώρισε ποδοσφαιρικά αυτός ο τόπος.

Ηγέτης σημαίνει να στέκεσαι απέναντι στο κατεστημένο όχι με μυξοκλαψουρίσματα ή επανάληψη χρόνιων άλλοθι για την «πουτ... την Αθήνα, που όλα μας τα κλέβει», αλλά ΑΝΤΡΙΚΕΙΑ, ΣΤΑ ΙΣΑ, με τη ΜΑΓΚΙΑ και την ΟΜΑΔΑΡΑ ΣΟΥ.

Ηγέτης σημαίνει να δημιουργείς μια ποδοσφαιρική ορχήστρα και να απολαμβάνεις -μαζί σου και ολόκληρη η χώρα, για πολλά χρόνια (ακόμη περισσότερα στις θύμησες)- τον Κούδα, τον Σαράφη, τον Αποστολίδη, τον Φουντουκίδη, τον Ασλανίδη, τον Παρίδη, τον Τερζανίδη, τον Αγγελο, να συνθέτουν, να μεγαλουργούν. Ακόμη κι αν ήξερες πως τελικά δεν κέρδισαν (δεν τους άφησαν να κερδίσουν, σωστότερα) όσα πραγματικά ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΝ το αστείρευτο ταλέντο τους.

Ηγέτης σημαίνει να ξέρεις να ελίσσεσαι. Οταν δεν σου τρέχουν τα χιλιάρικα από τα μπατζάκια, αλλά σου περισσεύει η εξυπνάδα, το τσαγανό και η λατρεία για το σύλλογο, τότε μπορείς να βάλεις... φωτιά στα χιλιάρικα των άλλων.

Ηγέτης σημαίνει να παραλαμβάνεις ένα μεγάλο σύλλογο και να τον κάνεις ΜΕΓΙΣΤΟ. Να προσφέρεις χαρά και περηφάνια σε χιλιάδες ανθρώπους, να κάνεις το άσπρο και το μαύρο -χρώματα κλασικά και κλασάτα- σημαίες ΣΕΒΑΣΜΟΥ για κάθε αντίπαλο.

Ηγέτης σημαίνει να δημιουργείς, να παράγεις, να βγάζεις καινούργιους για να σε διαδεχθούν και να μπορείς να τους συγχωρείς ακόμη κι όταν εκείνοι σε έχουν προδώσει. Ηγέτης σημαίνει να πατάς το πόδι σου και ΟΛΟΙ να γνωρίζουν ότι αυτό που μένει είναι το ΔΙΚΟ ΣΟΥ ίχνος. Η δική σου σφραγίδα.

Ηγέτης σημαίνει να προφέρει κάποιος τη λέξη «ΠΑΟΚ» κι αμέσως στο νου να έρχεται το όνομα «Γιώργος Παντελάκης». Ηγέτης ήταν, είναι και θα παραμείνει παντοτινά ο Γιώργος Παντελάκης.

ΥΓ.: Κι αν το γήπεδο της Τούμπας έπαιρνε την ονομασία «Γήπεδο Γεώργιος Παντελάκης», γνώμη μου είναι πως οι άνθρωποι θα είχαν αποτίσει ουσιαστικό φόρο τιμής προτού το πράξει και ο ιστορικός του μέλλοντος.

Ο ΒΕΡΓΗΣ ΑΠΟ ΤΗ GOAL NEWS...

[Yiankos]

Γιατί όλοι οι δημοσιογράφοι πάνε να επωφεληθούνε από οτιδήποτε τραγικό συμβαίνει; Δεν ντρέπονται λίγο;
Όταν ζούσε γιατί δεν βγάζατε κανένα αφιέρωμα; Γιατί τώρα που πέθανε ο Παντελάκης θέλετε να χτυπήσετε στο συναίσθημα του Παοκτσή που θα δεχτεί όποιον καλό λόγο διαβάσει ακόμη κι αν αυτός που τον γράφει κάποτε του έκανε πόλεμο;
Αλήτες Ρουφιάνοι Δημοσιογράφοι!

