Tad respect. Είσαι ωραίος και ξέρω από αυτά που γράφεις κατά καιρούς οτι με το θέμα δεν είσαι περιστασιακός. Ας βάλω και εγώ τον οβολό μου στη κουβέντα.
Ο ΘΖ μας πήγε μέχρι εκεί που μπορούσε. Στο θέμα αυτό ΔΕΝ μπορεί παραπάνω. Δεν το είπα ούτε με κακία ούτε για να βγάλω αρνητισμό ούτε τίποτα. Απλά, όπως σε ΟΛΑ τα πράγματα, έτσι και σε αυτά υπάρχουν όρια. Μπράβο του (το ΤΟΝΙΖΩ ΑΥΤΟ) που φτάσαμε να παίζουμε τελικό έστω και σε υποβαθμισμένο πρωτάθλημα.
Επειδή το άθλημα λέγεται ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, μπορεί να τύχει να είσαι καλύτερος και να χάσεις, ειδικά αν το παιχνίδι πάει στο 1-0. Αν λοιπόν χτες χάναμε με 1-0 δεν θα έλεγα κουβέντα διαφορετική από αυτά που είπα πιο πάνω. Το να κοντράρεις σε αυτά τα επίπεδα τον ΟΣΦΠ (πλέον) και τον ΠΑΟ (έστω αυτόν τον ΠΑΟ) σημαίνει οτι και εσύ κάτι κάνεις σωστά. Αλλιώς θα μαζέψεις ταρίφα.
Το γεγονός ότι οι παίκτες (μας) έχουν αδυναμίες, κάποιες από τις οποίες είναι ΧΤΥΠΗΤΕΣ, δεν σημαίνει οτι δεν γίνεται καλή δουλειά. Σημαίνει όμως οτι κάπου στη διαδρομή κάτι στραβώνει. Μπορεί όχι με όλους, αλλά με 2, 3 ή 5 παίκτες. Δεν έχει σημασία. Πρέπει να βρεις αν (να το ξαναπώ, ΑΝ) μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό. Και αυτό το κάτι θέλει συνήθως ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ και ΛΕΦΤΑ (με αυτή τη σειρά, όχι με την ανάποδη). Αν υποθέσουμε οτι η ακαδημία του Άγιαξ και της Μπαρτσελόνα είναι του επιπέδου 10, το να φτάσεις στο 8 είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ επίτευγμα. Και το να ανέβεις από το 5 στο 6, είναι ΠΟΛΥ μεγάλο βήμα. Αν ήταν τόσο εύκολο όσο νομίζουν κάποιοι, ο ΟΣΦΠ θα ήταν ήδη εκεί. Δεν είναι όμως.
Τέλος για το θέμα της κερκίδας ας μη μιλήσω καλύτερα. ΟΚ, τίτλος και νίκη επί του ΟΣΦΠ είναι, αλλά ρε παιδιά, κάποια πράγματα δεν έχουν καν νόημα.
ΥΓ : να πω απλά (γιατί οι περισσότεροι δεν θα το ξέρουν) οτι ο Βέργος είναι ένας από τους λίγους (μόλις 5) Έλληνες ποδοσφαιριστές
που έχει περάσει από τη La Massia.