[fuzztone]

Θα έλεγα ότι ιδιαίτερη σημασία έχουν οι απόψεις γραφιάδων που δεν είναι φίλα προσκείμενοι στον ΠΑΟΚ. Και αυτών τις απόψεις ψάχνω και παραθέτω εδώ ως επί τω πλείστον. Άλλη μια ενδιαφέρουσα άποψη από τον Γ.Αρκουλή.

http://www.zougla.gr/print.php?id=22679

Αυτός ήταν ο Γ. Παντελάκης

Πριν την σέντρα του αγώνα Κυπέλλου ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού αποφασίστηκε από τη διοίκηση Ζαγοράκη να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη τού Γιώργου Παντελάκη, του σπουδαιότερου παράγοντα του «Δικεφάλου» όλων των εποχών και ενός πληθωρικού παράγοντα, ο οποίος διοικώντας αθλητικό σωματείο δεν έβαλε μπροστά τα χρήματα ΠΟΤΕ, παρά μόνο την εκπληκτική σκέψη του και την απλή λογική. Σε ηλικία 82 ετών, ο θάνατος καραδοκούσε και ήταν οδυνηρός: χτύπημα από μοτοσικλέτα και τέλος!

Ο Παντελάκης στην ποδοσφαιρική Θεσσαλονίκη ήταν ό,τι ο Βελλίδης για τα δημοσιογραφικά πράγματα, αυτός που έτρεμαν οι λομπίστες παράγοντες του Λεκανοπεδίου για δύο τουλάχιστον δεκαετίες. Ήταν αυτός ο οποίος διέθετε «μάτι» και «αυτί» παντού στη Βόρεια Ελλάδα, εκεί όπου χτυπούσε ο παλμός του ταλέντου. Και είχε τον τρόπο του να συγκεντρώνει στην Τούμπα ό,τι έδειχνε ότι μπορούσε να εξελιχτεί σε αστέρι πρώτου μεγέθους.

Βέβαια, για τους σημερινούς 20άρηδες, που πυκνώνουν τις εξέδρες του γηπέδου, ο Παντελάκης αποτελεί ένα θρύλο (πρωτάθλημα το 1976, Κύπελλα το 1972 και το 1974, αλλά και καθοδήγηση στον Πέτρο Καλαφάτη στον τελευταίο τίτλο πρωταθλητή το 1985) και μάλλον τίποτε περισσότερο. Αλλά μην τους αδικούμε. Αυτοί που σήμερα χειροκροτούν τη διοίκηση που κλείνει τον… Χούτο, δεν μπορούν να αντιληφθούν το μεγαλείο των κινήσεων Γιώργου Παντελάκη, όταν διαπραγματευόταν.

Δεκάδες διεθνείς ήταν δική του δημιουργία με σημαιοφόρο βέβαια τον Γιώργο Κούδα. Ως έφορος ποδοσφαιρικού τμήματος αρχές της δεκαετίας του’ 60, τον έβαλε έφηβο να υπογράψει στον ΠΑΟΚ. Και όταν κατατάχτηκε στο Λιμενικό Σώμα και ο νεαρός ξεμυαλίστηκε από το… κλέος του Ολυμπιακού και τα παλάτια που του έταζε το Πασαλιμάνι, ο Παντελάκης λίγο έλειψε να κηρύξει «εμφύλιο» με τον Πειραιά. Τα όσα ακολούθησαν έχουν καταγραφεί στην Ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και αποτελούν το «υλικό» μιας κόντρας του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, που διήρκεσε σχεδόν μια γενιά. Ήταν η εικοσαετία που ο «Θρύλος» έχανε τον αγώνα «από τα Τέμπη».

Για να αντιληφθεί κάποιος το μεγαλείο της σκέψης του πανέξυπνου Παντελάκη, αρκεί νομίζω να περιγραφεί το εξής περιστατικό. Ο ΠΑΟΚ – θαρρώ ήταν η πρώιμη περίοδος του Κούδα, του Σαράφη, του Αποστολίδη, του Τερζανίδη και του Ασλανίδη – κεντούσε στους αγωνιστικούς χώρους και πρόσφερε το θεαματικότερο (και ουσιαστικότερο) ποδόσφαιρο. Όμως, τα πριμ που έδινε η διοίκηση θεωρούνταν πενιχρά και σίγουρα ταπεινά σε σχέση με αυτά που εισέπρατταν οι μάγκες των μεγάλων ομάδων του Λεκανοπεδίου. Βάζοντας μπροστά τον αρχηγό θέλησαν να διαπραγματευτούν αύξηση. Στάθηκε, λοιπόν, ο Κούδας μπροστά στον Παντελάκη, στο μαγαζί με είδη υγιεινής που διατηρούσε ο παράγοντας στη Θεσσαλονίκη, πήρε όσο θάρρος διέθετε – γιατί τον έτρεμε – και το πέταξε:

«Πρόεδρε, μας αδικείς. Εμείς παίρνουμε δέκα και οι Αθηναίοι είκοσι, χωρίς να είναι καλύτεροι από εμάς. Θέλουμε όσα παίρνουν εκείνοι».

Ο Παντελάκης τον άκουσε αυστηρά, φόρεσε το ωραιότερο χαμόγελο που διέθετε και απάντησε:

«Γιώργο, δεν έχω αντίρρηση να σας δώσω τα ίδια και περισσότερα. Με έναν όρο: θα μου φέρετε στο γήπεδο ισόποσα εισιτήρια με αυτά που κόβουν αυτοί εκεί κάτω».

Ο Κούδας συμφώνησε και έφυγε χαρούμενος να ανακοινώσει το ευχάριστο νέο στα άλλα καρντάσια. Όμως, στη διαδρομή, κατάλαβε τη μπλόφα που είχε εισπράξει. Ήταν αδύνατο να τηρηθεί ο «μοναδικός όρος» που είχε θέσει ο Παντελάκης, για ένα πολύ απλό λόγο. Φίσκα και να γέμιζαν το παλαιό γήπεδο της Τούμπας (που είχε χωρητικότητα άντε 12.000 ψυχές ) δεν θα μπορούσαν να αγγίξουν τα διπλάσια εισιτήρια του «Καραϊσκάκη», της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και της Νέας Φιλαδέλφειας.

Κατατάσσοντας οι ιστορικοί του ποδοσφαίρου τον Παντελάκη στο πάνθεο των σπουδαίων ηγετών, ενδεχομένως θα τον «τοποθετήσουν» στην ευθεία με τον Γιώργο Ανδριανόπουλο, τον Απόστολο Νικολαΐδη, τον Νίκο Γκούμα ή και τον Λουκά Μπάρλο. Δικαίως. Μόνο που ο Παντελάκης πλεονεκτεί έναντι όλων αυτών για ένα απλό λόγο: εκείνος πολέμησε με νύχια και δόντια και «έχτισε» μια μεγαλειώδη ομάδα, στηριζόμενος ΜΟΝΟ στο κοφτερό μυαλό του και ποτέ στο πολύ χρήμα. Οι άλλοι (σίγουρα σπουδαίοι) ηγέτες, ή είχαν πίσω τους τεράστια δύναμη (κυρίως πρόσβαση στις Αρχές κλπ.) ή ξόδεψαν μέχρι δραχμής την περιουσία τους για να φτάσουν κάπου (Μπάρλος).

[takola]

Kάποια βασικά κι από μένα για τον αείμνηστο Πρόεδρο, για να διδασκόμαστε και να παραδειγματιζόμαστε:

Ο Παντελάκης ήταν προσωπικότητα που ενέπνεε σεβασμό σε όποιον τον γνώριζε από κοντά. Σοβαρός, σεμνός, μετρημένος, έβαζε τον ΠΑΟΚ πάνω απ' όλα. Όταν ζητούσε πειθαρχία και λιτότητα από τους ποδοσφαιριστές δύσκολα μπορούσαν να του αντισταθούν, γιατί πρώτος αυτός ζούσε λιτή ζωή, ασκητική, χωρίς διασκεδάσεις, από το πρωί ως το βράδυ για τον ΠΑΟΚ. Οικογένεια δεν δημιούργησε, "εγώ παντρεύτηκα τον ΠΑΟΚ", συνήθιζε να λέει.

Ο παλιός καλαθοσφαιριστής του ΠΑΟΚ Γιώργος Οικονόμου, λέει σήμερα στη Μακεδονία: "Από το πρωί μέχρι το βράδυ ασχολείτο με τους παίκτες. Ήξερε ανά πάσα στιγμή πού βρισκόμασταν. Μέχρι και με ποιά φιλενάδα τα είχαμε. Έδινε λύση σε όλα τα προβλήματά μας. Ήταν σαν πατέρας μας".
Σημειώνω ότι μ' αυτή την ομάδα ο Παντελάκης πήρε πρωτάθλημα το 1959!

Ο λόγος του ήταν συμβόλαιο. Ο Γιώργος Κούδας, στην ίδια εφημερίδα, λέει: "Ο λόγος του Παντελάκη ήταν νόμος και ισοδυναμούσε με την υπογραφή ακόμη και του Πρωθυπουργού της χώρας.
Γυρνούσε πάντοτε με ένα χαρτί κι ένα μολύβι, σημειώνοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια για να μην υποπέσει σε κάποιο ολίσθημα. Κι αυτό γιατί δεν ήθελε να χρωστάει ούτε μία δραχμή. Ακολουθούσε σφιχτή οικονομική πολιτική και με όποιον συμφωνούσε τηρούσε με ευλαβική συνέπεια το λόγο του και την υπογραφή του".

Τον ενδιέφερε πάρα πολύ η τιμή και η αξιοπρέπεια του σωματείου. Ήξερε ότι εφόσον δεν είχε τα πολλά λεφτά, έπρεπε να κερδίσει τους παίκτες με άλλου τύπου αξίες, ηθικές, πνευματικές. Γι' αυτό έδωσε τιτάνιο αγώνα δύο ολόκληρων χρόνων για να μην μεταγραφεί ο Κούδας στον Ολυμπιακό. Στους αξιωματούχους της Χούντας, που τον πίεζαν, έλεγε: "Ο Παντελάκης μπορεί να πάει στη Γυάρο. Ο Κούδας στον Ολυμπιακό δεν θα πάει ποτέ".

Πολλοί τότε τον είχαν αποκαλέσει ήρωα. Αυτός όμως έλεγε συχνά:
"Δυσκολότερο είναι να είσαι τίμιος, παρά ήρωας. Γιατί ήρωας είσαι για μια στιγμή, ενώ τίμιος πρέπει να παραμένεις διαρκώς, για να σε θεωρούν οι άλλοι ως τέτοιο".

Γι' αυτό και ο Παντελάκης δεν ήταν μεγάλος λόγω των τίτλων του ΠΑΟΚ (που είχε βεβαίως τεράστια συμβολή, και στα δύο Πρωταθλήματα 76 και 85 και στα δύο Κύπελλα, 72 και 74), αλλά λόγω των αξιών που ενέπνευσε. Αν ήταν να θαυμάζουμε μόνο τους τίτλους, μπορεί να γινόμασταν όλοι Ολυμπιακοί. Ο ΠΑΟΚ είναι αυτός που είναι, γιατί εμπνέει κάποιες αξίες, είναι Ιδέα. Και γι' αυτό δούλεψαν πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Γιώργος Παντελάκης. Ο οποίος κηδεύτηκε σήμερα ΤΥΛΙΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΠΑΟΚ.

Αιωνία του η μνήμη.
ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΤΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ "ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ"

takola
http://paoksagapo.blogspot.com

[sakisPAOK1926sweden]

RIP

[novito]

Μια διαφορετική προσέγγιση από κάποιον που έζησε τον αείμνηστο πρόεδρο:

Για ‘κείνες τις μεγάλες χαρές που μας χάρισες…

…όταν πηγαίναμε στην Τούμπα μια ώρα νωρίτερα να πιάσουμε καλή θέση, να χαρούμε μπάλα, με ήλιο με βροχή με χιόνι, η ομάδα που ΕΣΥ έκανες μας αποζημίωνε.

Τότε που οι δύο ομάδες έβγαιναν χωριστά από τις πλαϊνές της σημερινής σκάλας, και ο θρυλικός φροντιστής Νικηφόρος Τσαρπανάς έσπαζε μια στάμνα με νερό στο κεφαλόσκαλο «για το καλό» και πίσω από την ομάδα ο Λες Σάνον με το ποτήρι τσάι στο χέρι, και σ' όλες τις θύρες να γίνεται χαμός μη δεν προλάβουν το πρώτο γκολ.

Και την Δευτέρα στο Καπάνι, στη Μοδιάνο, στη Λαχαναγορά, καταλάβαινε και ο πιο αδαής ότι ο ΠΑΟΚ κέρδισε. «Ζωντανααααά, σπαρταράνε σαν τα δίχτυα του ……….» κι από τις λίγες φορές που χάναμε, βγήκε η έκφραση «μελαγχολία στο Καπάνι».

Ήξερες μπάλλα ΠΡΟΕΔΡΕ, έκοβε το μάτι σου, εμπιστευόσουν τους συνεργάτες σου, κι έτσι μάζεψες τον ανθό της Βόρειας Ελλάδας και μας έκανες να τρίβουμε τα μάτια μας
Σήμερα θα σε ξεπροβοδίσω κι εγώ Γιώργο Παντελάκη, και ξέρω οτι ξέρεις (μου το ‘πες) οτι αυτή η Διοίκηση που έχουμε τώρα, έχει τη δυνατότητα και τη θέληση να συνεχίσει το έργο που ΕΣΥ ξεκίνησες αλλά δεν σ’ άφησαν να τελειώσεις.
Νομίζω οτι μαζί με τον Νικηφόρο, τον Λες, τον Γκιούλα, τον Αρίστο, και τα παιδιά μας που σκοτώθηκαν στα Τέμπη, θα ευχαριστηθείτε αύριο βράδυ
Καλό ταξίδι Πρόεδρε…

http://yannisayannis.blogspot.com/2009/ ... l#comments

[kass4]

Σύμφωνα με τον Κόλκα ( Αρένα 89,2 ) οι μόνες ομάδες που δεν συλλυπήθηκαν ήταν η ΑΕΚ και ο Ηρακλής ! Αν η πρώτη δικαιολογείται εξ αιτίας της διοικητικής της ανυπαρξίας, η γρηά δείχνει ακόμα μια φορά το τεράστιο ΚΟΜΠΛΕΞ της.
Πρόεδρε θα τον ξαναφτιάξουμε τον ΠΑΟΚ μας μεγάλο !

[fuzztone]

Και ένα πραγματικά πολύ καλό άρθρο από τον Μ.Βοιτσίδη στον Αγγελιοφόρο. Με λόγια που θα πρέπει να θυμόμαστε την επόμενη φορά που θα ακούσουμε για ψευτοεπενδυτές...

http://www.agelioforos.gr/archive/artic ... 009&page=0

Ημερομηνία: 3/2/2009
Τίτλος: ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ

Το καλοκαίρι του '84, μ' ένα συνδυασμό επανάστασης και πραξικοπήματος, ο Γιώργος Παντελάκης απομακρύνθηκε από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Ηταν μεταβατική περίοδος για το ελληνικό ποδόσφαιρο, στις μεγάλες ομάδες της Αθήνας είχαν εγκατασταθεί πλούσιοι ιδιοκτήτες και στον κόσμο του ΠΑΟΚ, λίγο αυθόρμητα, λίγο υποβολιμιαία, είχε αρχίσει να διαμορφώνεται η πεποίθηση ότι ο συνετός και έντιμος Γιώργος Παντελάκης είχε φτάσει πλέον στο όριο της προσφοράς του. Επρεπε να φύγει, ώστε να αναλάβει κάποιος πανίσχυρος επιχειρηματίας, ο οποίος, υποτίθεται, περίμενε ένα νεύμα για ν' ανέβει τα σκαλιά της Τούμπας.

Η επανάσταση - πραξικόπημα δε δικαιώθηκε. Κανένας πανίσχυρος επιχερηματίας δεν εμφανίστηκε ποτέ, από τη διοίκηση πέρασε κόσμος και κοσμάκης, και ο ΠΑΟΚ βίωσε δυόμισι δεκαετίες με λίγο φως και πολλές σκιές. Η ομάδα στην οποία ο Παντελάκης έμαθε να θέτει ως στόχο το πρωτάθλημα και να μη χρωστά δραχμή σε κανέναν, έφτασε στο χείλος της αγωνιστικής και οικονομικής αναξιοπιστίας. Πολύ πικρή δικαίωση για έναν άνθρωπο που ενέταξε τον ΠΑΟΚ σε μία, ώς τότε αδιανόητη, σφαίρα επιρροής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και πολύ πικρό μάθημα για όσους στη συνέλευση του προηγούμενου χρόνου είχαν λοιδορήσει την αναφορά ότι η ομάδα είχε αναδειχθεί δεύτερη στο πρωτάθλημα και ότι στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ είχε αποκλειστεί στα πέναλτι από τη μεγάλη Μπάγερν Μονάχου. Να το πούμε πιο απλά για τους νεότερους που χρειάζονται ένα μέτρο σύγκρισης; Εάν εκείνα τα χρόνια υπήρχε Τσάμπιονς Λιγκ, ο ΠΑΟΚ του Παντελάκη θα ήταν μονίμως παρών.

Νωρίτερα ή αργότερα από τον Παντελάκη, τέθηκαν στο περιθώριο και άλλοι παράγοντες που αντιπροσώπευαν τις ίδιες αξίες. Τη ρομαντική προσήλωση στην «ιδέα», το σεβασμό στον αντίπαλο, την ανοχή στην κριτική, τη δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων. Και μαζί, κατέρρευσε η άτυπη πυραμίδα που έκανε τους προέδρους να είναι πραγματικοί πρόεδροι. Δεν αγόραζαν τη θέση με τα χρήματά τους, αλλά αναδεικνύονταν χάρη στο έργο και την εκτίμηση των εκλεκτόρων που τους ψήφιζαν. Πρώτα μέλη ενός σωματείου, μετά έφοροι, μετά γενικοί γραμματείς, κάποτε και πρόεδροι, θητεύοντας σε διοικητικά συμβούλια και αποκομίζοντας εμπειρίες δίπλα σε ανθρώπους που γνώριζαν περισσότερα. Οπως ακριβώς ο Παντελάκης, που ξεκίνησε από βοηθός εφόρου στο μπάσκετ, για να γίνει ο κορυφαίος πρόεδρος στην ιστορία του ΠΑΟΚ.